kadıköydeki boğa heykeli gece 03 ten sonra

canlanıyor ve istanbul'da sokakta kalan gençleri yiyiyor.

kendi gözlerimle şahit oldum.

saat 04 sularında, oturmuş sabah olup otobüslerin seferlere başlamasını bekliyordum.

hava hafif sisli ve gök yüzünde dolunay vardı.

dolunay o kadar parlıyordu ki; yıldızlar bile gözükmüyordu.

boğa aniden hareketlenmeye başladı.

vay dıbını gibim noluyor laağn!!! dedim.

boğa üstüme doğru koşmaya başladı.

bende koştum.

tam yakalayacakken beni; durup, feyk yaparak ters yöne koşmaya başladım.

tam atlattım diyerek ağaca tırmandım.

boğa geldi boynuzlarıyla; ağacı devirdi.

ben düştüm tam beni yicekken, taşaklarına tekme attım.

boğa ahhhhhhhh diye bağırdı.

ben hemen arabayın altına saklandım.

boğada kısır olmamak için duvarın kenarına giderek işedi.

sonra bin bana iyice uyuz oldu beni her yerde arıyordu.

baktım güneş doğmak üzere, ben arabanın altından çıkıp koşmaya başladım olan gücümle.

beni farketti bin ve peşimden koşmaya başladı.

tam heykelin canlandığı yerde ayağım takıldı ve düştüm.

artık taku yedim beni yiyecek derken; üstüme geldi, ağzını açtı, tam yiyecekken tekrar heykel oldu.

ohhh dedim.

ve ilk metrobüsle eve döndüm.