Ulan Hatırladıkça gözlerim dolar aq. Beyler size çok sevdiğim köpeğimin benden ayrılığını anlatacağım.

Onu daha küçükken amcam gillerden almıştık bnde daha küçüktüm 6'ya yada 7'ye gidiyordum onunla büyümüştüm hergün okul çıkışında giderdim kendi ellerimle ona o akşam ne yiyorsak aynısını zütürüyordum beni görünce onun sevindiğini hissederdim kereta böyle şımarırdi felan ama fazla şımarmazdi yerini biloyrdu pekekent başını oksardim böyle hoşuna giderdi oyun oynardık onunla e oynayacak kimse yoktu aq napim böyle akıyordu onunla beraber günlerimiz.

Bir gün okuldan döndüğümde köpeğimi yerinde bulamamıştım anneme koştum hemen nerde bu köpek dedim şu köşeye geçti sen gittiğinden beri kalkmıyor ne olduysa artık dedi gittim hemn yanına bi baktım ağzında değişik sıvılar var inliyordu hayvancagiz aniden neden böyle olduğunu anlamamıştım yemek zütürüyordum yemiyordu başını okşuyordum tepki vermiyordu iyice üzülmeye başlamıştım varlığı ile mutlu olduğum köpeğim gözümün önünde kayıp gidiyordu o gün belkide hayatım en üzgün gününü yaşıyordum kimseyle konuşmuyordum.

O hüzünle yatağa girdim rüyamda onu görmüştüm bana saldırıyordu korkudan ne yapacağımi bilemedim daha yeni ayetel kursi ezberlemiştim korkunç rüyalarda hep okurdum hemen rüyam güzelleşirdi ama bu sefer öyle olmadı ben okumaya başlayınca oda okumaya başladı üstüme üstüme gelerek ayetel kursi okuyordu aniden uyandım sabah saat 6 civarındaydı hemen kalkıp onun yanına gittim baktım yatıyor kaldırıyim dedim iki dürttüm tepki vermiyordu evet o ölmüştü kosa kosa yatağıma gelip hüngür hüngür ağlamıştım inanın beyler hayatımda hiç bu kadar üzülmemistim bir hayvana ağladığım kadar bir insana bu kadar ağlamamıştım ben onunla büyümüş onunla mutlu olmuştum onu çok özlüyorum.

Köpeğiniz varsa kıymetini bilin beyler gidince çok üzülürsünüz.

Buda böyle bir anımdır