Ağırlaşmış gözlerim, yorgun bedenim ile uyuyor numarası yapmak zor olmasa gerek. Kedimi audinin deri koltuğuna bıraktım. O an ki risk olmasa otobüs yolcuğundaki gibi yatarım da totom yemiyor. Kapadım gözleri yavaş yavaş nefes almaya çalışıyorum. Ödüm patlıyor amk. Adamın yaklaştığını hissediyorum ama korkudan açamıyorum gözümü. içimden 100e kadar saydım ve açtım gözümü ne olacaksa olsun

Adam arkasını dönmüş gidiyordu, atlatmıştım. Kafamı çok da kaldırmadan ne yaptıklarına bakıyordum. 5 ya da 6 silahlı adam, tüm huurları toplamış minibüse bindiryordu. huur kaçırmak ne amk. Hayretle onları izliyordum, hepsini bindirdiler, en son da benimkini... Minübüs otoparktan çıkmadan yerdeki korumaların kafasına sıktılar. Kapının önünde yığılan kel hariç. Onun önüne bir zarf attılar ve başka bir arabaya atlayıp uzaklaştılar. Kalakaldım, ne yapacağımdan emin değildim. Derinden bir ses, siren sesi. oradan uzaklaşmalıydım.

Buradan itibaren devam edeceğiz beyler kısmetse birkaç işim var ilginiz ve merakınız olursa akşamüstü devam ederiz.

Tam arabayı çalıştıracam, bizim kel hafiften ayılmaya başladı, kalkmaya çaışıyor olduğu yerden. Aslında ordan basıp gitmem gerekirdi ama onu orda bırakmadım. Daha doğrusu onu öldürmeyip önüne zarf atmaları daha çok meraklandırdı beni. indim arabadan yanına koştum. Başta kendini korumaya çalıştı, zara vermediğimi anlayınca karşı koymadı.
-Lan sen kimsin , ne oluyor ne oldu dıbına koyayım bana
+gel abi gel arabada anlatırım.
attım elimi omuza arabaya çekiyorum, sendelese de hafiften yürümekte sıkıntısı yok. açtım kapıyı bindirdim arabaya sonra geçtim direksiyona. Diğer pekekentlere noldu bilmem ama gitmeden kornaya abanıp öyle çıktım otoparktan. Yanıdaki fıçı da hayata dönmüştü

ilk entryi şukulayan elleriniz dert görmesin
-ver lan silahını.
boş boş adama baktım
- ver lan silahını dıbına kodumun pekekenti.
sağ elimle çıkardım silahı verdim adama. almasıyla arka koltuğa fırlatması bir oldu.
- kurusıkı vermişler sana gibtiğimin salağı
şerefsizin hayatını kurtarıyorum, bir de küfrediyor cesaret buldum, hayatını kurtartır ne bağırıyon lan, dedim. Bir yanda arabayı sürüyorum bir yandan yandaki dallamaya laf yetiştiriyorum. Geldiğim sapa yola girdim tekrar, çıkan araba ve minibüsün ışıkları görülüyordu hala, farları kapadım. görmemişlerdir diye dua ediyordum

yanımdaki dallama hala homurdanıyordu ama bu sefer bana bulaşmıyordu. Çıkardım telefonu halili aradım, tek çarem oydu. ilk çalışta açtı,
- Ulan ilteriş, önemli değilse gibtim belanı
+Abi, kızları kaçırdılar
Küçük dilini yuttu sanki, aradaki o 3 saniyelik sessizlikten sonra hunharca bağırmaya başladı ne dediğini anlamıyordum, farkında olacak ki olanca sakinliği ile noldu diye sorabildi. Tüm olanları basitçe anlattım.
+ şimdi önümüzdeler peşlerinden gidiyorum
-sakın bırakma, öleceksen bile gelme, beter ederim seni. Haber ver bana. kapatırken telefonu küfürler savuruyordu

- Cihatın adamı mısın ?
+Evet. adamın ifadesi değişmişti, neden bilmem ama bu vihat taşaklı adam olmalıydı. Farlar kapalı bu patikamsı yoldan giderken çukuralara vura çıka ilerliyordum. Mesafemiz değişmemişti ancak benden önce asfalta çıkarlarsa gözden kaybolabilirlerdi. Bunu göze alamazdım, arabada benim değil sonuçta. Hızlanmak istesem de yol müsade etmiyordu. Takır tukur gitmenin yanında yandaki adamın küfürleri de cabasıydı.
-Takip mi edecez şimdi
+Bırakamayız peşlerini, yoksa ikimizde ölürüz
-Ben çoktan ölüdm zaten

Var mıdır birileri, duvara anlatmayalım

+Ne diyon la
-Lan sizi orda boşuna mı öldürmediler, siz pezeveklerde öldünüz çoktan. Bu lavuğun sözleri canımı sıkıyordu.
+Ne var o zarfta ?
-Ölüm fermanım
+gibtirtme ölümüne çok istiyosan in aşağı üstünden geçeyim. Durmadan öldük ölecez şeklinde konuşması tepemi attırmıştı. Sindi koltuğuna bir şey demedi.
+Ne var lan zarfta ? Tek hamlede yırttı zarfı,
" Sen Necmi'nin dergahında karı pazarlayabileceğini mi sandın ?" Necmi kim amk. Bir de bu çıktı başımıza.
+Necmi kim amk, ayrıca sen de kimsin, kimin adamısın ?
-Ömer, burayı işleten Nevzat Reis var, bu Necmi de onun belalısı

Sivrisinek gibi takıldım peşlerine, asfalta çıkınca zorlandım biraz ama minübüsün fazla hızlı gitmemesi işime geliyordu. Tenha sayılabilecek bir yola girdik, ordan da ilk eve gittiğimiz bir yol gibi sapa bir yola girdiler ama ben girmedim, giremedim. En başından beri takipteydim şüphelenmiş olabilirler. Hme gece yarısı ne gibime bu yola giriyorsun demezler mi. Derler. Patikanın girişinde durdum halili aradım tekrar. Tek korkum beni aldatmak için o yola girmiş olmalarıydı.

Liselilier ortaokullular tredde gibiş sokuş arıyor he, tek ümit gececi tayfa, hadi bakalım

Geçen seferki gibi tek çalışta açtı telefonu.
-Noldu lan, anlat çabuk
Anlattım yine kısaca, gittiğimiz yerleri söyledim
+Abi şimdi tam orada patikanın önünde duruyorum, dikkat çeker diye girmedim şey ama
-gibtir et iyi yapmışsın, biliyorum orayı, onun mekanlarıdan biridir, Dön mekana gel şimdi
+Abi başka bir şey daha var
-Ne var lan daha
+Yanımda birisi var, adama döndüm, mahçupça bakıyordu bana. Ömer, evin korumalarından biriydi, Nevzatın adamıymış. Kısa bi sessizlik oldu telefonda, sonra konuştu
-Tamam getir onu da

Okuyan varsa kusura bakmasın, hastalıktan dolayı yorgumun baya, pek giblenmeyince yazmak daha da zorlaşıyor. yazılanlar kalsın şöyle, olmadı yarın devam ederiz, hadi selametle

kendi kendimizi uplamak adına kısa partlayacam, uplayan elleriniz dert görmesin

Yol boyunca olan biteni, neler olacağı ve ne olacağıı düşünüyordum, hiç konuşmadık. Arada onu da kesiyordum, fazlasıyla düşünceliydi. Biraz da kaybolmanın verdiği zahmetle, yol da uzun sürdü. N e yapacağım belliydi. Ben işimi yaptım, sabahına gibtir olup gidecektim. Eve vardık

beyler kusura bakmayın tutar diye farklı adlarla açtım, benim hatam, kaldığımız yerden buradan devam ediyoruz

Ev tam bir keşmekeşti. Her tarafta silahlı adamlar, siyah arabalar, masalarda silahlar; resmen savaş hazırlıp yapılmış, belli. Tüm gözler üstümüzdeyken girdik içeri

Adam getireceğimi söylemiştim, ama kim olduğu görünce şaşırdılar. Geniş salonda ben halil ömer ve cihat, 7,8 silahlı adam ve tanımadığım yaşlıca bir adam. Cihat bakışlarını üzerime dikti.
-Anlat lan ne oldu orada!!
Ne olduysa kelimesi kelimesine anlattım. Adam bana hakvermiş gibiydi. Ben bitirince ömer söze başladı
-Cihat abi, beni tanırsın, ben bu işlerin içinde büyüdüm ama ilk defa böyle bir şeyle karşılaştım, Adamın sağolsun beni kurtardı yoksa kafama sıkarlardı. Abilik et bana adamın olayım. O koca adam sanki sınıf önünde azarlanan öğrenciye dönmüştü gözlerimin önünde

+Seni tanırım ömer, sadık adamışsın. Ama bu hareketine, sıkmam lazım değil midir ?
-Yapma abi, hatam olsaydı kendi kafama sıkardım orada. Nevzat abinin kardeşi Necmi barışmak için onun adına düzenlemiş mekanı. Korumalar ise Nevzat abininkiler. Necminin amacı anladığım kadarıyla tüm kızları kaçırım nevzatın itibarını yerle bir etmek, sonra onun yerini almak.
Cihat, Ömerin dediklerini tartıyordu. Söyledikleri hiç mantıksız değildi. Tanımam etmem mafya çevresini ama birinin bir araba dolusu huuryu ne yapacak sorusunun en güzel yanıtıydı. zütürün dedi, Ömere bakarak, iki kişi ömeri aldı gitti, Salonun orta yerinde kalaklmıştım

aslinda yaptigim bir hata yoktu ama onlarin karsisinda kendimi suclu hissediyordum. Bir yandan kafasina gibilacak degersiz biriydim ote yandan gibmaya degmeyecek kadar degersiz. Halil yanima yaklasti,
-gec sen odana
+abi ben gits
- sen eceline mi susadin it ! cihat ofkeden kopuruyordu, o kadar sey gordun bir de eve mi gideceksin !
icimde bir burkulma yasadim o son soz ile, gorduklerim degismeyecegine gore ? halil kolumdan tutup disari goturdu

-lan bu kadar olay karsisinda senle mi ugrasacaz bir de
+abi birakin gideyim ugrasmayin iste, yemin ederim bahsetmem kimseye
-lan gibtir git adamin asabini bozma, uslu uslu otur oturdugun yerde is bitsin senle isimiz yok zaten.
merdivenlerin basina geldik, kufrede kufrede ciktim got kadar odaya. odaya tıkınıp kalmistim. attim kendimi yataga, sagima yatarim hep yine oyle yaptim. altimda bir sey beni rahatsiz ediyordu. meger cebimdeymis, telefon hala cebimdeydi