Ev tam bir keşmekeşti. Her tarafta silahlı adamlar, siyah arabalar, masalarda silahlar; resmen savaş hazırlıp yapılmış, belli. Tüm gözler üstümüzdeyken girdik içeri

Adam arkasını dönmüş gidiyordu, atlatmıştım. Kafamı çok da kaldırmadan ne yaptıklarına bakıyordum. 5 ya da 6 silahlı adam, tüm huurları toplamış minibüse bindiryordu. huur kaçırmak ne amk. Hayretle onları izliyordum, hepsini bindirdiler, en son da benimkini... Minübüs otoparktan çıkmadan yerdeki korumaların kafasına sıktılar. Kapının önünde yığılan kel hariç. Onun önüne bir zarf attılar ve başka bir arabaya atlayıp uzaklaştılar. Kalakaldım, ne yapacağımdan emin değildim. Derinden bir ses, siren sesi. oradan uzaklaşmalıydım.

Buradan itibaren devam edeceğiz beyler kısmetse birkaç işim var ilginiz ve merakınız olursa akşamüstü devam ederiz.

Neden bilmem gözlerim sigara içen iki huuryu arıyordu, ortada gözükmüyorlardı. Muhtemelen özgürlüklerine kaçmışlardı, kim bilecek bu saatten sonra nerede olduklarını. Melise baktım, son sesle daha da sinmişti koltuğa. ah canım kıyamam. eve zütürsem bi avutacam bi cesur edebiyatı yapacam ama çıkmak mesele buradan. Muhtemel 2 kayıp ve 5 ceset var yerde. Olaylar çok karışmıştı. Benzinliğin etrafına bakındım. tam bizim burayı gören güvenlik kamerası vardı, içim rahatlamıştı. Ne yapacağıma karar verdim burada daha fazla kalamazdım, kalamazdık. En yakın karakola gidecektim. Evet böyle yapacaktım. Murpynin kulağı çınlasın, bu sefer o haklı çıkmıştı. Daha arabayı kaldırmadan dikiz aynasından iki arabanın petrole girdiğini gördüm, kesinlikle benzin alacak tipler değildi.

Siyah vito önümüzde durdu, diğeri arkamızda. Ne olduğunu anlamadan yaka paça arabadan indirdiler beni. iki kişi kollarımı arkadan tutuyordu. Melisi de indirdiler arabadan kızcağız ağlıyordu amk ciddiyim içim gitti. Sadece benim bırakın lan kimsiniz siz tarzından yakarışlarım bir de melisin hıçkırıkları duyuluyordu. Etrafa bakındım bizim iki huuryu marketten çıkarken gördüm. Sadece meslekleri değil içlerinde de var anlaşılan. Tahminimce onlar aradı. En son arabadan yüzünde derin bir kegib izi olan bi dallama indi vitodan. Ben susmuştum artık, Melis hala ağlıyordu. Toplayın tüm cesetleri pompanın önüne, şu hurdayı da çekin oraya. Siz de arbaya geçin arabaya . Bırakın çocuğu da bir konuşalım. Beni tutan adamlar cesetleri taşımaya gitti. Adamla başbaşa kalmıştık. huurlar arabaya geçerken beyaz elbilesi beni kesen hala bana bakıyordu, bakışlarını ayırmada arabya binene kadar. Camlar filmliydi ama hala bana baktığından emindim. Adamla göz göze geldik. Adamın gözünde nefretten çok sorusuna cevap bekleyen öğretmen bakışı vardı. Konşmak istiyordum, cesaretimi toplamıştım. Yutkundum ama sessizliği o bozdu. Melisi doğru yürüyordu ama benle konuşuyordu. Eve gidebilir mi tek başına, üzülmesin, yazık olur bu parçaya. Elini saçına attı. Kız karşı koyamıyordu. Duramazdım öyle. Adımımı attım ama silahının namlusu beni gösteriyordu.

Kal orda giberim belanı dedi yavşak, el mahkum kaldım orda. Ama gider dedim. yüzüme baktı aptal aptal, eve tek başına gidebilir dedim. Melisin şaşkınlıkla bakıyordu bana. Yersiz bir cesaretle gittim yanlarına umrumda değildi hiçbir şey. Tuttum kolundan bindirdim arabaya. Ehliyetinin olduğunu biliyordum. Aynı zamanda boşuna buzduolabı demiyorduk ya. Sakin ol, eve git, beni ve burayı düşünme dedim. Kafasını sallamakla yetindi. Aslında gitmek de istemiyor gibiydi ama onun burada kalmaması lazımdı. Tam kapıyı kapatacam şakağımda bir soğukluk. Pis nefesiyle omzumun üstünden konuşuyordu, birine bir şey dersen arkadaşın ölür dedi melise. Son kelimesi kafdıbının içinde yankılanıyordu. Arabanın yanından çekti beni, bende kafamı aşağı yukarı salladım. Melis ağır ağır çıktı ve karanlıkta asfaltta gözden kayboldu. Tüm bunlar 20 saniyede olurken silahın namlusu hala şakağımdaydı.

avaş yavaş konuşuyordu, sen bana bir pekekente mal oldun dedi. Sesinde en ufak bir titreme yoktu. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Ağzımda geveleyerek ancak ben, ben bir şey yapmadım diyebilidim. Bardağındaki içkisinden kocaman bir yudum aldı ve elinin üstüyle dudağını sildi, ilk defa gözgöze geldik, işte bu yüzden hayattasın ya.

Yakın arkadaşlarım hatta bazen ailem bile kimi durumlardaki aşırı rahatlığımdan şikayet etmiştir. Benimkisi de nasıl bir rahatlıksa kafayı vurup yatmışım. Sabah kalktığımda odaya süzülen güneş ışıkları gözümü kamaştırıyordu, camdan dışarı alabilidiğince yeşillik ve şehir manzarası, burnuma gelen sıcak ekmek kokusu... Bahçede eli silahlı iki adam görüp de olayın ciddiyetine geri dönmesem kendimi rüyada hissedecem. Gün ışığı sayesinde odayı daha rahat inceliyordum. Aşırı sade bir odaydı kayda değer hiçbir şey yoktu. Bilinçsizce kapıya doğru yürüdüm. Her ne kadar kilitli olsa da içgüdesel hareket işte. Elimi attım kapı koluna. Kilitli değilmiş

Dün akşam ağır abi takılan bu adamın şmid kığılıdaki reyon görevlisi rolüne bürünmesinin verdiği şaşkınlıkla konuşamadım, yüzünğ bana döndü ve sorusunu yineledi konuşsana lan it senle mi uğraşacam bütün gün ? Gergin olduğu her halinden belliydi ve bu adam reyon görevlisi gibi naz çekmezdi.
-Şu en sağdaki bana olur herhalde, göz kararı söylemiştim, alsında olup olmaması gibimde değildi. Adam şöyle bir baktı ve sonra bana dönüp sırıttı, iş görüşmesine gitmiyorsun, sen pezeveksin, dedi
Altı üstü küçük bir iş diye kendime telkin ediyordum ama direk yüzüme vurması kendimi farklı hissettirdi. tuhaf oldum, tiksineceğimi düşünürdüm ama garip şekilde bana sırıtarak sen pezeveksin demesi tebessüm ettirmişti

indik evin bodrum katına. depo gibi bir yerdi. eski mobilyalar kutular ile doluydu. Deponun arka taraflarında bir masanın etrafındaydık. korumalar daha uzakta, ben cihat denen patron ve halil masanın yanındaydık. Masanın üstünde 3 tabanca vardı. Seç birini dedi cihat. oyunlardan aşina olduğum daha doğrusu tanıdığım tek tabanca barettaydı. Neden tanıdığımı seçmek istediğimden emin değilim, denize düşen yılana tutunur misali belki. Aldım barettayı taktım belime. Belime takarken ikiside şaşırdı. Aslında onlar şaşırınca bende kendime geldim ama çok geçti. Çoktan hazırmış lan hergele diyip kahkaha patlattı. Utanmıştım ama bende sırıttım

Adam getireceğimi söylemiştim, ama kim olduğu görünce şaşırdılar. Geniş salonda ben halil ömer ve cihat, 7,8 silahlı adam ve tanımadığım yaşlıca bir adam. Cihat bakışlarını üzerime dikti.
-Anlat lan ne oldu orada!!
Ne olduysa kelimesi kelimesine anlattım. Adam bana hakvermiş gibiydi. Ben bitirince ömer söze başladı
-Cihat abi, beni tanırsın, ben bu işlerin içinde büyüdüm ama ilk defa böyle bir şeyle karşılaştım, Adamın sağolsun beni kurtardı yoksa kafama sıkarlardı. Abilik et bana adamın olayım. O koca adam sanki sınıf önünde azarlanan öğrenciye dönmüştü gözlerimin önünde

- Cihatın adamı mısın ?
+Evet. adamın ifadesi değişmişti, neden bilmem ama bu vihat taşaklı adam olmalıydı. Farlar kapalı bu patikamsı yoldan giderken çukuralara vura çıka ilerliyordum. Mesafemiz değişmemişti ancak benden önce asfalta çıkarlarsa gözden kaybolabilirlerdi. Bunu göze alamazdım, arabada benim değil sonuçta. Hızlanmak istesem de yol müsade etmiyordu. Takır tukur gitmenin yanında yandaki adamın küfürleri de cabasıydı.
-Takip mi edecez şimdi
+Bırakamayız peşlerini, yoksa ikimizde ölürüz
-Ben çoktan ölüdm zaten

Bir şukuyu ekgib etmeyin beyler, her şey sizler için..

Halil girdi içeri odaya ömerle beraber. O iki cüsseli adam da odaya girince odada adım atacak yer kalmamıştı. Kafamda kurdum ben zaten senaryoyu, ömere kafama sıktıracak sonra onların adamı olacak falan filan. Halil döndü bana
-O patikanın olduğu yere gidiyoruz şimdi, bizi siz zütüreceksiniz. Şafak sökmeden işi halledelim.
korktuğum başıma gelmedi de en az onun kadar gibko bir şey olmuştu. Bir şey demedim. indik aşağı, millet toplanmış bahçede 6-7 araba, savaşa gidiyoruz sanki amk. Ben halil ömer, cihatın arabaya geçtik. ben şoföre yolu tarif ediyorum

Rez alım

Fiyakalı arabalar, korumalar, kodaman yaşlı adamla... Bu güne anlatılarlar meğerse bu gibi yerlerde böyle yaşanıyormuş. Mal mal araba acep telefonla bizimkileri arasam mı diyordum. ama halil bile beni arayamacaksa muhtemelen dinleniyordur burası dedim ve vazgeçtim. Hem aç hem uykusuzdum, gecem berbet geçiyordu. Yine de aksi bir durum olmaması iyiye işaretti. Ben öyle otururken arabada evin otoparka açılan kapısından, yelekli bir uşak elinde bir tepsi çayla çıktı. ardından bir tepsi sandviç taşıyan başka bir uşak daha. ikisi de ik önce bana doğru geldi

Boşları toplayacak olmalıydı, bardaklar karton değil bildiğimiz ince belli cam bardaktı. Şüphelendiğim için tek bir yudum bile almamıştım çaydan. Ama adam görse kuşkulanabilirdi benden. Canım tatlıdır benim öyle risk alamam. Çaydan kurtulmam lazımdı. Kapıyı açıp yere döksem adam anlardı, klimadan motoro doğru dökmeyi göze alamadım, zira rabaya ihtiyacım olacağı kesindi. Aklıma melis geldi ve torpido gözünü açıp kartı aldım ve tüm çayı oraya döktüm. Camlar az buhulandı ama adamın anlayacağını sanmıyordum. Bezlede toprido kapağını kuruladım. Adam kapıya varmak üzereydi.

Şu karıları bıraktığım kapının önünde, kel uzun boylu fıçı gibi bir adam vardı. geldiğimden beri kıpardamadn orada öylece dikiliyordu. En iyi gözlemleyebileceğim adam oydu çünkü onu da sandviç yeren görmüştüm. Ona dikkat kesilmişken kapıdan yelekli uşak çıktı, elinde boş bir tepsi vardı. Bana doğru geliyordu.

ister istemez elim silahıma gitti, eline alanlar bilir. Manyak bir güç ve güven hissi verir, kaç kere ya da nasıl tuttuğuz fark etmez. O gece orada sadece ona güvenebilirdim. Işıkğın oldukça loş olduğu bir park etmiştim, arabaın içinin görünmesi imkansızdı, koltuğu biraz ileri aldım ve çevreye dikkat kesildim

Onun da beni tanıdığına eminim. emin adımlar atarak geldi bindi o da arabaya. bana bir şey demesinden korkuyordum, onunla sohpet etme korkusu kaplamıştı içimi. Bir şey demedi o da sarışın gibi arabaya binerken. Bahçenin ortasın Cihat'ı gördüm, sigarasından derin bir nefes aldı ve beni selamladı. Asıl amacının ceketinin altındaki silahı göstermek olduğunu adım gibi biliyordum. Bu adamların bu işi neden bana verdiğini anlamadım, neden halit ya da diğer korumalar zütürmüyordu bu karıları. O an dank etti mesele arabayla kızları bırakıp almak değildi başka bir sebebi olmalıydı ve bende onlara mecburi hizmet eden bir köle olduğum için biçilmiş kaftandım.

Abartmıyorum 1 saat döne döne halilleri takip ettim. en son ışıklarda telefon çaldı.
iyi dinle bir daha aramayacam, ışıklardan sonra ikinci aradan sağa dön, sol tarafına ayık ol sapa bir yol görecekisin, dön oraya ordan devam et. yol ayrıma geldiğinde tekrar soldan devam. Gördüğün ilk villanın önünde dur. bak unutma konuşmak yasak, torpido gözünde kart var, onu gösterirsin yeterli. hadi kolay gelisn dedi ve kapattı. Bundan sonra yalnızdım, neden bilmiyorum ama beni takip ederler mi diye düşündüm, dikiz aynasından bakarken benim yanık bakışlı huurmu da kesiyordum