evet arkadaşlar yanlış duymadınız gerçekten bir kadına okkalı bir tokat attım. Şimdi burada okuyorsa kendisi de hatırlayacaktır.

Tarih 7 Nisan 2006. Antalya'da yaşıyorum. Şirinyalı'da Özgürlük bulvarında ofisim var. Günlerden cumaydı. Bütün gün ofiste çalıştım ve akşam da niyetim 19:40 gibi ofisten çıkıp 20:00' deki Diyarbakır - Galatasaray maçını izlemek. Programı yaptım, gideceğim yer belli, hava güzel, puromu almışım, rakımı içeceğim diye düşüncelerle ofisten çıktım. Bir de ne göreyim tam otopark çıkışında bir araba. Önü - arkası harran ovası büyüklüğünde boşluk ama gelip tam bizim otopark çıkışına bırakılmış bir araba. Tabi hemen sahibini aramaya başladım. Kuaföre sordum yok, markete sordum yok, karşıda kuru fasulyeci vardı yok. Kornaya basıyorum gelen giden yok çıldıracağım zaman geçiyor. O sırada telefonuma bir mesaj.

Diyarbakır 1 galatasaray 0 (gol: dk:2 mikic)

Derken karşıdan leopar desenli elbiseli mini bir etek kolsuz bir bluz geldi bu. Nasıl kırıtıyor anlatamam. Tam gıcık bir tip. Ya da belki golün etkisiyle ben öyle görüyorum kendisini. Normal zamanda olsa kesinlikle çakılır ama sinirliyim. Yine de aile terbiyesi almışız terbiyesizlik yapamadım, sadece "hanımefendi böyle araba mı bırakılır" dedim.

" geldim işte" dedi
" geldiniz de 20 dakika oldu" dedim
" patladın mı" dedi
" özür dileyeceğinize bir de üste çıkıyorsunuz" dedim
" sen kimsin lan ben senden özür dileyeceğim" dedi
arabanın kaputuna avuç içimle bir kaç kez hafifçe vurarak;
" buraya bu şekilde araba bırakamazsınızzzzz" dedim
" bana bak lan sen bana" dedi ve çantasını kaldırıp vuracakmış gibi üzerime geldi.
işte o an insanlarda cinnet nasıl olur, kontrol nasıl kaybedilir anladım. gelişine öyle bir tokat patlattım ki mahalle inledi yemin ederim.

dün gibi hatırlıyorum hepsini. bu da böyle bir anımdır panpalar.

biraz uzun oldu sizi sıktıysam özür, devamında ne olduğunu merak ediyorsanız az dürtükleyin anlatayım.

benim kabahatim yoktu, amacım vurmak da değildi ama ben ona vurmasam o bana vuracaktı. bu kadarını bünyem kaldırmadı.

devdıbını da anlatayım.

Kadın "huur çocuğuuuu" diye bağırarak arabasının kapısını açtı ve çantasını aldı. "aha" dedim "vuracak karı beni şimdi silah çıkarıp". öyle cesur bir adam da değilim, şiddet yanlısı asla değilim. hayatımda ilk kez birisine vurdum o da kadın oldu işte, talihsizlik.
Neyse kadın çantadan telefonunu çıkardı birilerini arıyor, ben de ufaktan ofise geri girdim zütüm zütüm yürüyerek. iş arkadaşımı arayıp durumu anlattım, ofise geldi o da. O sırada polis geldi, beni arıyorlar. Işıkları bile açmıyorum ben de korkudan. Akdeniz Üniversitesinden yeni mezun olmuşum, askerlik problemim var. Askerliğimi erteleyeceğim yasal hakkım var ama yine de korkmuyor değilim. (ben yasadan, kanundan korkarım, herşeyim kuralına uygundur) Polise binayı gösteriyor "buraya girdi" diye. polis komşulara soruyor (ki hiç birisini tanımıyorum) onlar da biz görmedik diyorlar. Halbuki hepsi izledi yani.
o sırada arkadaşım geldi kapının kilidini açıyor arkasında da polis. " hayırdır memur bey" dedi. "Birisi saldırıda bulunmuş onu arıyoruz" dedi polis de. "size kolay gelsin" dedi girdi içeri nasıl gülüyor bana, nasıl böye birşey yaptı senin gibi adam diye. olayı anlattım ona da. (o sırada hakan şükürün peşpeşe iki gol haberi geldi öne geçtik)
Neyse sonra polisler gitti, kadın dışarıda baya bir bağırdı "seni bulacağım, sen bittin" vs diye.

Ertesi gün bir teyze geldi ofise. Açtık kapıyı dedi ki "o çocuk nerede" odaya girdi bana baktı ve dedi ki "olm iyi sabır varmış sende, ben balkonda delirdim sen baya sabrettin"
"yok teyze yakışmadı bize ama oldu bir kez" dedim

1 hafta sonra falan kadını tekrar gördüm ofisin orada, bir daha da görmedim. Zaten Haziran'da da evlendim ve iş değişikliği ile Ankara'ya taşındım.

olay bu kadar panpalar.