kıyıya vuruyordu cesetlerim

Yolculuk günü gelmişti, Erzurum’a uçuşum boyunca anamın, babamın ve kardeşimin gözyaşları geçiyordu sanki altımdaki dağlardan.
Erzurum’da bir gün konakladıktan sonra Bingöl’e , orada da bir gün kalıp Genç’e gittim.
Askeri konvoy ile görev yapacağım bölüğe gönderildim. Yollar dağların arasında kalmış tehlikeli bir ejderha kadar bilinmez ve yalnızdı; kenarlarda sadece iskeleti kalmış büyükbaş ve küçükbaş hayvan leşleri yatıyordu.
Rakım yükseldikçe evrim gerçekleşiyor ve bu sefer yerde yatanlar insan oluyordu. Bingöl Merkezdeki Alay’da Genç ile ilgili yeterli bilgiye haiz olmuştum. Ziyadesiyle dikkatli olunması gereken bir yerdi

Bölük birkaç lojman ve atölye tipinde ufak fabrikanın ortasına kurulmuştu.
Ön cephede ise birkaç ev dışında bomboş bir arazi vardı.Önceki yıllarda – özellikle doksanlarda- saldırılar genelde hakim tepelerden keskin nişancılarla, veya sızma tarzıyla arka ve yandan yapılmıştı.
Ön ve arka nizamiyelerde 2 jandarma, geri kalan nöbet kulübelerinde jandarma-komando ve mekanize tim askerleri nöbet tutmaktaydı.
Nöbet bölgelerinde daha hızlı siper alabilmek için çukurlar kazılmıştı, bölük daha önce defalarca saldırıya uğramış, özellikle rütbeli askerler hedef alınmıştı.

burada olanlar ses versin beyler

8 Nolu nöbet kulübesinin tam karşısındaki dubleks ev ağır namlulu silahlarla taranmıştı.
Hikayesi ise ilginçti; bu kulübede gece nöbetinde olan bir askeri , evde oturan kız baştan çıkarmış ve bir nöbetinde eve davet etmiş.
Nöbet yerini terk eden asker boğazı kesilerek öldürülmüş.Olayın farkına varıldığında ev paramparça edilmiş.
Abazalık şehitliğe mani midir? Kıçı kırık , bıyıklı bir kürt karısını gibsen eline ne geçer?
Doğru düzgün eğitim görmemiş, acemilikte aldığı sadece dsipline dayalı 3 aylık komandoluk eğitimiyle oralara gönderilen 20 yaşındaki çocuktan ne bekleniyordu?
Çatışmalar sırasında tim komutanının öncelikli görevi askerlerinin dağılmamasını ve pgibolojik olarak yenilmemelerini sağlamaktı, ama tek bildiği ateşli şey, köyünde patlattığı torpil ve kızkaçıran olan bu çocuklardan bu düzeni ve cesareti beklemek imkansızdı.
Kaldı ki ben ve benim gibi Asteğmenler için de fazlasıyla geçerliydi bu durum.
iktisat Fakültesini veya Spor Akademisini bitirmiş bir adam 2-3 ay eğitim vererek nasıl tim komutanı olarak atanabiliyordu?
Terörist dediğimiz adamlar, hayatlarını o dağlara adamış, arazinin her taşını her kovuğunu bilen ve mağaralarda yatıp kalkan eli silahlı tecrübeli adamlardı.
20 yaşındaki bir delikanlıdan kahve kavgasına girmesini beklersiniz belki ama bu bir savaştı, yan mahalledeki Cazgır Mahmut’u dövmeye gitmek gibi bir şey değildi yaşadığımız.
Bu soruların hepsi askerliğimi yapıp iş hayatına atıldıktan sonra kafamı kurcaladı.

(bkz: http://fizy.com/#s/3hcdd9)

18 kişilik bir tim emrime verildi. izmirli ve istanbullu olanlara direkt delegasyon verdim.
Bölüğün başında normalde Yüzbaşı olması gerekirken biz de Binbaşı sorumluydu
Arama tarama görevlerine BTR (mekanize) timiyle beraber çıkıyorduk.
O timin askerleri de komandoydu ve özellikle ağır silahları çok iyi kullanıyorlardı.
Yol ve tepe emniyetini alıp bizi intikale bıraktıktan sonra en fazla 2 gece konaklayıp bölüğe dönüyorlardı, biz ise bazen 1 hafta önceden belirlediğimiz alanda terörist veya yuvalarını arama faaliyetlerini gerçekleştiriyorduk.

yok mu lan okuyan?

ilçenin en tehlikeli karakolu Yeniyazı Karakoluydu, bir avuç jandarma dağın tepesinde bölgeyi koruyordu.
Bu karakola yol yoktu diyebilirim, Unimorc larla timi karakola taşımak imkansızdı.
Buraya giden askerler helikopterle bırakılıyor ve izin dönemi geldiğinde tekrar helikopterle alınıyorlardı.
Ortalama ayda bir baskına uğrayıp, çatışmaya giriyorlardı.
Genç’te bulunduğum süre içerisinde bu karakol 4 şehit vermişti.Şehit düşen olduğunda bölüğü acı ve ketum bir sessizlik kaplıyor, koğuşların ve santralin telefonları susmak bilmiyordu.
Herkes iyi olduğunu, korkulacak bir şey olmadığını söylese de , birçoğu anlatılamaz duygular içindeydi.
Acemiliğini bitirip usta birliği olarak Genç ve karakollarına dağıtımı çıkanlar bölüğe geldiğinde, yatacak yer kalmıyordu.
Bazı askerler tek kişilik yataklarda enlemesine 2 kişi yatıyor, tuvaletlere ranzalar kurulup yeni gelenler de tuvaletlerde uyuyorlardı.

Narlıdere’de binlerce dönümlük arazi üzerinde denize karşı askerlik yapan komutanlar ve torpilliler de askerdi aslında
veya Bodrum’da emir erine karısını çocuklarını taşıttıran, ayakkabılarnı boyatıp her gittiği yerde bedavaya yemek yiyenlerin yolu buralardan geçmiş miydi acaba?
Peki ya her terör saldırısı olduğunda ‘buna daha fazla izin vermeyeceğiz, bedelini ödeyecekler’ diye bağırıp, oğluna askerlik yaptırmayanların yolu?
Bugünlerde ortaya atılan ‘hepsi danışıklı dövüş’ iddiaları ise hala kanımı donduruyor.

Harundu çocuğun adı 20 yaşında lise terk bir izmirliydi, dağıtım için beraber geldiği askerlere göre oturup kalkmasını , konuşmasını bilen hatta Scorpions dinleyen bir jandarmaydı.
Usta Birliği olarak çıkmıştı Yeniyazı Karakolu. Sormuştu bana:

- Komutanım, nasıl bir yer Yeniyazı, çok kötü şeyler duydum hakkında

Cevap verirken yutkundum, adam Buca Forbes’te, Alsancak Kıbrıs Şehitlerinde geçirirken günlerini ve hiç de buralara ait değilken , bir kanlı oyun yüzünden Azrail yapışmıştı yakasına.

- Nereye gidersen git tehlikeli burada, kulaklarını tıka söylenenlere, sürekli oraya gelip gidiyoruz, helikopterle 5 dk sürüyor zaten..Git aslanlar gibi yap askerliğini ve torunlarına anlatacak hikayelerin olsun

- Emredersiniz Komutanım!

Birkaç ay sonra Yeniyazı gece 3 sularında baskına uğradı ve 2 şehit verdik.
Bunlardan biriydi Harun, nöbette yakalanmıştı huur evlatlarına.
Künyesini kendi ellerimle çıkardım boynundan, kafatası parçalanmış bir kolu kopmuştu.O koluyla sarılıyordu sinemada sevgilisine belki ve şimdi sarıldığı ten soğuktu.

(bkz: http://fizy.com/#s/1ai5yp)

Arka Nizamiye’nin yanındaki nöbet bölgelerinde daha önce bahsettiğim gibi Komandolar nöbet tutuyordu.
Ben de sıklıkla nöbetçi subay olduğum için, bunları denetliyordum.
Bir gece acı bir bağırış sesinden sonra seri ateş sesi geldi.
Bölüğe doğru ateş açılmıştı, baskına uğradığımız açıktı, silah ve yeleğini kapan aşağı koşturuyordu bilinçsizce.
Nöbetçiler benim timden değildi ve vukuat subayı olarak anılmaktan öte birilerinin ölmesini de istemiyordum.
O nöbet yerinde 2 asker görev yapıyordu ve birinin bağırışlarından vurulduğu belliydi. Diğeri ise dimdik ayakta duruyordu.

-Asker! Yere yat!
-Yere yat!

Emirler fayda etmiyor, adam bir Herkül heykeli gibi dimdik duruyordu o karanlığın içinde.
Başka silah sesi gelmemişti. Genelde roketatarla saldırıp sonra ateş altına alırlardı.Bu bir saldırı gibi değildi. Gerçek sonra ortaya çıktı…
Vurulan asker nöbet eşine, ‘sen bu dağlarda nöbet tutarken, senin manita disko bar geziyordur’ demiş, diğeri de hiç düşünmeden G 3 ü seriye alıp ortalığın dıbına koymuştu.
Allahtan vurulan kendini yere atmayı başarmıştı, bacağını bir kurşun sıyırmıştı sadece.
Benim için durum daha dramatikti aslında, Bingöl’de bir komutan , izmir’de ise sıkı bir kaybedendim.
Kimbilir Fulya diskolarda barlarda neler çeviriyordu? Tek bir telefon dahi etmemişti, ayrılmıştık ayrılmasına ama biz buna alışıktık ve ben Genç denen cehennemde kelle koltukta yaşıyordum.
Neredeyse her gün ilçeyle ilgili bir saldırı haberi düşüyor olmalıydı televizyonlara; mayın, baskın, çatışma, uyuşturucu…
Anam, babam ve kardeşim dışında arayanlar kankalarım Mehmet ve Devrim’di.Annem her aradığında sesi titriyor, sürekli mektup ve kartpostal yolluyordu.

ses bir ki..

burda olanlar ses versin lan, uğraşıyoz o kadar

@157 nasıl özet geçeyim amk

Orada başımdan geçenlerle ilgili çok şey anlatmayı düşünmüyorum.
Birkaç çatışmaya girdim ve timimden hiç şehitim olmadı. Yegane takıldığım arkadaşım gene yedek subay olan Barış’tı.
Spor Akademisi mezunuydu ; ileri derecede pgibopattı, askerlerinin dıbına koyuyordu resmen.
Geceleri durduk yere dağlara izli mermi sıkıyor, Binbaşı’ya bile baş kaldırıyordu.
Bizim bölükte olmadığımız bir dönemde, Bordo Bereli ve Polis Özel Harekat Timleriyle beraber bir duyuma binaen operasyona çıkmışlar.
Bir mağarada sıkıştırılan 7 teröristin kellesinin alınmasında aktif bir şekilde bulunmuştu.
Tapantepe olarak adlandırılan bölgede gerçekleşen olayda içeriye ilk dalan rütbelinin Barış Asteğmen olduğu söyleniyordu.
Evliydi ve kendisine ait bir işi vardı sivilde. Sigara içmez, izmir’den özel olarak afyon getirtirdi.
O benden bir önceki dönemde gelmişti Genç’e ve baya yardımcı oldu sağolsun. Hiç asker dövmedim , onun ise dipçikle askerin burnunu kırdığını bilirim.
Evliliğinden memnun değildi ve işyerindeki sekreterle takılıyordu. Asansörde nasıl kaydığını anlatıyordu sekretere.

En sevdiğim meyvelerin başında kiraz gelir.Oradaysa karpuzdan başka bir meyve bulmak zordu, çarşıya indiğinizde halkın yarısının ‘ananı gibeyim’ der gibi baktığını, diğer yarısınınsa bunu yüzünüze gülerek yapabildiğini fark edebiliyordunuz.
Dışarıdan gelen askeri araçların plakasına göre hangi ilçeden geldiğini biliyorlardı.Böyle bir ortamda kiraz bulduğum için çok mutluydum.
Bir kilo aldım ve Barış’la bir tenhaya çekildik, kirazları güzelce yıkayıp poşetin içinden yemeye koyulduk.
Bitirdiğimizde poşetin dibinde karşılaştığımız sahne fenaydı.
Kalan suyun içinde sapsarı bir sürü kurt dolaşıyordu.Bir haftaya kalmadan dizanteri olmuş, o halde görevlere çıkmaya devam etmiştik.Günde onbeş yirmi defa sıçtığımız oluyordu.
Bir şekilde askerliği bitirdik, Barış benden 2 ay önce bitirmişti askerliğini.Döner dönmez tekrar görüşmeye ve o günleri yad etmeye başladık.

(bkz: http://fizy.com/#s/151wqw)

bugünlük bu kadar.. yarın görüşürüz..

@166 daha bitmedi panpa

bir gece uplaması yapalım, yarın yazacaz