0
lisedeyken bir kiza agibtim. bizimle ayni okulda degildi bile, facebook macebook da yoktu amk. kiz bir arkadasimin arkadasinin arkadasiydi. aramizda hem ictimai bir fark vardi hem de dinlerimiz baskaydi. her neyse arkadaslarla toplandigimizda bazen o da aramiza katilirdi. son derece cekingen sakin bir kizdi. sohbetlere katilmiyor sadece dinliyordu. nasil oldu bilmiyorum ama ona agib oldum.
bin türlü takla attim kizla sohbet edebilmek icin. ben felsefe edebiyat allah ne verdiye döktürmeye basladim, kizdan tik yok oysa felsefe edebiyat vs. tam da onun ilgi alaniydi. neredeyse bir yila yakin bu böyle devam etti. umudumu kesmek üzereydim ki, ayagim takildi tepe taklak küt diye yere düstüm, o sessiz sakin kiz öyle bir gülme krizine girdi ki, anlatamam. canimin yandigina mi yanayim yoksa onunla mi güleyim sasirdim ilk önce ama sonra birlikte güldük. geldi yerden kalkmama yardimci oldu, bir yerine bir sey olmadi ya dedi. öyle basladi kisa arkadasligimiz. hatta kizi pastaneye gelmeye bile ikna ettim ki bizim gencligimizde kizlar bugünki gibi agir kasar degillerdi. yani bizim dönemimizde bu ikna cok büyük bir basariydi. arkadasligimiz abisi yakalyip pic arkadaslariyla bana dayagin alasini cekene dek sürdü. agzi burnuna gecirilmis bir halde eve gelince annem cildirdi o kizla görüsmeyeceksin dedi ve öyle bitti. sizin elinizde facebook macebook var ve hala "nasil sohbet kurarim?" diye mi soruyorsunuz?
lan alayinizin anasi skm! bugünün kizlarinin cogunlugu kasar. pas atsan hemen gol yapacaklar. bizim zamanimizda öyle degildi. facebook macebook ayaklarina herkes birbirine tav, iliski kurmak cok daha kolay ve bu yeni yetmeler hala "nasil konusurum" diye aglasiyorlar. amk lan!
agzinla konus... yok yok pardon, klavyenle. iki sanal atraksiyon yaparsin, iki ay sonra sana domalir zütten gibtirir.
memleketin düstügü igrenc durum bu. ne aski kaldi, ne sevgisi, ne mahremi, ne bir seyi. sanaldan gibin birbirinizi amk.
