Kanka hadi ya merak ettm 3 gün oldu

Ne cabuk uyudun panpa

-Dinlenmen lazım olum, yarın çıkarırlar heralde.

-Olmaz, bir ton test yaparlar çıkarmazlar yarın da. Çıkmamız lazım ve bu işe bir çözüm bulmamız lazım.

-Nasıl çıkacağız dıbına koyayım saçmalama.

-Hangi hastane burası?

-Vatan Hastanesi.

-LAN BiR DE ÖZEL HASTANEYE Mi GETiRDiN BENi GÖT!

-Ne yapayım dıbına koduğum, devlet hastanesinde bakmıyorlar bile. Ben de buraya getirdim.

-Ahmet, nasıl ödeyeceğiz burayı?

-Olum kaçacaz dedik ya hahaha

-Ulan varya. Neyse plan yapalım dur şimdi. Resepsiyondakiler seni tanır mı ?

-Yok, yüzüme bile bakmadı kaltak.

-Tamam, süper. Sen resepsiyona kayıt yaptıracak bir hasta gibi gidiyorsun, tam kimliğini çıkarırken acı içinde çığlıklar atarak
bayılıyorsun. Herkesi başına toplaman lazım ama kardeşim, yapabilir misin?

-Sen rahat olsana b'olum.

-Süper. Herkesi başına topladın, dolayısıyla hasta yakınları da merak edip çıkacak başına. Ben de hasta yakını gibi geleceğim, onlar seni kaldırdıktan sonra
sigara içmeye çıkar gibi çıkacağım dışarı ve kaçacağım.

-E ben ne olacam?

-Olum acilde bir serum verirler, çıkar gelirsin sonra.

-Sen ne yapacaksın?

-Benim telefonla konuşmam lazım. Babamın bir arkadaşı vardı bu işlerle ilgilenen. Onun numarasını isteyeceğim.

-Tamam, hadi o zaman başlayalım.

Uyanır uyanmaz karşımda doktor görmek sıkmaya başlamıştı artık beni. Kalkmak istedim fakat doktor engel oldu.

-Kalkamazsınız Ali Bey, dinlenin biraz.

-Benim bir şeyim yok, iyiyim

-Malesef epilepsi krizi geçirmişsiniz. Ailenizden herhangi birinde bu hastalık var mı?

-Hayır yok, ben de gerçekten iyiyim. Yanlış teşhis koyuyorsunuz.

-Ali Bey, yatın dinlenin. Tekrar uğrayacağım yanınıza.

Doktor çıktı, Ahmet odaya girdi ve

-Hayalmiş işte olum, epilepsi çıktı.

-Hayal mayal değildi, daha önce yaşadığım bir anı hatırlıyorum ve karşıma çıkıyor. Ayrıca hissettiklerimin hayal olması için
şizofren olmam gerek.

Ahmet şöyle bir baktı.

"Saçma sapan bakma, şizofren falan değilim dıbına koyayım."

-Her neyse buradan çıkmamız lazım Ahmet.

Geldim panpalarım, devam etme vakti geldi. Biraz erken olduğunun farkındayım fakat gece erken yatacağım.

Rezerve

Supernatural'ı çok izlemişssin amk .

ammar'ı mı izledin panpa? Yapmayın şöyle şeyler.

Ananın ami kadar yavas yazıyorsun be koçum

Tutarsa gote gelmeyelim.

Rezerved

sakaryalıyım okuyacam bunu

kader diye bir şey yoktur, "... ve insan, tanrıyı yarattı." konu kilit + çöp!

Bu akşam daha fazla devam edemeyeceğim beyler, olayları hatırladıkça yeniden garip oluyorum. Yarın görüşmek üzere, iyi geceler.

işte tam olarak olay buydu. Ahmet'in bakışları değişmişti ve bugüne kadar bu olayı benden dinleyen tek insan Ahmetti.
Evet, daha o yaştayken katil olmuştum ve yıllardır bu aklıma bile gelmiyordu. Ta ki, Aslı'yı tekrar görene kadar.
Ahmet; kardeşim aradan çok zaman geçmiş, senden intikam mı almaya çalışıyor? Nasıl yani? Neden bu kadar beklemiş ki?

Ben nerden bileyim, neden bu kadar zaman geçtikten sonra oldu ki gerçekten?

Sol göğsüm sıkışmaya başladı ve günlerce hiç geçmedi. Aslı birkaç gün kendini bana göstermedi fakat sürekli izlendiğimi hissediyordum. O anlar
aklımdan çıkmıyordu, sürekli onu düşünüyordum. Yaklaşık 2-3 hafta bu düşüncelerle geçti ve tam amacı sadece hatırlatıp vicdanımı rahatsız etmekmiş
diye düşünürken ansızın soğuk bir nefes hissettim ensemde. Ve o gülme sesi...
Korka korka arkamı döndüm, Aslı.

Bu sefer konuşmak istedim, kendimi toparlamaya ve gözlerimi kırpmamaya çalıştım. Çünkü ne zaman gözümü kırpsam kayboluyordu.

-Aslı, neden ?

-Ali, beni hatırladın mı? Hatırladın mı gerçekten beni?

-Evet Aslı, ne kadar pişman olduğumu anlatamam.

-Ben biliyorum.

-Neyi biliyorsun Aslı?

Bir anda Aslı'nın silüeti iğrenç bir şeye dönüştü ve aklımı yerinden çıkaracak kadar korkunç bir sesle;

-BANA NE YAPTIYSAN AYNISINI SANA YAŞATACAĞIM!

Konuşamadım o an, ağzımdan tek bir kelime çıkaramadım. Gözlerime perde inmişti tekrar ve bir anda tüm hislerim kayboldu.

Gözlerimi açabildiğimde başımda beyaz önlüklü, gözlüklü, orta yaşlarda ve mavi gözlü bir doktor, iki de hemşire vardı.

Ilk cumlelerin hosuma gitti rez

Salıncaktan indim ve Aslı'yı dürttüm;

"Kalksana kızım amma ağladın he"

dedim ve elimde bir ıslaklık hissettim. Elime baktım ve şok oldum. Kan!
Aslı'nın kafasından kan akıyordu. O kadar çok korktum ki, koşa koşa eve kaçtım. Eve geldim ve Aslı'nın annesi bana onu sordu.
"Bilmiyorum Yasemin teyze"

Eve girdim ve yatağıma yatıp üzerimi örttüm. Deli gibi korkuyordum. Birkaç dakika sonra sitede çığlıklar kopmaya başladı. Çok geçmeden
ambulans seslerini duydum. Korka korka uyudum. Sabah uyandığımda her şeyi unutmuştum, ta ki annem ağlaya ağlaya Aslı'yı anlatmaya başlayıncaya kadar.

-Ne oldu anne?

-Aslı salıncaktan düşmüş.

-Kafasını mı vurmuş?

Annem bana döndü ve;

-Sen nerden biliyorsun? Gördün mü yoksa?

-Yok, hayır ben nerden bileyim? Eve geldim ya ben, Aslı sallanıyordu, düşmüş mü? Ağlamış mı çok?

-Oğlum, Aslı ölmüş.

Beyler, o an kafamdan aşağı kaynar sular dökülmüştü ve korkumdan ağlamaya başlamıştım. Haberlerde gördüğüm katillerden biri mi olmuştum şimdi ben?
Hiçbir şey diyemedim ve akşama kadar ağladım.

Görseldeki salıncağın oturulan yerlerini düz tahta olarak düşünün.

-Aslı!

dedim ve durdum. Kafamda yıllar önceki o olay canlandı tekrar. 9 yıl öncesini an ve an hatırladım. 10 yaşımdaydım beyler. Antalyada yazlık evimizde
kalıyorduk. Aslı diye bir kız vardı komşumuzun kızı. Hiç geçinemezdik fakat başka arkadaşım olmadığından beraber geziyorduk sürekli.
Sitenin önünde de plaja yaklaşık 100 metre geride kumluk bir alan vardı. 2 de salıncak.

http://tinyurl.com/npnbb3u

Sabah evden çıkmıştım ve Aslı'yla salıncağın olduğu kumlarda oynuyorduk. Aslı beni hep sinirlendiriyordu. Ben çukur kazıyordum, o kapatmaya
çalışıyordu. O kadar sinirlendirdi ki beni, onu ağlatmak istiyordum. Saat çok çabuk geçmiş ve güneş batmaya başlamıştı. Ben ise eve gitmeden
önce onu ağlatmalıydım. O an aklıma bir fikir geldi. Salıncağa binelim diyecektim ve onu çok hızlı sallayıp düşürecektim. O da ağlayarak eve
gidecek ve ben de intikamımı alacaktım.

-Aslı, hadi sallanalım biraz.

-Olmaz, annem çağırır şimdi eve gitçem ben.

-Azcık sallanır gideriz sonra, hem beni de çağırırlar şimdi.

-Tamam.

-Ben seni sallayım mı?

-Oluur.

Arkasına geçtim ve sallamaya başladım. iyice hızlı sallamalıydım ki düştükten sonra ağlasın. Ben salladıkça o "tamam, yeter, sallama, korkuyorum,Aliii... "
gibi sözlerle bağırarak ağlamaya başladı. Fakat ben yetinmiyordum, düşmeliydi Aslı!

Tam ileri gidip geri gelmişken Aslı'yı salıncaktan ittirdim ve yere düştü. Tam kalkarken salıncağın oturulan demiri kafasına çarptı ve Aslı tekrar yere düştü.
Ben gülmeye başladım ve öteki salıncağa oturdum.

"Noldu! Kapatacak mısın tekrar açtığım çukuru! hahahaha!"

Aslıdan ses gelmiyordu, ağlamıyordu da.

"Kapatamazsın artık, korktun mu noldu! hahaha!"

"Aslı?"

"Aslııı?"

devam panpa

Devam et biraderim olay örgüsü süper gidiyor