Hepimiz, kadınları erkeklerden daha merhametli, daha duygusal sanırız. Çünkü her kadın, dünyaya: "Ben sevgi / şefkat yumağıyım" mesajı vermek için elinden geleni yapar.

Neden mi? Nedeni çok basit. Diyelim ki zengin ve yakışıklısınız. Yani iyi bir "kısmet"siniz. Bir sevgiliniz var (Kız A). Taş gibi kız ama şirretin teki. Her gün kavga ediyorsunuz, kafanıza saksı tencere yiyorsunuz.

Günün birinde sokakta geziyorsunuz ve genç bir kızı (Kız B), bir sokak çocuğunun burnunu silerken görüyorsunuz.

Kız B güzel olmasa bile Kız A'yı bırakır onu alırsınız. Merhamet ve duygusallık, kadını "değerli" yapar.

Bir deney yapmışlar, Chicago Universitesinde. Liseli gençlere fotograflar göstermişler: Yaralı, acı çeken insanların resimlerini.

Bunu yaparken, gençlerin gözlerini filme almışlar. Çünkü biz insanlarda bir refleks var: Merhamet duygusu, gözbebeklerimizin irileşmesine neden oluyor.

Fotoğraflara bakan gençler, duygularını ifade etmek için anket doldurmuşlar. Bütün kızlar, "Üff öldüm bittim, mahvetti beni bu resimler; dünyam karardı" gibisinden cevaplar vermiş ankete.

Erkekler ise, "Pek bir şey hissetmedim," demişler.

Filmler incelendiğinde, erkeklerin ve kızların gözlerinin, resimlere aynı şekilde tepki verdiği anlaşılmış.

Yani kadınlar da erkekler kadar duygusuz. Ama erkekler, dürüstler. Kadınlarsa "Hayır ben duygusuz değilim, ben herkesten daha duygusalım" şeklinde bir debelenme içindeler.

KAYNAK: Developmental Cognitive Neuroscience (3), 2013 22-32