kültürlü ve kütüphanesi olan panpalar bu

@7 senin amk. bin

ben de var olmak istedim. başka bir şey istemedim hatta; işe yaşantımın gizli nedeni: aralarında bağ yokmuş gibi tüm bu çabalanışların altında aynı isteği buluyorum: bir saksofon notasının sesini nihayet açık, belirli bir hale sokmak için varoluşu benliğimden dışarıya atmak, dakikaların yağlarını boşaltmak, onları sıkıp kurutmak, kendimi arıtmak ve sertleştirmek. öğütlü bir öykü olabilir bu hatta: zavallı bir adamcağız varmış, yanlış dünyaya gelmiş. o da öbür insanlar gibi, parkların, meyhanelerin, ticaret kentlerinin dünyasında var olmaktaymış. ama başka yerde yaşadığına; tabloların bezleri ardında tintoretto'nun dükaları ile, gazzolini'nin babacan floransalıları ile; kitapların sayfaları ardında fabriae del dongo ve julien sorel ile; gramofon plaklarının ardında cazların sert, uzun iniltileriyle yaşadığına inandırmak istiyordu kendini. derken, aptalmış gibi davrandıktan sonra anladı, gözlerini açtı, yanlışlık olduğunu gördü: tam o sırada bir meyhanede, bir barda ılık biranın karşısındaydı. peykenin üstüne yığılıp kaldı: "aptalın biriyim ben," diye düşündü. tam o sırada varoluşunun öbür yanında, uzaktan görülebilen fakat hiç yanına varılamayan öteki dünyada küçük bir melodi başladı oynayıp şarkı söylemeye: "benim gibi olmak gerek; ölçüsü ile acı çekmek gerek..

@22 ya bi gibtir git seninlemi ugrasacam bin süslü püslü cümleciklerini gibtirtme bana hadi ilerlee