kafama sikmak istiyorum ibretlik hikayem

ama bu sefer de uyku düzenim fazlasıyla bozulduğu için iyice yoruluyordum zihnen. yaklaşık 2 yıl böyle geçti.iyi gelişmeler olarak şuan hala çıktığım ve ileri ki bi zamanda evleneceğim bir hatunla tanışmıştım ve ailemlşe arayı düzeltmiştim. ama ailemle yemin ediyorum aynı şehirde olmamıza rağmen ayda 1 kereden fazla görüşemiyordum. o kadar yoğundum... kızı da ihmal ediyor kavga ediyordum falan ama allah var yukarıda hem okulu bitirmemde, hem de o işten atılmamamın tek nedeni o kızdır. bana çok yardımı dokundu. ailem oldu adeta... ama zihnim fazla yorulmaya başlamıştı. işteyerinde kapıları açmak için kullandığım kartla daire kapısını açmaya çalışıyor, paketini açtığım yiyeceğin kendisini çöpe atıyor ve paketle odama gidiyordum. hatta işyerine zütüreceğim doslyarı alıp okula gittiğim ve okuldaki ders notlarını alıp işe gittiğimde oluyordu. otobüsleri bile karıştırıyordum.

reserved

işte bu zamanlarda kafayı sıyırmaya başladım. farkında olmadan yine "fatihle" konuşmaya başlamalar. ayakta gördüğüm rüyalar( o kadar gerçekti ki herşey anasını satayım... ). dedim mezarına gitmedim o günden beri acaba o yüzden mi bilinçaltım bana oyun mu yapıyor diye mezarını bile ziyaret ettim. ama aynı aklımdaki gibişler devam ediyordu. millet beni deli zannetmesin diye kimseye anlatmadım. zaten sosyal olarak çok anlaşılası bir insan değildim ve daha fazla deli imajı çizmenin alemi yoktu.

zaman kavramımı gibtin ne biçim yazı yazıyosun amk

@80 geriye dönüş yapmıyorum ki panpa neresi kafanı karıştırdı?

neyse işte böyle yoğun zamanlarda hatunla ara bozulunca da 2 yıldır içmiyordum. bi gece izinli olduğumda içesim geldi. şansıma ev arkadaşım da şehir dışındaydı. tek başıma içmeye başladım. bi taraftan da ne gibim aklımaysa bir tane iphone'um vardı. onun cdıbını kırdım diye hani böyle yan sanayi satan yabancı siteler var ya. ordan bi cam sipariş etmiştim. hem içiyorum hem de onu söküp takmaya çalışıyorum. bilen bilir. onu takmak için falçata tarzı bi şey kullanmanız gerekir. işte onlar uğraşırken içiyorum ya bir de... bir den herşey acayıp netleşmeye başladı. ahamda karşımda fatih. birlikte içiyoruz artık. hatta düzelteyim o yine içmiyor ama ben içiyorum. konuşuyorum falan. ben taktan bir adamım. senin hayatına sebep oldum. allah belamı versin. fatih sadece gülüyordu. - en azından hayal meyal ben öyle hatırlıyorum-.

sonra onun gülüşündendi galiba birden kahkaha atmaya başladım. karnım ağrıyana kadar. aynı anda da ağlıyordum. geçenlerde breaking bad dizisini izlemiştim. bi bölümde walt aynı olayı yaşamıştı. izleyenler bilir aynısı işte. tam kafayı sıyırmalık... sonra gene fatihe söylüyorum "ulan ben geberseydim. beni kesselerdi doğrasalardı... " falan... elime falçatayı aldığımı hatırlıyorum. böyle ufaktan gözüm karardı. kendime geldiğimde kollarımı doğramıştım falçatayla. kafa da iyi ya sadece biraz peçete alıp kollarımı silip yattım uzandım yatağa.

reserved

sabah yengeniz gelmiş bana. beni o halde bulduğun da o da kafayı sıyırdı biraz tabi. kendisi yüzünden olduğunu zannetti. o günlerde öyle olduğunu ifade ettim. zira kendisine bu durumu hiç açıklayamamıştım. sonra ilerleyen zamanlarda açıkladım falan... iş yerinden babacan bi müdürle konuştum ailevi sorunlarım var yıllık inimi bu haftaya alalım dedim. 1 hafta evden çıkmadım. yaralar kabuk tutmuştu geçer sandım zaten o aralar...

aileme durumu hiç anlatamadım. sadece abime anlatabildim. onun yüzündeki o acıma duygusu hala gözümün önünden gitmez... kız arkadaşım beni terketmediği için şanslıyım. ordan beni gerçekten çok sevdiğini anladım. ama sorun şu ki hala en sıcak havalarda bile gömlek falan giyerim kot pantolonun üstüne kollarım yüzünden... en azından 2 yıldır böyleyim.
neyse sonuç olarak şuanda kafamda bir tutam saçım beyaz ve kollarımda harita gibi. bu durumu bana çok yakın olan insanlar hariç gizleyebiliyorum. (ev arkadaşı vs tabii ki biliyor)

ama geçtiğimiz yaz askere giderken sorun olacağını düşünüyordum. kısa dönem yapınca muayene vs bildiğiniz soyunmadan oluyor. o yüzden yırttım diye düşünüyordum. ama tabii ki gittiğimde eğitimlerde vs dikkat çektim fazlasıyla. soran komutanlar oldu yalan söyleyip kaza geçirdiğimi söyleyip geçişstirdim. birliğime teslim olduktan ve acemilik bittiken sonra asıl usta birliğime değil de başka yerle değiştirildiğimi öğrendim. gittiğimde 81 tane madde bağımlısı yada pgibolojik sorunları olan acemi arkadaşlara eğitim çavuşluğu yapacağımı öğrendim. (o adamlar orduda ne arıyor amk- demeyin. yapanlar bilir. herkesin birliğinde en az 1-2 böyle adam olmuştur. işte onları acemilikte bi yerde toplayıp sonra dağıtıyorlar)

Sonra öyle böyle askerliği de atlattık. bu noktada belirteyim askere gitmeyen panpalar için: benim binde bir ihtimal ve hakettiğimi düşünüdükleri için oraya atadılar. ki o şartlarda bile askerlik üstesinden gelinemeyecek bir yük değil. kafanızda kötü yer etmesin ama diğer yandan da dediğim tamamen doğru... Neyse işte askerden döndüm. 1-2 hafta ailemin yanımda kaldım. iş görüşmelerine başladım falan. sonra çok kısa bir sürede iş buldum.

yaklaşık bir aydır da çalışıyorum orda. çok rahat bir ortamda, yüksek bir maaş ve geniş imkanlar sağlandı.(muhabbeti tak edecekler için söyleyeyim iş hesap rapor işi. başka yere çekmeyin). askerden kısa bir süre sonra bu kadar süper bi iş bulabildiğime kendim bile inanamıyorum hala...

neyse çok çalışmam gerekiyor. hele ki bu hafta 08-20 çalıştım her gün resmen... dün çok yorgun olduğum için normal saatten de erken çıktım. servisleri beklemeden metro'ya bindim. metro 1 durak gittikten sonra ters istikamette olduğumu farkettim. indim diğer taraftaki metroyu bekledim ve bindim. bu seferde aslında şimdi yanlış metroda olduğumu farkettim ve bir önceki istikamete binmek için tekrar indim. tabi bunlar olurken fatih benimle dalga geçiyordu kahkaha atarak kafamın içinde... yine başlıyorum dıbınakoyim. herşeyi tam yoluna koymuşken yine başlıyorum... içime attıklarım hep tekrardan canlanıyor bir şekilde. sanırım çok çalışınca oluyor. bilmiyorum. ama bu sefer hiçbir şekilde olmasını istemiyorum. her şeyi tam yerine koymaya başlamışken tekrar olmasını istemiyorum amk.

eee bize ne dıbınakoyimcilere ve özet isteyenlere:
hala farkında değilseniz etrafınızdakilerin farkına varın. sizi sevenlerin, sahip olduklarınızın... hele ki 20 li yaşlara gelip eşşek kadar adam olduysanız ergenlik yapmayın. gerekirse zütünüzü paralayın da serseri olmayın. çünkü gerçekten öğrendiğim ve hayatım üzerine bahse girebileceğim tek şey:

siz başkasına bir kötülük yaptığınızı zannederken asıl gibişi kendinize ve kendinize yaptığınız sorumsuzluğu-kötülüğü ise bir başkasına mal olmaktadır.

arkadaşımın gerçek isminin, yerin ve benim önemim yok. lütfen ifşa etmeye çalışmayın. arayan yada hatırlayan bulabilir. ama en azından rahmetli arkadaşımın hatrına bununla uğraşmayın. elimden geldiğince hızlı yazdım. toplaşın diye beklemedim. amacım prim yapmak değildi. ama bir kişinin bile bu hayatta öğrendiğim şeyin farkına varmasını sağlayabildiysem ne mutlu bana. Bir de böyle yazıp da buraya dökünce içimden atmış gibi bi hale bürünüyorum. yada kendimi kandırıyorum. ne bileyim öyle bişey işte. iyi geceler sizlere. amin

(bkz: amlılarla iletişim 101 dersi için sınıflara)

hepsini okudum panpa inşallah bu kadarla kalır sıyırmazsın kafayı

bittimi panpa

eyvallah panpa eyvallah

@93 sağolasın panpa. ben de onu umuyorum. en azından şimdilik.

@94 bitti panpa

@95 anlamadım panpa?