rez pampa

Geldim beyler, devdıbını yazıyorum sabredin detay atlamayacağım.

cok gercekci panpa ama sevmem böyle hikayeleri

Kafamı birden sağa çevirdim Ahmet koltukta sızmış iki büklüm yatıyordu ,

-Ahmet,t Ahmett !! diyebildim
Sesim neredeyse çıkmıyordu, birden Yatakta göğüs kafesim hızla yukarı çekilmeye başladı,
kollarımı iki yana açmış resmen titriyordum, ve yukarı aşagı hızla çıkıp düşüyordum,

-Yeter ! Yeter !

Bağırıyordum fakat sesim çıkmıyordu. Çığlıklarım sanki dışarı vursa yeri göğü inletecekti. Eve koşarken hissettiklerimi
tekrar hissetmiştim. inanılmaz bir korku ve soğuk, buz gibi ter. Daha önce omzuma dokunan elin korkusu tüm bedenimi sarmıştı fakat bu
sefer farklıydı sanki. Daha önce pek anlam veremediğim saf korku; daha da şiddetlenip kafamda anlık görüntüler belirmeye başlamıştı.
Az da olsa bir şeyler anımsatıyordu bana sanki ama kafamda toparlayamıyordum. Kafamda çok parça vardı fakat birleştiremiyordum. Hayal meyal hatırladıklarım;
plaj gibi bir yerde, güneş batmak üzere. Salıncakta sallanan ve yüzü belirgin olmayan bir çocuk, yanındaki salıncakta ben. Sonrası ise meçhul

rizörvıd yaz hadi amk

rezerved

reezzzz

15 dakkadır okuyorum kitap okumayan insanım ben sonuna zaa yazarsan giberim seni

Sessiz çığlıklarım bir anda evin duvarlarında yankılanmaya başladı ve gözlerimin açıldığını, perdenin kalktığını hissettim. Ahmet yerinden sıçradı
ve yanıma geldi.

-Ali, Ali !! Noldu lan aloo

-Yeter!

-Ne yeteri dıbına koyayım ne yeteri! Noluyor lan sana, çığlık atmalar, terlemeler, bembeyaz kesilmeler !

-YETER!!

Ağzımdan çıkan kelimelere engel olamıyordum. Bir şey yok demeye çalışıyorum. Hala o kızın etkisindeydim gitmişti fakat hala
gitmesi için bağırıyordum. Ahmet bir bardak su getirdi, yüzüme çarptı ve suyu içirdi. Biraz kendime gelmiştim. Ahmet'e tüm olan biteni anlattım.
Plajı, gün batımını, salıncağı ve kızı..

-Plaj neresi olabilir ki kardeşim?

-Bilmiyorum ama bi dakika dur

-Ne oldu?

-Antalyada, eğitim sitesinde, sitenin önündeki salıncak, kumların içinde...

dedim ve o an beynimden aşağı kaynar sular döküldü.

Devam et biraderim olay örgüsü süper gidiyor

devam panpa

-Aslı!

dedim ve durdum. Kafamda yıllar önceki o olay canlandı tekrar. 9 yıl öncesini an ve an hatırladım. 10 yaşımdaydım beyler. Antalyada yazlık evimizde
kalıyorduk. Aslı diye bir kız vardı komşumuzun kızı. Hiç geçinemezdik fakat başka arkadaşım olmadığından beraber geziyorduk sürekli.
Sitenin önünde de plaja yaklaşık 100 metre geride kumluk bir alan vardı. 2 de salıncak.

http://tinyurl.com/npnbb3u

Sabah evden çıkmıştım ve Aslı'yla salıncağın olduğu kumlarda oynuyorduk. Aslı beni hep sinirlendiriyordu. Ben çukur kazıyordum, o kapatmaya
çalışıyordu. O kadar sinirlendirdi ki beni, onu ağlatmak istiyordum. Saat çok çabuk geçmiş ve güneş batmaya başlamıştı. Ben ise eve gitmeden
önce onu ağlatmalıydım. O an aklıma bir fikir geldi. Salıncağa binelim diyecektim ve onu çok hızlı sallayıp düşürecektim. O da ağlayarak eve
gidecek ve ben de intikamımı alacaktım.

-Aslı, hadi sallanalım biraz.

-Olmaz, annem çağırır şimdi eve gitçem ben.

-Azcık sallanır gideriz sonra, hem beni de çağırırlar şimdi.

-Tamam.

-Ben seni sallayım mı?

-Oluur.

Arkasına geçtim ve sallamaya başladım. iyice hızlı sallamalıydım ki düştükten sonra ağlasın. Ben salladıkça o "tamam, yeter, sallama, korkuyorum,Aliii... "
gibi sözlerle bağırarak ağlamaya başladı. Fakat ben yetinmiyordum, düşmeliydi Aslı!

Tam ileri gidip geri gelmişken Aslı'yı salıncaktan ittirdim ve yere düştü. Tam kalkarken salıncağın oturulan demiri kafasına çarptı ve Aslı tekrar yere düştü.
Ben gülmeye başladım ve öteki salıncağa oturdum.

"Noldu! Kapatacak mısın tekrar açtığım çukuru! hahahaha!"

Aslıdan ses gelmiyordu, ağlamıyordu da.

"Kapatamazsın artık, korktun mu noldu! hahaha!"

"Aslı?"

"Aslııı?"

Görseldeki salıncağın oturulan yerlerini düz tahta olarak düşünün.

Salıncaktan indim ve Aslı'yı dürttüm;

"Kalksana kızım amma ağladın he"

dedim ve elimde bir ıslaklık hissettim. Elime baktım ve şok oldum. Kan!
Aslı'nın kafasından kan akıyordu. O kadar çok korktum ki, koşa koşa eve kaçtım. Eve geldim ve Aslı'nın annesi bana onu sordu.
"Bilmiyorum Yasemin teyze"

Eve girdim ve yatağıma yatıp üzerimi örttüm. Deli gibi korkuyordum. Birkaç dakika sonra sitede çığlıklar kopmaya başladı. Çok geçmeden
ambulans seslerini duydum. Korka korka uyudum. Sabah uyandığımda her şeyi unutmuştum, ta ki annem ağlaya ağlaya Aslı'yı anlatmaya başlayıncaya kadar.

-Ne oldu anne?

-Aslı salıncaktan düşmüş.

-Kafasını mı vurmuş?

Annem bana döndü ve;

-Sen nerden biliyorsun? Gördün mü yoksa?

-Yok, hayır ben nerden bileyim? Eve geldim ya ben, Aslı sallanıyordu, düşmüş mü? Ağlamış mı çok?

-Oğlum, Aslı ölmüş.

Beyler, o an kafamdan aşağı kaynar sular dökülmüştü ve korkumdan ağlamaya başlamıştım. Haberlerde gördüğüm katillerden biri mi olmuştum şimdi ben?
Hiçbir şey diyemedim ve akşama kadar ağladım.

Ilk cumlelerin hosuma gitti rez

işte tam olarak olay buydu. Ahmet'in bakışları değişmişti ve bugüne kadar bu olayı benden dinleyen tek insan Ahmetti.
Evet, daha o yaştayken katil olmuştum ve yıllardır bu aklıma bile gelmiyordu. Ta ki, Aslı'yı tekrar görene kadar.
Ahmet; kardeşim aradan çok zaman geçmiş, senden intikam mı almaya çalışıyor? Nasıl yani? Neden bu kadar beklemiş ki?

Ben nerden bileyim, neden bu kadar zaman geçtikten sonra oldu ki gerçekten?

Sol göğsüm sıkışmaya başladı ve günlerce hiç geçmedi. Aslı birkaç gün kendini bana göstermedi fakat sürekli izlendiğimi hissediyordum. O anlar
aklımdan çıkmıyordu, sürekli onu düşünüyordum. Yaklaşık 2-3 hafta bu düşüncelerle geçti ve tam amacı sadece hatırlatıp vicdanımı rahatsız etmekmiş
diye düşünürken ansızın soğuk bir nefes hissettim ensemde. Ve o gülme sesi...
Korka korka arkamı döndüm, Aslı.

Bu sefer konuşmak istedim, kendimi toparlamaya ve gözlerimi kırpmamaya çalıştım. Çünkü ne zaman gözümü kırpsam kayboluyordu.

-Aslı, neden ?

-Ali, beni hatırladın mı? Hatırladın mı gerçekten beni?

-Evet Aslı, ne kadar pişman olduğumu anlatamam.

-Ben biliyorum.

-Neyi biliyorsun Aslı?

Bir anda Aslı'nın silüeti iğrenç bir şeye dönüştü ve aklımı yerinden çıkaracak kadar korkunç bir sesle;

-BANA NE YAPTIYSAN AYNISINI SANA YAŞATACAĞIM!

Konuşamadım o an, ağzımdan tek bir kelime çıkaramadım. Gözlerime perde inmişti tekrar ve bir anda tüm hislerim kayboldu.

Gözlerimi açabildiğimde başımda beyaz önlüklü, gözlüklü, orta yaşlarda ve mavi gözlü bir doktor, iki de hemşire vardı.

Bu akşam daha fazla devam edemeyeceğim beyler, olayları hatırladıkça yeniden garip oluyorum. Yarın görüşmek üzere, iyi geceler.

kader diye bir şey yoktur, "... ve insan, tanrıyı yarattı." konu kilit + çöp!

sakaryalıyım okuyacam bunu

Tutarsa gote gelmeyelim.

Rezerved