Beyler bundan yillar once sanirsam 10 yaslarinda hırçın ve bir okadarda merhametli bir velettim. bizim mahallede 80 yaşlarda Nazım adinda kör bir dede vardı bu dedenin karisi oleli cok olmustu bu evde tek yasiyordu. birgun mahallede top oynarken elinde birkaç poşetle evinin bulunduğu apartmana girmeye çalışırken gördüm hemen koştum yanına selam verdikten sonra kapıyı açtım. Nazım dede gecti ben arkasinda kaldım ve bina karanlik olduğundan ağzımdan o iç parçalayan kelimeler döküldü 'Nazım dede ışıkları açayımmı' ve o an içim parçalandı beyler buda boyle bir anımdır :(

Nazım dedeyi daha sonraki yıllarda parktaki serserilerden nasil korudugumu anlatacagim dinleyen varsa rezz

Beyler 3 partta bitiricegim basliyorum ;

Bundan 2 sene once mahallemizin guzel zütlü kizlarinin fotograf cekindigi, bigiblet surdugu parkinda 1-2 kız zütü keserken nağzım dedeyi karsimdaki bankda otururken gordum ve yanina gittim. Halini hatrini sorduktan sonra "iyi degilim evladim telefonlar hic susmuyor kör oldugumdan dalga geciyorlar, bugun parkta olacaklarini soylediler bende geldim " dedi. Bende "Bekleyelim bakalim sunlari dedim" ve 1 saat kadar oturduktan sonra yanimiza eli tesbihli 4-5 serseri geldi.

Okuyan varsa devam edicem

Suku cok az beyler 15 sukuda anlatacagim

Sktr git nerde okudun amk kim yasamis aynisini