uplarım seni

Evet, var böyle bir durum.

Şöyle ki, sizinle çok iyi geçinirler. Sevgiliniz olmak isterler. Size karşı ciddi adımlar atarlar. Sonra sevgili olursunuz. Evlenmek istediklerini söylerler, sizi eş gibi görürler. Kendinizi öyle görmenizi sağlarlar. Kıskanırlar, hayatınızdan diğer bütün kadınları kızları çıkartırlar. Artık ciddi düşünürsünüz. Evlilik yolunda ilerlemeye başlarsınız.

Sonra tam herşey ciddileşecekken, birden, sebebini söylemeden, sizden soğurlar. Bırakır ve giderler. Umursamadıklarını, artık bittiğini hatta başka biri olduğunu söylerler. Siz ise daha ne olduğunu bile anlamadan yalnızlığınız, bozulan düzeniniz ve terkedilmenin acısıyla kalakalırsınız.

Şimdi gelelim işin tespit kısmına... Bir erkeğin, sevgilisinin bütün bunları yapmaması, kendini bırakmaması için ona dişini gösterip, sadece bir tokat attığını düşünün. Herkes ayağa kalkıyor hemen değil mi? "Aaa, kadına şiddet! Kahrolsun erkek terörü! Olmaz olsun böyle adam!" Peki bir şey soracağım? Yaşanan kadın terörünü neden görmüyoruz? Oynanan hayatları, kırılan kalpleri, önce gösterilip sonra çalınan mutluluğu, bozulan düzeni, alt-üst olan pgibolojileri neden görmüyoruz? Birden hayatınıza girip sizin kıymetliniz olan, sonra sizi sebepsizce birden bırakıp giden kadınları, kızların yaptıkları bu yaptıkları da bir nevi terör değil midir? Şimdi hiç "E sen de takılma kardeşim, bırak, boşver gitsin, işine bak kızla uğraşacağına" demeyin, bunun için hakimler eşleri boşamıyor veya bırakan tarafa maddi, manevi tazminat ödettiriyor. Yani bu durumu hukuk da kabul ediyor.

Benim de başımdan böyle bir durum geçmekte. Çok pis bir şekilde yazmaya devam edebilirim...