1. 49.
    +1
    rezerveleyenleri sırayla eksiliyorum, yarın bakın ordan işte.
    ···
  2. 48.
    -1
    amk yarın unutursam bunu okumayı vicdan azabı çekerim. telefon numaramı vereyım ozelden ara hatırlat panpa
    ···
  3. 47.
    +1
    @47 kardeşim uykundan olma valla üzülürüm
    ···
  4. 46.
    0
    projenin detaylarına giremiyorum. ama ben bu işte birisiyle ortağım ve projenin bu aşamasında top onda. 30 ekimden itibaren bende sahaya inicem. ama o tarihe kadar işsizim resmen.

    16 yaşından beri yazın bi yerde çalışıyorum hep. kışında okul var malum. evde kalmıyorum yani.
    ···
  5. 45.
    -1
    prezerve. hocam ne kadar uzun sürer ona göre yatıcam yarın okurum kısaysa yatmym
    ···
  6. 44.
    0
    istediğim işe giremedim. zaten girsemde bi araba alamayacağımı anladım. o yüzden bi proje geliştirdim. bildiğiniz starupçılar gibi yeni bi iş modeli bi proje. bana para kazandıracak hayallerime ulaştıracak bir proje.
    ···
  7. 43.
    +1
    ben parayı neden istiyodum biliyo musunuz

    bi arabam olsun diye. ben okuluda arkadaş ortamımıda hayatımıda bi arabam olsun diye gibiyorum şuanda...

    aşk gibi bu bende. gözün kör olur ya hani. öyle bişey...

    kafamın asıl bozulduğu nokta ise bana serseri muamelesi yapılması. yada benim öyle algılamam muameleyi.
    ···
  8. 42.
    -1
    bakalım ilgi çekici bi şeyler var bu hikayede okumak lazım
    ···
  9. 41.
    0
    geçen sene planım şuydu

    üçüncü sınıfta okuduğum şehirde ev tutmuycaktım. yurtta. yani kalacak bi yer tutmuycaktım. önemli derslere günü birlik istanbuldan gelip giricektim. olmadı bi gece birinde falan kalıcaktım. yazdığım dergiye girip çalışmaya başlıycaktım ve para kazanacaktım.

    ben bu yalanı atarak kendimi orda vicdanımla olan savaşımı kazandım hemde dersleri giblememe rahatlığını.

    bunları kendime söyleyemedim işte...

    ama ben gerçekten para kazanmak istiyodum. dergi kabul etmezse başka iş yapıp para kazanmam lazım.

    benim mutlaka para kazanmam lazımdı. mutlaka...
    ···
  10. 40.
    0
    @39 senin ağzını öpeyim. ne güzel ifade ettin. kelime kıvraklığı. yeminle söylüyorum bazen konuşurken o kadar uyuz oluyorumki kendime bi tane yumruk atasım geliyo. odun gibi hep aynı cümleler hep aynı kelimeler. konuşmayı yeni öğrenmiş bebeler benden daha anlatıyo derdini. ağzımı gibim
    ···
  11. 39.
    -1
    @39 şuku. @1 devam et anlatmaya panpa
    ···
  12. 38.
    0
    derken ikinci sınıfta bitti yaza girdik falan. bizde yaz okulu yok büt var işte. bütlere bile doğru düzgün gitmedim. kendimi hep bir sene sonra olacaklarla, yani bu zamanlarda olmasını planladıklarımla kandırdım. derslerim tak gibiydi ama ben "seneye paranın dıbına koyunca önemi kalmıycak bunların" mantelitesi ile gibimdeki kıl zerreciğine bile takmıyodum.
    ···
  13. 37.
    +2 -1
    bol bol kitap oku. ozaman kendini daha iyi ifade edebilirsin. kelime kıvraklığın ekgib. makara yapmıyorum gördüğün herşeyi oku. ayran mı içiyorsun içindekiler kısmını oku. yolda geçerken billboard'ları oku. aklının bir kenarında kalır onlar ve insan ilişkilerinde iletişimini güçlendirir.
    ···
  14. 36.
    0
    birisi okuduğum şehirdeki hayatım diğeri ise istanbuldaki hayatım.

    cuma akşamları istanbula dönerkenki gerginliğimi size anlatamam.

    resmen hayatlarım arası geçiş yaparken menepoza girmiş kısrak gibi pgibolojik baskı altına giriyodum. o an hayatı gri görüyodum lan resmen.
    ···
  15. 35.
    0
    neredeyse ben.
    ···
  16. 34.
    0
    2. sınıfa geldiğimde vicdan azabı artık ağzımı gibecek seviyeye gelmişti.

    ben lisedeyken babam biraz para kaybetti. ordan sonra maddi sıkıntılar falan işte bildik hikaye çoğumuz yaşamışızdır.

    derslerimde gittikçe kötüye gidiyordu. ordaki arkadaş ortamı falan ders falan hak getire. eşşek bağlasan 7 senede bitirir dedikleri işletmede daha 2. sınıfta 12 ders bırakmıştım. yani şuan üçüm ve alttan 12 dersim var.

    en taktanı ve beni en çok yıpratanıda neydi biliyomusunuz.

    iki ayrı hayatım vardı
    ···
  17. 33.
    0
    neyse işte kardeşlerim...

    sonra aileme karşı inanılmaz bir vicdan azabı başladı.

    bu vicdan azabı birinci sınıfın 2.döneminden sonra etkisini arttırarak devam etti.

    işim gücüm içip sıçmaktı. derslerimde kötüydü. ve gerçekten zor durumda olan aileme çok yük oluyodum.

    hafta içi ordaki harçlığım. ev kirası. haftasonu eve geliyodum istanbuldaki harçlığım falan.

    hadi ikinci dönemde geçti öyle...
    ···
  18. 32.
    -1
    devam et panpa. belki derdine derman olabiliriz.
    ···
  19. 31.
    +1
    @31 uludağ değil kardeşim daha yakın. aslında baya yakın. zaten benide o yakın yakın telkinleri cezbetti...
    ···
  20. 30.
    0
    ilk zamanları zevkliydi ama. derhal öğrenci evine çıktım zaten. öğrenci evinde kalanlar bilirler. heleki ilk sınıf. daha millet birbirini tanımıyo. ev ahır gibi her akşam. evde en az 15 adam olurdu. herkes sigara yaktığı zaman evde yangın çıkmış gibi olurdu zaten. takılıyorum falan. genciz tabi hoşumuza gidiyo. bi de dedim ya lisede bi tak görmemişiz doğru düzgün oturup içmemişiz bile. okula başladığım ilk dönem herşey çok güzeldi. içtim eğlendim...
    ···