saatlerce kendi yarattığımız bu hayal dünyasında kaybolduk.
sigara üstüne sigara yazıp, onun kendi gözünden anlattığı hikayeye paralel kısımlar yazdım.
eğlenceli ve güzeldi.

en azından ahu ile ortak bir payda bulmuştum.
gün tamamen ölüp sabah olduğunda ilk güneş damlalarını görüp uykuya dalmışım.
ben güneş batınca günün doğduğuna inananlardanım.

akşam üzeri uyandım.
mıstık mesaj atmıştı.
onunla görüşüp hell angels'dan haber gelene kdar bir barda oturduk.
bir kaç ellilik bira devirdik.

daha sonra o telefon geldi ve n'olacağını bilmeden
motorlara atladık ve önceki gece gittiğimiz yere gittik.
henüz kimse yoktu.

motorları park etmedik. kaldırıma çıkıp üstünde beklemeye devam ettik.
bir süre sonra emre gözüktü.benim olayımda ben olmayacak mıyım lan diye gelip
yumruğunu yumruğumla tokuşturup sarıldı.

sokak boştu.bir kaç kedi çöp tenekesini tırtıklıyor, rüzgar kısık seste bir ıslık gibi kulaklarımıza kadar geliyor saçlarımızı okşuyordu.

kalabalık bir motor sesi duyduk. henüz görünürde kimse yoktu ama geliyorlardı.
daha sonra sokğın ucunda göründüler.
motorlarının farları yüzümüze doğru vuruyor onlar ise bir sillüet gibi duyuyorlardı.

çekin şu farı yüzümüzden dedim.
o sırada hepsi park edip biraz kabadayı şekilde etrafımızı sardılar.

içlerinden uzun siyah saçlı olanı elini emre'nin omzuna koyup sen akıllanmadın abisi dedi.

adamın emre'nin omzundaki elini alıp önce konuşalım dedim.
o sırada biraz gerildiler. üzerimize çullanabilirlerdi.

bir kısmımız kızları eve bırakıp dönmek üzere yanımızdan ayrıldı.
bir kaç kişi kalıp emre'den durumun detaylarını öğrendik.

en çok mıstık sinirlendi bu duruma. kendisi tam anlamıyla bir sinir küpüdür.
1.90 küsür boyu sayko-killer tarzı bakışları bile onu korkutucu yapmıyordu ama sanırım kendisini hep öyle sandı.

kendi motorunu tekmelerken yüzündeki dur lan napıyorum ben ifadesiyle, aniden durup
birasını dikmesi ise hepimizi ayrı güldürdü.

bir süre sonra kızları eve bırakan çocuklar da geldi.
hep birlikte kadıköy'ün karanlık sokaklarında emre'nin tarif ettiği yere gittik.
motorcu olmak, bunun arkadaşlığı isteyin ya da istemeyin sizi kardeş gibi kılıyor.
nedendir bilinmez ama böyle bir etkisi var.
boyumuzdan büyük bir oluşumdu hell angels ama tereddüt etmedik.
tarif ettiği yere gittiiysek de bulamadık o barda.

yalnız onlardan sarı lakaplı elemanı tanıyan biri çıktı o barda.
mıstık tehditkar bir konuşmayla o numarayı vermemekte direnen adamdan numarayı aldı.

gece 3'e vurmuştu akrep yelkovan da ona yetişiyordu.
hava biraz serinlemişti.
deri ceketin fermuarını sonuna kadar çekip elleri cebe atıp dışarı çıktım.
sokak lambalarının loş ışığı parke taşlı yolu belli belirsiz aydınlatıyor ben de
o numarayı arayınca n'olacak diye düşünüyordum.
kaybedecek bir şeyim yoktu ama arkadaşlarımın vardı.
mutlu ilişkileri olan da vardı, arkasından ağlayacak onları seven bir aileye sahip olan da.
benimkilerin aksine...

bazen hayat sandığınızdan daha kolaydır.
bazen basit kararları alamadığımız için çok daha fazlasını kaybederiz.
bazen sadece oluruna bırakmak en iyisi.

bizler, hayat denen bu fahişenin gayrı meşru çocukları, hep tez canlılığımzdan kaybetmedik mi?

ahu'dan gelen aslında normal bir mesajı fazlaca büyütmüştüm.
aslında sadece nezaketen bir mesaj dönmüştü.
ne kadar histerik canlılarız. etkilendim ve bu benimle ilgili, onun için sadece sıradan bir mesaj.

bu düşünceler eşliğinde görüşelim demedim. numarasını da istemedim.
sadece seni merak ettim yazdım ve gönderdim.

bir süre sohbet ettik.
iyi olduğunu çocukla da kısa bir ara verdiklerini söyledi.
her bir atomum onu affetme demek istiyordu ama yanlış olurdu.

sonra bir şey oldu.
o da benim gibi biraz hayalperestti.
kendimize sınırların ve kuralların olmadığı bir dünya nasıl olur diye sorduk.

bir kere eskilerde olmalı saraylar, şatolar, savaşlar, barışlar ve aşklar diye cevap verdi.

o gece onunla günlük hayatın stresinden kurtulmak için, hayal dünyalarımızı kesiştirerek
bir dünya yarattık.
nasıl olması gerektiği hakkında tartışıp fikir yürüttük.
kahvemi ve sigaramı alıp hayatımın en keyifli hayalini yarattım.
isimlerimiz bile belliydi o dünya'da.

ben lestat de lioncourt o ise esmeralda ismini seçti kendisine.

uzaktan dağılmış yüzümü gördüğünde, büyük bir merak ve şaşkınlıkla baktı gözleri.
yanına sürüp motordan indim.

+lestat, yüzün?
-da vinci eseri, önden bakınca sopa yemiş, yandan bakınca gülümser gibi duruyor.
+ahah cidden noldu söylemeyecek misin?
-nasılsın...
+peki madem anlatmak istemiyorsan. iyiyim sen?
-atla...
+yok ben korkarım motordan.
-ben sürüyorsam korkma.
+sol gözün şişten kapanmış çok sollama kimseyi (yüzünde dalgacı bir ifade var ama sevimli)

motora arkama bindi, ellerini arkadaki bölmeye koydu.

düşersin öyle belimden tut dedim.
-yok düşmem...

kabul ediyorum, belime sarılması için motoru ani kaldırıp, fren yaparak korkutmamam gerekirdi.(belime sarıldı)

caddebostan'a doğru sürerken cennetin görebilen için ne kadar yakın olduğunu gördüm.
denizden gelen sıcak meltem boynumuza bir fransız parfümü gibi sarılıyordu.

aşık olmanın ya da bahsettiğim ötesi durumun en güzel yanı aldığınız nefesi hissetmenizdir.
ölüme giden yolda hayat dik duran bir kum saati ise, aşık olmak onu yan çevirip zamanı durdurmaktır.
anılar hilelidir.
eğer aşıksanız yaşadığınız o anda kalırsınız.yaşlanmazsınız yıllar sonra bile.

güneş tepede ahu'nun elleri belimdeydi.
bir anda yolun kenarına çektim.
duygusal kararları düşünerek alabilen biri değilim.
hayat bu, biraz deli olmak lazım.

motordan indik, ne olduğuna anlam veremiyordu ve sadece bana bakıyordu.

sevgilim ol diye çıktı ağzımdan...

https://www.youtube.com/watch?v=0sB3Fjw3Uvc

https://www.youtube.com/watch?v=jXwgShqzVas

tüm bu depresifliğin içinde yaşlanarak giderken, her yıl biraz daha fazla mutluluk arıyoruz.
ölüme yaklaştığımız her an biliyoruz... mutluluk için fazla zamanımız yok.
başka ne amacı olabilir ki hayatın?

hayat bize her deneyip yenildiğimizde hayallerimizi küçültmeyi öğretiyor.
güzel bir kıza aşık olursun, bir araba beğenirsin, istediğin okulu belirlersin ve her hayalkırıklığında bunların hepsini daha azıyla değiştirirsin.
değişim bizden zamanın aldıklarına karşı verdiği teselli armağanıdır.buna ne kadar armağan derseniz artık...

uyandığımda ahu'dan cevap geldiğini gördüm. görüşmeyi kabul etmiş ve telefon numarasını göndermişti.
uzun zaman sonra iyi hissettim.

tanıştığımız yer olarak belirledik.aynı kaya parçası olmalıydı.

bir şeyler atıştırdım giyindim. suratımın halini görünce ne diyecekti merak ediyordum.
ilk defa sopa yemiş birini görmeyecektir heralde.
karşısına şiş olmayan bir yüzle çıkmak isterdim ama o'nu görmeliydim.
evden çıktım ve motora atladığım gibi büyük bir hevesle o kaya parçasına sürdüm.

bir kaç dakika içinde oradaydım.
uzaktan ahu'yu gördüm.
uzun dizden yırtmaçlı bir etek üzerine beyaz - v- yaka bir tişört ve ahenge bıraktığı saçları.
onu yaratan tanrı, duruma katkı sağlayan anne babası, ya da tesadüfen evren!
hepsine ayrı ayrı teşekkürler, en gerçeğiniz kazansın.
önemli değil işte oradaydı.

felsefi ve edebi dilini tebrik eder çok kaliteli yazdığının altını çizer ama bir daha böyle az az yazmaya devam edersen de net giberim.

işten ayrıldım amk tek meşgalem inci lan beni de anla.

e amk olmaz ki çok güzel yaziyon da ne zaman biter şöyle ona gore okuyalım
(bu arada helal et bi kaç cümleyi kopyaları yapıştır yaptım ama özel sekilde)

betimlemelerine hasta oldum panpa.
rezerved.

yarın kaçta başlarsın amk beklemeyelim saat söyleyip çık bundan sonra panpa.

yarın devam edeceğim.
iyi uykular.

nerdesin ulan felsefik totoş...

bu arada felsefik kısımların çok iyi.

amk nereye kayboldun

lan değişik hani yarın demiştin bizi uyutup part atmış.

heycanlandım amk en güzel yerinde niye kesiyon oç.

herkes demiş evet kaliteli güzel edebi ama böyle yaparsan olmaz tillahını si...

hadi amk yaz artık

Kesin öldü bu bebe

nerdesin lestat

Tüh, erken yattı bugün