Edit :hikaye bitmiştir şukularsanız sevinirim.

BU HiKAYE TAMAMEN GERÇEKTiR.

Bundan tam 10 sene önce dedem ve babanemle sinopta ki köyümüze gitmiştik. Uzun bir yolculuğun ardından arabada ki eşyaları evimize boşalttıktan sonra biraz kestirmiştim.

Köydeki evimiz 2 katlı betonarme bir evdi. Klagib köy evine benzemiyordu. Hemen evimizin yanında 10 dönüm bir tarlamız vardı. Tarlamıza bu sene hiçbir mahsul dikmemiştik. Çünkü dedem bir hayli yaşlanmıştı.

Tarla sadece bize ait değildi. Dedemin kardeşi de Tarlamıza ortaktı. Zaten onların da tarlamızda bir evi vardı. Onların evi ise tek katlıydı .

Arazimiz tel çitle çevrili ve bizim evimizin balkonunda 360 derece kamera vardı. Dedem ve babanem artık yaşlandığından, babam geçen senelerde büyük güvenlik önlemi almıştı.

Uyandığımda akşam üstü 6 civarlarıydı. Köydeki arkadaşlarımın yanına gitmeye karar verdim. Biraz takıldıktan sonra saat 9 civarı eve geri döndüm. Döndüğümde dedem ve babanem yemek yiyorlardı.

Dedem geçmişte trafik polisiydi. Yani kendine özel bir tabancası vardı. Ara sıra bakım yapardı. Yemekten sonra silahını temizliyordu. Televizyonda beyaz show u izledikten sonra yavaşçana yatağa girmiştik. Zaten yolculuktan yorgun olduğum için hemen uyumuştum. Gece 2.30 gibi sese uyandım. Dedem ve babanem De uyanmıştım. Noldu diye sordum. Babanem tavuklar çok bağırıyor bişey mi oldu acaba diyordu dedeme. Dedem de haliyle kızmıştı. Bunun gibi bişey için mi beni uyandırdın dedi ve hadi uyu artık dedi. Yeniden ışıkları söndürdük ve yatağımıza girdik.

Yine seslere uyandım. Saat yanlış hatırlamıyorsam 3 civarlarıydı. Camlara bir sürü taş geliyordu. Sanki bir grup camlara taş atıyordu. Babanem zaten bu tip olaylarda hemen paranoyağa bağlayan bir kadındır. Dedem hemen silahını aldı. Feneri de aldı ve aşağıya indi. Bende tabletten dışarıdaki kameraları izlemeye başladım. Hiçbir şey gözükmüyordu. Herşey normaldi. Dedem aşağıdan geri geldi. Babanem ve ben dedemin yüzüne bakıyorduk. Dedem ise bişey yok köyün çocuklarıdır dedi.

Tam yatağımda geri girerken eve çok yüksek bir ses gelmeye başladı. Dedem bu sefer tüfeğini aldı. Bende kuru sıkı silahını aldım ve arkasından aşağıya indim. Etrafta çok sis vardı. Teller sap sağlamdı. Yani arazimize herhangi bir canlının girmesi imkansızdı. Sesler dedemin kardeşinin evinden geliyordu. Demir kapı kapalıydı. Camlarda ise demir parmaklıklar vardı zaten. Dedem sen git evden buranın anahtarlarını al gel dedi. Hemen geri döndüm ve evin anahtarlarını aldım. Çıkarken ise bir şey farkettim. Kamera Manuel olarak dönüyordu. Allah allah herhalde takıldı dedim ve dedemin yanına döndüm. Dedem kapıyı açtı. Kapının arkasındaki duya tıklayarak ışıkları açtı. Ses salondan geliyordu. Salona doğru yaklaştık. Dedem bana sessizce kapıyı aç ve geri çekil ben gireceğim dedi. Tamam dedim. Ve kapının yanına yaklaştım. Kapıya elimi attım ve kapıyı ileri ittim.

Kapıyı açtım ve dedem silahını ateşledi. Ben ise gördüklerim karşısında şaşırdım. Yerde bir sürü kafa ve kemik vardı. Yer kan içindeydi. Dedem ise bana bağırarak çabuk eve git ve jandarmayı ara dedi. Hızlıca eve koştum. Merdivenleri ikişer ikişer çıktım ve telefona sarıldım. Jandarmayı aradım. Anlattıklarım karşısında bana inanmadılar. Dedem eve geri geldi. Aradın mı dedi. Buyur telefondalar dedim ve telefonu dedeme verdim. Dedem olan biteni anlattıktan sonra jandarma ekipleri geleceklerini söyledi ve telefonu kapadılar.

Arkadaşlar gönderiyi şukularsanız sevinirim. Devamı şukulara ve rez lerinize bağlı olarak gelecektir. Saygılarımla

Panpalar şuan işte olduğum için akşam devamı gelecektir. inanmayanların canı sağolsun

Panpalarım akşam yazacağım söz veriyorum. iş güvenliği uzmanı olduğum için bırakamıyorum işi kusura bakmayın.

Evet şuanda ece geldim yazmaya başlıyorum. Keyifli okumalar.

Dedem telefonu kapattıktan sonra birşey farkettim ve dedem aynen şöyle dedim

dede babanem nerde?

Dedem ise içeriki odaya bak dedi. Odaya girdim. Fakat hiçbirşey yoktu. Bu arada dedem ise babanemi arıyordu. Hemen üst kata çıktım. Fakat burada da yoktu. Ardından tuvalet banyo derken babanemi evde olmadığını fark ettik. Dedem bizim peşimizden o eve gitmiş olabilir dedi. Ben ise o eve dönmek istemiyordum. Dedem çıktı ve o eve doğru yürümeye başladı. Ben ise korkudan peşinden gitmeye başladım. Dedem eve varmıştır. Fakat işin garip tarafı kapı kilitliydi. Kafayı yemek üzereydim. Babanem kaybolmuştu ve az önce baktığımız evin kapısını kilitliydi. Bu arada kümesten tavuk ve horoz sesleri yükselmeye başladı. Hemen kümese koştuk. Babanem yerde kan içinde yatıyordu. Babanemi uyandırmaya çalıştık ama nafile. Nabzını kontrol ettik atıyordu. Zaten çok birşey yoktu. Dedem hemen ambulansı ara dedi. Telefonumuz evde kalmıştı. Git ara dedi. Ben ise korkudan yalnız gidemeyeceğimi dedeme söyledim. Dedemden ise bana yüksek sesle bağırarak git şu eve dedi. Eve gittim. Telefonu kaptım. 112 aradım. Yaklaşık 45 sn sonra açtılar. Adresi verdim. Hemen geleceğiz dediler. Ben ise hala gelemeyen jandarmayı düşünüyordum.

Ben bunları düşünürken bizim eve doğru bir traktör geldiğini farkettim. Traktörün ışığı gözümü alıyordu. Hızlıca na aşağı indim ve yolda zıplamaya başladım. Lütfen yardım edin diye bağırıyordum. Ama traktör tam tur arkaya döndü ve uzaklaşmaya başladı. Çabuk buraya gel diye bağırıyordum. Ama nafile traktör hiç sapmadan benden uzaklaşıyordu. Silahımı havaya kaldırdım ve tüm sesimle dur yoksa seni delil deşik ederim dedim. Fakat hiçbir şey yoktu. Şoförün korkutmak için havaya iki el ateş ettim. Bu arada arkamdan bir ses çabuk silahını yere indir dedi. Arkamı döndüm ve karşımda yaklaşık 4 jandarma olduğunu gördüm. Şu anda bir numaralı şüpheli bendim. Tam silahımı yere indiriyordum ki evden babanemin çığlıklarını duydum. Eve doğru baktım. Babanem balkonda sanki biriyle boğuşuyordu. Kavga ettiği kişiyi geriye doğru itti. Ben ise bu anı kaçırmayarak silahı o kişiyi doğrulttum. Tam vuracaktım ki arkamdan iki jandarma üstüme atladı. Yere yuvarlandım. Beni kelepçeliyorlardı. Ben ise dedemin nerede olduğunu düşünüyordum.. Bu arada jandarmalar babanemin kurtarmışlardı ve ekip arabasına bindirmişlerdi.

Bu arada üstümdeki jandarmaya ben bişey yapmadım diyordum. O benim babanem diye bağırıyordum. Babanem arabanın içindeydi. Fakat yüzünde bir iz bile yoktu. Az önce kümeste baygın yatan kimdi öyleyse. işler iyice tak olmuştu. Kafayı yemek üzereydim. Bu arada iki tane daha jandarma arabası geldi. içimden sövüyordum. Babanemi yanıma getirdiler. Babameme bu senin torunun mu dediler. Babanem ise çok şaşırtıcı bir cevap verdi. Hayır dedi. Bu adamı tanımıyorum. Kafayı yiyecektim. Beni de kaldırıp arabayı zütürdüler. Kelepçeliydim. Arabada sadece ben vardım. Çünkü bölgeyi arıyorlardı. Ben ise kapıyı zorladım fakat kilitliydi. Etrafa bakındım sadece bir jandarma vardı. Çünkü herkes etrafı inceliyordu. Jandarmanın silahına bakınıyor ve kendi kendime konuşuyordum.

Jandarma bana doğru yaklaştı ve utanmıyor musun 50 yaşındaki kadına silah doğrulup öldürmeye çalışmaya dedi. Ben ise hiçbir tepki vermiyordum. Adamın suratına bakınıyordum. Bu sırada Jandarmanın kafasına çok hızlı bir darbe geldi ve yere yapıştı. Dedem gelmişti. Kelepçemi açtı ve arabadan çıkardı beni. Dede Nolu yor dedim. Dedem ise bana bağırarak çabuk köy merkezine git dedi. Hemen merkeze gittim ve babanem oradaydı. Her tarafı kan içindeydi. Noldu dedim. Oğlum ben camdan size bakarken biri beni itti ve kümese düştüm dedi. Seni jandarmalar yere yatırdığında balkondaki beni iten kadındı. Onla kavga eden ise dedendi. Az daha dedenin vuracaktın dedi. Ben ise hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Dedem geldi bu arada. Hadi kalkın dedi. Çabuk kalkın otoyolu doğru gidelim dedi. Otoyol çıktık. Otostop çektik ve hemen Sinop devlet hastanesine sür dedik. Zaten köy ile hastane çok yakındır. Sinopta bir adet hastane vardır. Oda bizim köyün yanında. Biz hastaneye geldik. Babanem acile soktuk. Birkaç pansumandan sonra saatin 6.30 olduğunu gördüm. Sabah olmuştu. Amcaları aradık ve olanları anlattık. Sinop merkezdeki evimize gittik. Eve girdik. Bunu duyan kolu komşu geçmiş olsuna geldi.

Beyler şukularsanız sevinirim.

Ardından jandarmalar geldi. Köydeki kameraları mızı incelemiş olduklarını söylediler. Ve dedemin Suçsuz olduğunu anladılar. Fakat dedeme ruhsatsız silah taşıdığı gerekçesiyle biraz para cezası kestiler ve tüfeğini aldılar. Biz ise bu olanlar karşısında şaşkındık. Biz kendi eveimiz sattık. Bir daha da Osmaniye köyüne gitmeyeceğim yemin ettim. Dedem ise geçtiğimiz Temmuz ayı vefat etti. :( şu anda izmir Aliağa da oturuyorum. iş güvenliği uzmanı oldum. Ama o olayları hatırladıkça üzülürüm. Çünkü haylan tam bir açıklaması yok...

Hikaye bitmiştir. Beğendiyseniz şukulayın lütfen