geçen gün bizim eve zütürdüm annemlerle tanıştırmak için kübrayı. annem biraz seçicidir. tek çocuk olduğum için takıldığım arkadaşlara ,kızlara dikkat etmemi ister.ilk defa bir sevgilimi ailemle tanıştırdım. annem de fazla soru sordu. kübra da biraz sinirlendi karşılıklı laf dalaşı oldu.. neyse gece bitince kübrayı metroyla evine bırakayım dedim.

kübra: şevki, annen evden çıkarken sana ne dedi fıs fıs

ben: bişey demedi aşkım.ne dicek. dikkatli gidin saat geç dedi

kübra: bana yalan söyleme şevki! cadı dedi bana. duydum işte :(

ben: aşkım şey ben ııı

kübra: sünepe ana kuzusu. sevgilini savunamadın. neler dedi bana orda. yok süslenmeyi çok mu seviyon,yok boya parasıyla fakirler geçinir.hep laf sokuşturdu.

ben: e sevgilim sende sürekli annem yaşındaki kadınların cenazelerinden bahsettin. sanki ölmesini ima edermiş gibi. sürekli latife teyze sizin yaşınızdakilerin kalp riski fazlaymış dedin

kübra: bana bık bık konuşma şevki ! beni sevmiyosun sen! sevsen ezdirmezdin. sünepesin işte. annenin yanına git sen :( ilk durakta in.yalnız bırak beni.

durum bu millet. nasıl kurtulucam ben bu durumdan