evet arkadaşlar yanlış duymadınız gerçekten bir kadına okkalı bir tokat attım. Şimdi burada okuyorsa kendisi de hatırlayacaktır.

Tarih 7 Nisan 2006. Antalya'da yaşıyorum. Şirinyalı'da Özgürlük bulvarında ofisim var. Günlerden cumaydı. Bütün gün ofiste çalıştım ve akşam da niyetim 19:40 gibi ofisten çıkıp 20:00' deki Diyarbakır - Galatasaray maçını izlemek. Programı yaptım, gideceğim yer belli, hava güzel, puromu almışım, rakımı içeceğim diye düşüncelerle ofisten çıktım. Bir de ne göreyim tam otopark çıkışında bir araba. Önü - arkası harran ovası büyüklüğünde boşluk ama gelip tam bizim otopark çıkışına bırakılmış bir araba. Tabi hemen sahibini aramaya başladım. Kuaföre sordum yok, markete sordum yok, karşıda kuru fasulyeci vardı yok. Kornaya basıyorum gelen giden yok çıldıracağım zaman geçiyor. O sırada telefonuma bir mesaj.

Diyarbakır 1 galatasaray 0 (gol: dk:2 mikic)

Derken karşıdan leopar desenli elbiseli mini bir etek kolsuz bir bluz geldi bu. Nasıl kırıtıyor anlatamam. Tam gıcık bir tip. Ya da belki golün etkisiyle ben öyle görüyorum kendisini. Normal zamanda olsa kesinlikle çakılır ama sinirliyim. Yine de aile terbiyesi almışız terbiyesizlik yapamadım, sadece "hanımefendi böyle araba mı bırakılır" dedim.

" geldim işte" dedi
" geldiniz de 20 dakika oldu" dedim
" patladın mı" dedi
" özür dileyeceğinize bir de üste çıkıyorsunuz" dedim
" sen kimsin lan ben senden özür dileyeceğim" dedi
arabanın kaputuna avuç içimle bir kaç kez hafifçe vurarak;
" buraya bu şekilde araba bırakamazsınızzzzz" dedim
" bana bak lan sen bana" dedi ve çantasını kaldırıp vuracakmış gibi üzerime geldi.
işte o an insanlarda cinnet nasıl olur, kontrol nasıl kaybedilir anladım. gelişine öyle bir tokat patlattım ki mahalle inledi yemin ederim.

dün gibi hatırlıyorum hepsini. bu da böyle bir anımdır panpalar.

biraz uzun oldu sizi sıktıysam özür, devamında ne olduğunu merak ediyorsanız az dürtükleyin anlatayım.