Justamarionette'e ait günlüktür.

Hastaneden geliyorum yine. Doktor, durumumun kötüye gittiğini söyledi. Yedi aydır "yannanus Yiyikus" hastalığıyla savaşıyorum. Hastalığım, durdurulamaz bir şekilde ilerliyor ve çaresi yok. Bu hastalığı ilaçlarla durdurmaya çalışıyoruz; ama ilaçlar hiçbir işe yaramıyor! Şimdiden sızılar oluşmaya başladı gibimde, hastalık biraz daha ilerlediğinde artık ne olur bilmiyorum... Öğrendiğime göre, taşaklarımın düşme ihtimali varmış.
Korkuyorum, hem de çok.

gibimdeki sızlama, beni bütün gece uyutmadı. Ah, Tanrım... gibim neden bu kadar sızlıyor? Artık öleyim, yeter!
Bu sabah hastaneden eve jartiyerle dönmek zorunda kalmıştım, ayaklarımda alakasız bir şekilde Air Max'lerim vardı. O siyah ve ciksi jartiyer takımı, kolumdaki serumu çıkarttığımda yan koltukta duruyordu. Bu sebeple, eşorruffmanlarımı çöpe atıp jartiyeri giymek zorunda kaldım. Sokağa çıktığımda herkes bana bakıyordu. Arzulandığımı hissettim resmen. Bıyıklarımı burarak eve vardım. Her ne kadar bu gerçeği saklamak istesem de jartiyer giymek hoşuma gidiyor. Ölümcül hastalığımın getirdiği bir yan etki olmalı bu hoşlantı.
Bu arada, o jartiyer takımını kim bıraktı odama? Gizli bir hayranım olmalı veya beni çatır çutur gibmek isteyen birisi. Oyş... içim bir hoş oldu kııız! Bekliyorum seni delikanlı. Neyse, ehem.

Bugün eve geldiğimde ortalığı kesif bir osuruk kokusu sardı. Babaannem, yumurta yiyip osurmuştu anlaşılan. Babaanneme, gavura sallar gibi bir tekme salladım hızlıca ve ona, ondan ne kadar nefret ettiğimi söyledim. Hem de bağıra bağıra yaptım bunu, sinir krizi geçiriyordum. Sinirden ve ağlamaktan çenem kasılmıştı, çene çıkığı gibi gözüküyordum. Babaannem, kahverengi parkenin üzerinde yatıyor, AYHHHĞĞ NABIYORSUN huur ÇOCU diye çığlık atıyordu. Ailem her ne kadar beni dövmeye çalışsa da kendi başımın çaresine bakabiliyorum böyle durumlarda. Safi zararlar mq, ailemin hepsi kötülüğüme çalışıyor. Ailemden nefret ediyorum aabii ya. Yok neymiş, zütümü gibtiremezmişim. Size ne? Hem hastayım ben oğlum.
Zaten kardeşim odama yemek falan getirdiğinde ağzına taklarımı sıçıyorum, eminim ki zehirli besinler getiriyor beni öldürmek için. Nasıl da yatıp ağlıyor ahahah. Aileme bağıramıyorum; çünkü zütüm yemiyor, sinirimi kardeşimden çıkarıyorum. Yıkık bir huur evladı olmam hasebiyle, gücüm ancak küçük kardeşime yetiyor. Ayrıca çok nitelikli bir ateyizim. Her ne kadar üzgün bir Tumblr ergeni olsam da müthiş isyankar bir ateyizim ben, evet. Hayatı zütten gibiyorum abiii. God mod yok yaaa salak mısınız abiii. (Çaktırmayın, bindiğim gemi hafif sallansa paçamdan taklar yere doğru akarken, ellerimi semaya açar kurtuluş için dua ederim.)
Odama kapandım yine... Birazdan uyurum belki.

Kurban neymiş amk. Et met yiyolar. Off insanlar niye hayvan öldürüyo ağbiii, pis zalimler. takumu yiyin, pis sapıklar. Babaannem evde dua ediyo, god mod yok babaanne ya. Yemin ederim salak bu kadın. Birazdan secdeye durunca gidip bi tekme koyarım mala. Zaten ailem de et yemeye zorluyo, yemiycem ağbii. Veganım ben ya, beni hiç düşünmüyolar. "Ailem yok." desem yeridir. Yalnız ve ciksiyim ağbii. Bu nasıl çilekeşlik...
gibim yine acıyo zaten. Herkes gibtirsin gitsin başımdan amk. Lan, kavurma mı o- Offff iğrenç kokuyo ağbiii.

Off. Mehmet Amca çıkmıyor aklımdan. Ne yapıcam?
Sıçarken çay içmeyi çok sevdiğim için çay bardağımın üstüne Mehmet yazmıştım. Sıçmaya girdim o bardakla bugün. zütümü sildikten sonra, bardağı banyoda unutunca olan oldu. Kardeşim buldu onu... Kardeşimi yumruklamaya başladım ve kardeşimin ağzına taklarımı sıçtım patır patır. Yere yatıp ağladı ahahahaha. Annem, gürültüye geldi ve beni azarladı iki saat. Annemin azarını oflayarak dinledim, annem içeri gidince de çay bardağını banyodan aldım. Kardeşim ağlayarak Özür dilerim. diyordu. gibimde mi, tabii ki de hayır! Onun yüzünden azar yemiştim. Kardeşime gibtir git be. diyerek odama gittim. Jartiyere ve çay bardağına bakarken gözlerimden yaşlar süzüldü. Mehmet'in acısı hâlâ kalbimdeydi... inek peyniri kokulu kişiler hep canımı yakıyor benim... Neden... Galiba üzüntüden ölüyorum...

Mehmet Amcayı düşünerek uykuya daldım bugün. Off ağbiii ya. Niye bu kadar şanssızım?
Kimse beni sevmiyor ya ühühüüh.
Jartiyer takımımı giyip aynadan zütümü seyredeceğim yine. Çok ciksiyim. Belki instekrama falan atarım. Mememin çatalını da intaya atıyorum arada ağbii. Aşırı ciksiyim be. Off çok ciksiyim lan. Keşke herkes beni gibse. gibiş hayallerimi gerçekleştirmeden ölmek istemiyorum... gibim, beni zütürmüyor artık...
Yok pardon yha, ben iyi niyetli ve masum bir huur çocuğuyum. Farkında olmadan ciksi oluyorum. .ss
Kalktığımda gibim kanadı yine. Her yer kan, her yer, her zaman! Bütün tangam kan olmuştu, kanın birkaç damlası yatağa geçmişti. Kan yapar ağbii. diye söylenerek fişne suyu içtim, işe yarar mı bilmiyorum. işin kötüsü, sona yaklaştığımı hissediyorum.
içimden bir ses, banyoya gidip zütümü ağdalamamı söylüyor. Hayır, o sese uyamam! Güçlü ol Marionette, sen neleri atlatmadın ki? Umursamaz ol, soğuk ol. Sen duygusal değilsin ağbii. Toparlan, kimse seni önemsemiyo. Kendi züt- ehem gözyaşlarını kendin sil. gibişeceğin günleri düşün, düşün ve toparlan Marionette!

Sıkıcı ve kötü bir gün, gibimde ağrılar var yine. Ailem, birlikte gezmeye gitmeyi öneriyor. Tecavüze uğrayıp ölmemi istiyorlar herhalde. Hep zarar veriyorlar bana mq.
Zaten, üç sene önce tecavüze uğrayacakken zor kurtulmuştum.
Sanayi ustası Mehmet Amca ile kurduğum samimiyet sonucu, kendisi zütüme levye sokmaya çalışmıştı. YiĞENiM GEL YAV HiÇ ACIMAYACAK şeklindeki haykırışlarını hiç unutamıyorum... Çığlıkları, sanayinin içinde yankılanıyordu. Çocuktum, değerini bilememiştim Mehmet'imin... Koşarak ve donumu toparlayarak kaçmıştım oradan. Salaklık yapmıştım işte. Başıma tekrar buna benzer bir olay gelirse eğer, fırsatı değerlendireceğim.
Bu yazıyı yazarken siyah jartiyer takımına bakıyorum. Ne kadar güzel bir takım...
Acaba, o takımı giyip Mehmet Amca ile olan şansımı mı denesem? Ama bakmaz ki bana artık. Off, Mehmet Amcayı o kadar çok özlüyorum ki... Acısı hâlâ kalbimde duruyor, inek kokulu elleri burnumda tütüyor... O da çok severdi bazlamayı ve inek kokulu peyniri... Seni çok özledim Mehmet'im... Ağzıma inek kokulu peynir versen keşke.
Amaaan! Salla yaaaa, saçmalıyorum yine ağbii. Hem ben artık sarışın, uzun saçlı ve renkli gözlü erkeklerle sokuşmak istiyorum. Sırf bu yüzden ot süpürgesine dayamışlığım oldu benim, kimse metalci çocuk sevgimi sorgulamasın ağbii. Sarışın erkeklerin saçlarına gibimi dolamak istiyorum. En büyük hayalim, bütün sarışın erkeklerin beni gibmesi. Çok kuullar abii yaa. yannanınızı soluk boruma kadar sokup bronşlarımı patlatsanız keşke.

Kalktım birkaç saat önce. Bazlamayı ve inek kokulu peyniri mideme indirdim. Acıktım mı bunu yerim. Aslında, çocukluğumdan beri yediğim bir şey bu, size ne mq. Köylüysem, kendime köylüyüm.
En azından gibimdeki kanama durdu, kalktığımda durmuştu yani. gibim, son üç aydır hiç kalkmıyor sözlük, hem de hiç... Bir gün zütüme ağda yapmaktan korkuyorum. Hastalığım ilerledikçe hayatım mahvoluyor.
Neyse, kalktığımdan beri Manga ve Model dinliyorum. Bu, keyfimi yerine getiriyor. Birazdan da Twitter hesabıma, Youtube'a metal songs yazınca çıkan ilk şarkıyı atarım ve insanlar ne kadar kuul olduğumu düşünür. Offf, yine süperim ya! Ehem yok pardon, çok berbat haldeyim yani arkadaşlar. Kimse değerimi bilmiyo. Ailem falan hep bully ağbii. Kuul ve gotiğim. Depresiflik, depresyon ağğbii. Hayat bu beh. Sürekli acı çekiyoruuum, kimse beni anlayamaz. Dünyanın en çok acı çeken insanıyım beeen. :((
Şimdi gideyim ve biraz daha inek kokulu peynir öğüteyim. Sonra da kardeşime bir iyice çalarım, abazaların beni arzulayacağı şekilde ciksi fotolar paylaşırım sosyal medya hesaplarımda. Abazanların zütümü kaldırması hoşuma gidiyor, keşke yakışıklı olan herkesle gibişebilsem. Bu bana iyi gelecek, evet. Çok iyi, evet. Süper, evet.

gibimden hafif bir kan sızıyor on dakikadır, tam da uyumaya hazırlanmıştım oysa ki. Hep kan! Her zaman kan! Ne zaman kanamicak artık gibim? Bilmiyorum... gibim, düzenli aralıklarla kan sızdırıyor. Hastalığımın ilerlemesini durduramayacağımı hatırlatıyor bana bu kan.
Manga'nın Bir Fahişe Çizeceksin şarkısıyla meditasyon yapıp uyumaya çalışacağım. Biliyorsunuz, gerçek rakçı ve metılcılar böyle yapar aağbi. Uyanınca da bazlamanın arasına inek kokulu peynir koyarım ve bu lağım kokulu lezzeti mideme indiririm. Güzel plan.
Allah'ım, n'olur çüküm yere düşmesin!

zütüm gibildi ve öldüm, son.

Meğersem ölmemişim, öldüğümü zannediyordum.
Ölümden döndüğüm için hastanede kalmak zorundaydım. Bu süre içinde inek kokulu peynirimi yiyemiyordum, hastanedeki yemekler haricinde başka şeyler yedirmiyorlardı. Sonunda eve geldiğimde, dolabı büyük bir hışımla açtım ve ağzıma inek kokulu peynirden soktum. Yaşamak buydu.
Sinirlerimin gevşediğini hissediyordum.
Yolda, muayenede karşılaştığım kızla karşılaştım. Acı acı gülümseyerek küçük pipimle ilgilenmek istediğini söyledi yine. Acı acı gülümsedim ve koşarak kaçtım.
Evet, şimdi güvende olduğuma göre, Manqa ve Model dinleme zamanı, hım hım. Evet.

Uzun bir süreyi senden habersiz geçirdikten sonra geri geldim günlük. Görüşemediğimiz süreçte başka memlekette önlisans okudum, okurken zütümü bam güm deldirdim ve sekiz senenin sonunda güzel de bir puanla mezun oldum. Bölüm sondan ikincisiyim. Tahmin edeceğin üzere ekonominin engellenemez çöküşü yapay yannan için maddi yetersizlik yaşamama sebep oldu. Öyle bir travmayla dolup taşmışım ki önceki yaşadıklarımı unuttum günlük, buraya kaydetmemiş olsam hiçbirini hatırlayamayacağım.

Fenâsal köylü alışkanlıklarım da büyükşehirde okumam sonucu bayağı törpülendi. Artık "leğen"e "ilağan" demiyorum, inek peyniri yemezsem yoksunluk krizine girmiyorum. Feminist, protestan, komünist ve vegan oldum; farkındalığım yükseldi. insanların olmadığı yerlerde lastikten yapılma dede ayakkabısı ve çoban yeleğiyle geziyorum. Tamam, komünistiz falan da insanlara rezil olamam oğlum. Yeleğim tüylü ve lastik ayakkabılarımın rengi pembe bu arada, sırf ideolojilerim değişti diye tarzımdan ödün veremezdim. Fotoşokta da iyice ustalaştım, acayip ciksiyim.

Öyle işte günlük. Yaptık bi şeyler. Bugünlük bu kadar.

Bir haftadır yazamadım; çünkü hastanedeydim sözlük. Hastanede başıma gelenleri bir bilseniz...
Hastalığımın ne durumda olduğunu öğrenmek için, öğleden önce hastaneye gittim. Her ay kontrole gidiyorum, biliyorsunuz. Rutin şeyler. işte, vardım hastaneye, elime verilen numaraya göre sırama geçtim, beklemeye başladım.
Önümdeki sırada, kız/erkek karışık on beş kişi falan vardı. Arkamda devam eden sıra da aynı öyleydi, benden sonra gelenler vardı. Lan bi baktım, benden sonra gelenler, benden önce muayeneye giriyor! Hemen, çingen gibi bağırmaya başladım. Ürolojinin kapısını, delicesine yumrukluyordum. Önümde bekleyen küçük memeli kız, sakinleşmem için omzuma dokundu, acı acı gülümseyerek sıranın nasıl ilerlediğini anlatmaya başladı. Meğer, yannanım kocaman diye almıyorlarmış beni. Büyük memelileri ve küçük pipilileri önce alıyorlarmış. yannanım kocaman ve majestik diye girememişim anlayacağınız, son sıralara atmışlar beni. Olanları duyunca sakinledim.
Benle yakından ilgilenen bu küçük memeli kıza teşekkür ettim, sıra boyunca sohbet ettik. Acı acı gülümseyerek hayatından, küçük memelerinden bahsetti. Gerçekten de küçük memeleri vardı. yannanımın kocaman olduğunu söyledim. Acı acı gülümseyerek yannanıma dokunmak istediğini söyledi; ama bunu istemiyordum. Kızlara dokunamıyordum, hastalığımdan dolayı kızlardan soğumaya başlamıştım. "Âğğbi ben LGBT üyesiyim yhaaa rakçıyım benn" diyerek uzaklaştım oradan. Arkamdan acı acı gülümseyerek muayeneye girdi. Eve gittim ve gizli gizli inek peyniri yedim. Birkaç gün boyunca (tahliller ve sonuçlar için) hastaneyle evin arasında mekik dokusam da o kızı bir daha göremedim. Kendine iyi bak küçük memeli kız... Yine görüşelim ufukta...

Aradan 219 gün geçti ve yannanım kökünden koptu.
Her gün ağlıyorum, en ağır pgibolojik ilaçları alıyorum... Ne yapacağımı bilmiyorum sözlük. Ühühühü. Tanga hariç başka bir iç çamaşırı giyemiyorum. zütüm kocuman; memelerim doksan, ah sana bi soksam oldu.
Şimdi ağlayarak Manqa dinliyorum yine, sigaramı da yaktım, oturuyorum. Köy peynirinin kırıntılarına bakarak iç çekiyorum. Fazla kaçırmışım...
Çok zalimsin hayat! Artık inek kokulu peynir bile beni satisfy eylemiyor, köylü duygularım durulmuyor.
Dağa kaçıp dağdaki ineklerden bir ısırık almalıyım. Sonra da çimlerde yuvarlanırken jartiyerlerimle story atarım. Bu, köylülük ihtiyaçlarımı bir süreliğine kesecektir.
Şey gibi, vampirlerin düzenli aralıklarla kan emmesi...
Aynen, evet.