konu ilgi çekici oldugu için adı üstünde hikaye oldugu için okuyım dedım , pek begenmedımde acıkcası inciden daha güzel yazılar çıkar ama şaşırdıgım nokta herkes inanmış görünüyo amk , birisi namaz kıl diyo , birisi üzüldüm falan diyo vay amk ya
bi ara bende yazıcam zaten zütümden uydurarak bu hikayeye bile inanıyosanız

panpa büyük travma geçirmişsin allha yardımcın olsun

Ne kadar kasapta okunası bir hikaye.

panpa ben yeniyim mesaj atamıyorum bana ulaş sana aynısını 2 yıl önce yaşadım

içtim biraz beyler. dışardan yeni geldim. bi kaç bira çektim, kafam dağılsın dedim... dağılmadı... kafanızı gibmeye geldim kusuruma bakmayın... buraya saatlerdir ara ara bi şeyler yazıyorum...

merve...

ona burda gerçek adıyla bile hitap edemiyorum ne kadar vahim değil mi? oysa onu ben ikna etmiştim, ben açılmıştım, ilk adımı ben atmıştım... beni sev demiştim.

bizim bölümün "tanışma gecesi" vardır. 3. sınılar düzenler herkes katılır. maksat yeni gelen 1'leri herkesle kaynaştırmaktır, hocaların da olduğu yemekli bi akşam eğlencesi yapılır...

Abi ordan söylemesi kolay diyeceksin şimdi bana ama cesaretini toplayıp git konuş kızla. Vicdanın gibiyor senin beynini

bu bahsettiğim gece okul başlaldıktan yaklaşık 1-1,5 ay sonra olur... öncesinde tanışıyorduk ama sadece "merhaba" boyutundaydı. bizim yobaz sınıfın çoğunluğu katılmamıştı. 50 küsür kişiden gelen 15 kişi falandı... büyük bi masa etrafında hep birlikte toplanmıştık.

çiftler üst sınıftan sevgili olanlar hocalar dans ediyordu. dans edelim mi dedim elimi uzattım, nezaketen kabul etti. dans ediyorduk. ikimiz de çok çekingendik. aramızdan bi uçak geçerdi öyle uzak dans ediyorduk. göz göze bakmaya bile çekiniyorduk... o masum halimden o adam nasıl çıktı aklım hala almıyor...

gece bitti. saat gece 3 olmuştu. yurtta kalanlar için bölüm başkanlığı o gecelik izin almıştı. çıkanları servis zütürecekti gidenler gitti biz 7-8 kişilik bi grup sabaha kadar hep beraber meydandaki parkta oturmaya karar verdik... ertesi gün 29 ekimdi. gece yağmur atıştırmaya başlayınca meydana kurulan sahnenin altına sığındık... merveyle aramızda oluşan bi çekim vardı. pek konuşmuyorduk ama yan yana oturup yürüyorduk hep. sahnenin üzerine de hep beraber oturduk bu defa ben oturdum mervenin yanına...

masum, çekingen, sessiz bi kızdı. gülüşü güzeldi az gösteriyor ama gösterince yüzüne çok yakışıyordu. uykusu gelmişti. omzumu işaret ettim, uykun geldiyse başını yaslayabilirsin benim uykum yok dedim. çekindi cevap vermedi sonra hafif başını yasladı arada kaldırıyor sağa sola bakıyordu uykulu gözleriyle. o tatlılığa aşık olmuştum...

cuma günüydü. birinci sınıftaydık. sabah 9'da tarih dersimiz vardı. heyecanla gitmiştim okula... o gün okula gelmedi.

özür dilerim bi süre ara vermem gerekiyor...

dinliyorum panpa devam

https://www.youtube.com/watch?v=gaX9vdakfKw

onu bu aşka yaşarla çağırmıştım "söz veriyorum, her şey çok güzel olacak 'sadece' sen ve ben"...

aylar sürmüştü... ona kavuşabilmem aylar sürmüştü. öyle hemen tanışıp sevgili olunan bi hikayemiz yok bizim... çok çetrefilliydi. çok yorucuydu. ona sarılmam bile aylar sürdü.

tam oldu tam olacak derken kaçtı uzağa, tam o da seviyor derken beni uzaklaşıyordu... ondan çok çekiniyordum. akşamları mesaj atarken bile bin kere yazıp siliyordum... arkadaş ortamınca buluşunca elim ayağım titriyor, heyecan yapıyorum. konuşurken saçmalıyorum. bana bakıp gülünce kalbim sıkışıyor...

beni bi sözüyle göğe çıkarıyor bi sözüyle yerin dibine sokabiliyordu. güneşin etrafında dönen basit dünya kadar değersizdim onun etrafında, o kadar küçük, o kadar yok... bir gün çizim malzemeri almıştık, trabzon uzun sokakta bi ara sokaktaki bir yer vardı... oradaydık. bi tatlı atışma ciddiye dönüşmüştü. ben nasıl istersen öyle yap dedim birden. o da "elbette öyle yapacağım" dedi. ben artık ona yaklaşamamaktan sıkılmıştım ve ağzımdan sözler döküldü. "zaten ben senin neyinim ki karışamam"... bana tokat gibi verdiği cevap kalbime saplandı: "bunu bilmen iyi"...

aktif olarak okuyan yoksa ara verip sonra devam etmek istiyorum, okuyor musunuz