yoruldum lan dıbınakoyim az dinleneyim buçukta devam ederim

Bi yandan korkuyorum, diğer yandan nasıl çıkıcam burdan diye düşünerken Cengiz diye bi arkadaş dal uzattı, pek sağlama benzemiyordu ama güvenerek tuttum amk. Korayla Cengiz dalın bi ucunda ben bi ucunda başladılar beni çekmeye resmen sürünüyorum yokuş yukarı. Korka korka çıktım yukarı, Rabia atladı hemen lafa "iyi misin?" dedi, "iyiyim, iyiyim de kalbimin üstünde bi acı var." dedim.

K: Olum aç bi bakalım lan, belki kötü bişeydir.
R: Aynen 'ne yana yatarsa' bi aç bakalım.
Ben: Yok ya bişey yoktur.
R: Sinir etme kaldır şu tsirt'ü (anlam bozulmasın diye ü yazdım)

"Tamam, tamam." dedim bi kaldırdım tsirt'ü sol tarafımda yarılma var biraz, az bişey kanıyor, sanki böyle faça atmış gibi olmuş amk.

Bunlar hemen telaşlandı görünce, hadi köye gidiyoruz diyerek hızlanmaya başladılar. Ulan heryerim ağrıyor, dayak yemiş gibi oldum koşturuyorlar amk. Belli etmedim koştum peşlerinden zaten havanın karardığını unutmuş acımla uğraşıyordum.

Bi süre sonra köye döndük, Koray ve Cengiz beni eve getirdiler, ne olur ne olmaz diyerek, evi yakın olanlar yol üstünde geçtiler evlerine Rabia da dahil buna.. Neyse zaten akşam olmuştu, dedemle biz tek kalıyorduk evde, dedemde biraz korku yarıkları görünce ama köylü adam alışkın o yüzden hemen ne gerekiyorsa yaptı..

Gece yatakta döne döne bi hal olmuş, ağrıdan yatamıyordum. Belli ki yuvarlanırken darbe almış ama o an hissetmemiştim. Gece saat 3 falandı sanıyorum, uyudum sonunda ..

Öğlene doğru 11 falandı sanıyorum, gözümü açmamla "uyansana lan ölü gibi yatıyosun pekekent." cümlesini duymam bir oldu, Koray muallaksi gelmiş, dedem gece uyumadığımı söylemiş oda başımda bekleyip televizyon falan izlemiş. "lan olum bi sus, zaten canım yanıyor dıbına koyim, sende başlama sabah sabah" dedim. "kalk lan hazırlan, birazdan bizimkiler gelecek." dedi, "hangi bizimkiler"? diye sordum, "senin ki falan işte" dedi.

içimden, ben bu kıza ne ara bu kadar tutuldum amk diyerek yataktan kalktım, üstümü giyindim. Bahçeye indik Korayla, yalan olmasın 5-10 dakika içinde bizim çocuklar geldi Rabia ile birlikte..

Selamlaştık, bi süre nasılsın iyi misin muhabbeti ettik benim canım sıkıldı amk. Dedem sürekli dikkat et diyor, Rabia acıyan gözlerle bana bakıyor diğerleri gülüp eğleniyor kendi aralarında. Kalkında biraz dolaşalım dedim, ağrın var olum saçmalama falan dediler ama bunaldım amk tatilim zehir oldu zaten, gitmeye de 1 hafta falan vardı sanıyorum.

Kabul ettirdim sonunda, yürüye yürüye gidiyoruz. Bi anda aklıma Rabia ya açılmak geldi, hem bana acıyor şuan terslemez diyerek ağır adımlarla geriden ağır ağır yürüyorum. Koray fark etti yanıma geldi "ağrın mı var kanka yavaşladın?" dedi, "kanka biraz hızlı yürüyün, Rabia tek kalsın benimle" dedim, "sen çok yavşak adamsın" dedi hafif tebessüm ederek, bizimkileri alıp biraz daha hızlı adamlarla ilerledi.

Bende biraz hızlanıp Rabia nın yanına yaklaştım, yaklaştım yaklaşmasına da ne denir ki amk? Daha önce sevgilim olmamıştı hiç, sevgiliyi geçtim hoşlandığım birisi bile olmamıştı. Bi süre ilerdik konuşmadan, sonra o girdi lafa;

R: Acıyor mu canın?
B: Fazla acımıyor da kalbimin orası çok acıyor.
R: Krem falan sürdün mü?
B: Sürdüm de pek faydası olmadı.
R: Yara bandı falan yapıştırsaydın, hiç yoktan mikrop kapmasın derin baya.
B: Atlet kesti dedem, onu sardık.

Bi süre böyle yaramdan konuştuktan sonra lafı nerede oturduğuna çevirmek istedim sordum..

Tersleyeceğini düşünüyordum ama güler yüzlü bi şekilde oturduğu mahalleyi söyledi. Ben işte o an sevinçten bağıra bağıra koşmak istedim canımın acısını bi kenara bırakıp. istanbulda olması bi yana benim oturdğum mahalledeydi ve aramızda yürüyerek 10 dakikalık bi mesafe vardı. Mutlu mutlu sohbet ediyoruz "aa bende orda oturuyorum, sokak adı vs" söyledim, oda bende sokaklarımızı biliyorduk. Hatta bizim oradaki liseye yazılmıştı. Sevinçten ölecektim amk.

Tabi kii, hangi kafayla yaptım? Mutluluktan mı? O an ki samimiyetten mi bilmiyorum ama;

B: Sevgilin varmı? Diye sordum kafamıı gibeyim.
K: Sevgilim yok ama sevdiğim birisi var, platoniğim.

Dedii.. içimdeki bütün mutluluk bitti, acılarımı daha çok hisseder hale geldim. Canım çok yandı ama belli etmedim, sonradan aklıma dank etti.. Belki de dedim hoşlandığı kişi benim? O kadar zaman geçirdik, baktı, güldü. (Çocukluk aklı işte)

B: Adı ne sevdiğin çocuğun?
K: Neden sordun ki?
B: Bilmem aynı yerde oturuyoruz ya, belki tanıyorumdur.
K: Aramız da bak (diyerek girdiği cümleyi) Serkan (diyerek bitirdi)

Yıkık, dökük, yaralı bi ergendim artık. Çaresizdim, elim ayağım bağlı.. Lafı bi çekilde çevirip, canım acıyor vs bahanelerle eve gitmek istedim, tamam dedi çocukları çağırıp köye döndük, gittim eve düşüne düşüne bi hal oldum.

Tatilim zaten bitmek üzereydi, son 2 gün kalana kadar dışarı çıkmadım, gelenlerle evde konuştum. Hatta hiç unutmam, Rabia tek başına gelmişti bi keresinde, evde çay yapmıştım içmiştik gülüşmüştük. Ne kadar başkasını da sevse gülüyorduk dıbınakoyim, gelmiş oraya kadar, terslesen başka, gülsen başka.. Gülmeyi tercih etmiştim ama bi yanım buruktu..

Son 2 gün kala dışarı çıkma sebebim, Rabianın babasıyla dedem konuşmuşlar, onların arabasıyla gidecektim istanbula, evler yakın olduğu için beni bırakacaklardı. Eski kasa Ford bi minibüsleri vardı.

Son gün gelmişti artık, köyde ki herkesle vedalaştım helallik istedim, hemen hemen her evde yemek yemişliğim vardı.. Karşı köye gittim fırsat bulup ordakilerle vedalaştım.. Akşam üstü yola çıkacaktık 5 gibiydi sanıyorum..

Köyde biraz dolandıktan sonra, valizimi alıp Rabia ların evine gittim, bizim çocuklar ordaydı zaten bi süre konuştuk tekrar helallik alıp, tokalaşıp bindik arabaya. Ben ön koltuğa kadınlar arkaya geçti. Rabia babasına durumu anlatmış olacak ki, ara sıra dönüp yaran ağrı yaparsa söyle bi benzinlikte durup yara bandı vs bakalım diyordu. Neyse bi süre sohbet ettik istanbul'a döndük. Evin önünde inmedim nedense, eve yakın biyerde inip "abi ben burda ineyim, marketten bişeyler aliyim" dedim, fazla ısrar etmedi, annesi ve babasına teşekkür edip indim arabadan.

Rabia yı görmek için cama baktım, şansımı gibeyim.. Güneş var diye perdeyi çekmiş amk.

O gün yol yorgunu hayvan gibi uyumuşum. Yalan olmasın geçmiş zaman, 1 hafta kadar sürekli aklımda Rabia vardı. Onunla uyuyup, onunla uyanıyordum. Okulların açılmasına kısa bi zaman vardı, verdiği adres aklıma geldi, hemen üstümü giyinip çıktım dışarı, adrese gittim. Ulan 10 sene önce be dıbınakoyim, sokakta bitane çocuk yok. Nasıl bir ruhsuzsunuz geçmişini gibtiklerim. Bomboş sokak neyse morelim bozuk gittim sokağa, geldikten sonra göremediğim arkadaşlarla falan konuştum çıktım eve..

Edit: Bomboş sokak neyse morelim bozuk gittim sokağa, geldikten sonra göremediğim arkadaşlarla falan konuştum çıktım eve.. (2. sokak kendi sokağım)

Bi süre böyle sokağa çıkıp sohbet etmek devam etti. Okullar açıldı, üzerimde bi okul streesi, zaten lise1 e yeni geçmiştim. Açıkcası maddi durumumuz da oldukça kötüydü ve bu daha çok boğuyordu beni. Hatta okula bazen 1 bazen 2 YTL (o zamanın parası) ile gidiyordum. Okulda ki zengin huur çocuklarının kantinde döke döke yedikleri yemekleri görmeye tahammülüm kalmadı diyerek bigün okula giderken döndüm yolun yarısında bi sinirle internet kafeye gidip oturdum. Akşam çıkışta saatini ayarlayıp eve döndüm, biraz tedirginim ya anladılarsa? diye. Belli etmemek için normal davranıyorum, okul nasıl geçti diyorlar iyi diyorum gibi..

Ertesi gün aynı şekilde üstümü giyindim, bu sefer nereye gideyim diye düşünüyorum kendi kendime.. Derken aklıma Rabianın okul geldi.. Bizim eve 5 dakika mesafesi vardı, kaçta okula gittiğini bilmiyordum ama başladım onun okuluna doğru gitmeye..

Okulun önüne geldim.. Ya çıkışına denk gelecektim ya da okula yeni geliyor olacaktı. 15-20 dakika kadar bekledim, bi anda 'ne yana yatarsa' diye seslendi birisi, ben kim bu diye etrafıma bakarken, Rabia'yı yanımda fark ettim. "napıyosun burda" dedi, heyecanla "bi arkadaşı bekliyorum." dedim. "anladım, dersim var benim, geç kalmiyim." dedi. "görüşürüz" dedim girdi içeri.

Ulan içimde yine bi sevinç belirdi amk. Bak ben tanımadım o tanıdı beni diyerek çıldırıyorum, o an aklımda sevdiği olduğu yok.

Yine aynı şekilde eve döndüm, sanıyorum biraz erken dönmüş olucam ki babamın dikkatini çektim, "ne işin var senin bu saatte evde" dedi, "ders yok baba erken döndüm" dedim, ilk günler olduğu için üstelemedi ama aşırı derece de korkmuştum. Ayakkabıları balkona aldığı için evde olup olmadığını da anlamıyosun amk.

Bi süre daha okuldan böyle kaçtıktan sonra evin yakınlarındaki su bayisine eleman arandığını öğrendim. Gittim konuştum adamla, yorulursun ama paranı akşdıbına alırsın dedi. Para zaten yok el mahkum kabul ettim. Okulda devamsızlık işlenedursun ben paramı kazanıyor akşam eve yorgun argın geliyordum. Babamda çok yoruluyor herhalde okulda diyerek ses etmiyordu. (Dükkana giderken üst, baş getiriyordum. Üstümdekiler kirlenmesin diye. Okulun çıkış saatine doğru da dükkan kapanıyordu zaten)

Ta kii bi gün okul müdür babamı arayıp haberdar edene kadar. Söylemiş pekekent ne varsa, bi akşam işten geldim bütün evin gözü üstümde. Babam atladı lafa bağırarak;

B: Nerdesin lan sen pzevenk?
Ben: Okuldaydım baba ne oldu?
B: Senin yalanının dıbına koyarım. (diyerek ayaklandı üstüme yürüdü)
Ben: Okuldaydım baba nerde olucam başka.
B: Lan bana yalan söyleme, bugün müdür aradı. Devamsızlığın kaç gün haberin var mı senin?
Ben: Baba tamam az kızma anlatıcam. (kollarımı kalmıştım vurmasın diye, gözlerimde dolmuştu)
B: Anlat lan, ne anlatıcan.
Ben: işe başladım ben sucuda çalışıyorum 15, 20 gündür.
B: Çok mu ihtiyacın var lan senin çalışmaya ( dedi ve bana bi sinir geldi)
Ben: Var tabi. Okulda ki bütün pekekentler elinde sigara, hamburger, ayran dolaşıyo. Yeter be ! Canım çekiyo kimsenin yanına yanaşıp, bi parça ver diyemiyorum. Okula giderken 1-2 lira para alıyorum onunla ne alayım ben? Su mu alayım karnımı mı doyurayım sen söyle? ( ağlaya ağlaya konuştum. hala unutmam)

Babam ne diyeceğini şaşırmış bi halde baktı yüzüme, bi sigara yaktı. O sigarayı öyle bir çekişi vardı ki, kelimelere dökemem..

Neyse çok yoruldum, uykumda geldi özet geçiyorum..

Babama kabul ettirdim durumu seneye okurum vs diyerek.. Bi süre sonra bizim soförle samimi olduk, enseye tokat bi hale geldik hatta aramızda çok yaş farkı vardı ama eğlenceli birisiydi, Rabiayı anlatmıştım, sürekli onun okulunun oralarda dolaşırdık, sürekli dediğim sipariş olmadığı zamanlarda.. Rabiayı ara sıra görüyor mutlu oluyordum.. Bi gün bi deli cesaretiyle yanına gittim buluşmak istediğimi söyledim, sebebini sordu, söylemedim kabul etti biraz ısrar edince.. Yanımda ki abinin tembihi üzerine güzel ve öz kelimeleri seçerek akşam çıkış saatinde yanına gittim, durumumu anlattım ona karşı, biraz şaşırmıştı beklemiyordu tabi ki.. O zamanlar öyle faceymiş falan nerdeee amk.. Telefon bile yaşıtlarımda yoktur o zamanlar..

Düzgün bi insan olduğumu söyleyerek bi süre düşündükten sonra kabul etti.. Bi süre platoniğini sevdiğini biliyordum ama Rabiayı kendime çekecek şeylerle sevdirdim kendimi, 14 yaşımdan, 16 yaşıma kadar devam ettik.. Sonrasında ailesi öğrendi, yaşının küçük olduğunu söyleyerek ayırdılar.. Okula gitmedim, sürekli çalışmaya devam ettim..

pnpa bunları kıza okut kız senle evlenir amk

rezervuar

Reserved

rez devam et :

Aynısını bende yaşıyom aq

Cay iciyodum şu babana dediklerini duyunca bardaği parcaladim elimde. yaziklar olsun

#rez kanka çalışmak en iyisi aq

rez okucam bi ara