Olmuyor. Kendimi bir çukurda hissediyorum. inliyorum. Debelenerek uyanmaya çalışmamın sebebi gerçekliği elime alıp yeni, taze hayallere kavuşma isteğinden başka bir şey değil. Tüm bunlara rağmen asla ama asla rüyalarımda korkuyu hissedemiyorum. ilk olarak rüyamdaki kan olumsuzluktan evrilip bir süte dönüşüyor. Beni korkutup, kırbaçlamak için orada olan iblis ise karşımda saygıyla eğiliyor. Korkunun olamadığı bir rüyada ruhum bedenime sığmıyor. Ve ben Tanrı'ya sesimi yükseltiyorum!

Kabuslardan çıkacak olursak, bir korkum var. Beni anlamamanız... Bunu farketsem de farkettirsenizde düşüncelerim çok geveze ve susmak bilmiyor. Yazıyorum, anlatıyorum; kendimi anlamak için. Eğer yaşıyorsanız ve yaşatıyorsanız bu dünyada , varlığınızın kendinizi ne oranda kabullenip anladığıyla sağlarsınız bunu...

Kabus göremeyişimin sancılarının ardından yazılan bir entry olarak buraya bırakıyorum bunu.