Öncelikle durum değerlendirmesi yapmam lazımdı. Bu süreci çok iyi bir şekilde atlatmam lazım. Bunun için dershaneye gitmem gerekiyordu. Babamla konuştum . Babam bana "oğlum sen hangi yolda gitmek istiyorsan git ben arkandayım dershaneyse dershane kitapsa kitap ailecek yemeyiz içmeyiz gerekiyorsa, yeterki sen oku" dedi. O cümlenin sonundaki "yeterki sen oku " sözü varya , benim için ömrümün en büyük yükünün altında olduğumu hissettiriyor.

Neyse bu süreçle ilgili bilmem gereken herşeyi öğrendim . ve dershaneye gitmeye başladım . ilerleyen zamanlarda dershane seçimimin ne kadar yanlış olduğunu anladım .

Hayatımdaki ilk ders çalışma sürecine girdim . ama hafta içi okul sonraları yinede çalışmaya gidiyordum, Hafta sonlarıda dershaneye. ilk girdiğim YGS denemesinden 25 net yapmıştım. Bu canımı sıkmıştı. Çünkü bu tablo çok geride olduğumu gösteriyordu. Ama ne yapıp edip bunun altından kalkacaktım. Sonra YGS de net aralığım 40-50 aralığına geldi ama bu da yetmezdi.
8 ay hayatım okul, dershane, iş, ev şeklinde bir döngü ile gitmişti.
Bir koltukta iki karpuz taşınmaz diyorlar ben 4 tane birden taşıtmaya kalktım ve sonuç olarak YGS sıralamam 1 milyonlu bir sıralama geldi. Yani olmadı . Ama pesssa ettttmekkkk yokkk. Bu durumun beni etkilemesine izin vermemem lazımdı.
1 yıl boyunca sadece okuma hızımı ve matematik te işlem yeteneğimi geliştirmiştim . Ama hayatımın her döneminde matematiğe karşı bir ilgim hep olmuştur.

Tekrar üniversite sınavına hazırlanmaya karar verdim. Bu sefer okul da olmayacaktı, işi de bırakacaktım. Babamla tekrardan bu konuyu konuştum ve ilk söylediği sözleri söyledi. Bana o kadar çok destek oluyordu ki onun bu sözleri...

En heyecanlı yerler başlıyor şimdi...

Hayatımın En Güzel , Kötü iki Yılı

Daha da hırslanmıştım artık. Bu sefer elimden gelen herşeyi yapacaktım. ilk yaptığım, yanlış seçimde dershaneyi değiştirmek oldu. Yeni dershane için araştırma mı yaptım . Bu seçimi yapmamda lisedeki sınıf rehber hocam, ihsan hoca yardımcı oldu ve onun referansı ile bu dershaneye kayıt yaptırdım.

Sonrasını anlatmadan önce size o zamanki ruh halimi anlatmak istiyorum. içimde bir hırs olduğu aşikar ve hayatımın tek gerçeği olarak bu sınavı görsemde , önceden beri kafamda olan bir kurgu. Bu kurgu bir insan . Herkez nasıl bir insanla beraber olmak istediğini beyninde kurgular. Kaşını, gözünü , boyunu, yüzünü, saçlarını ve karakter özelliklerini. Bende 19 yaşına gelmiş ve önceden bu yana hayatına kimsenin girmemiş bir insan olarak bu kurguyu yaptım.

Ve ilk günler...

Bu arada yazdığım hikaye de sevgili ismini neden seda koyduğumuda gerçek hayat hikayemden öğreneceksiniz

O ilk günler...

Kayıt olduğum dershane diğer dershanelerden farklı olarak bir buçuk ay erken başlıyordu. Bunun sebebi , bir buçuk ay alıştırma dersleri vererek öğrencileri ısıtmak.
Ve dershanedeki ilk günüm ...
Tayfun,Ben , Mete aynı dershaneye kayıt olmuştuk. Mete sonradan bizim aramıza girdi. muallak çok iyi iddaa oynuyor ama bizim içinde ne zaman oynasa tek maçtan yatıyor. Neyse ..

Biz üçümüz ilk derse girmek için sınıfa gittik. Bu sınıfta 12. Sınıf ve mezunlar dan oluşuyor. Asıl dershane süreci başlayınca sınıf ayrılacaktı.
Sıralara oturduk ve hocayı beklemeye başladık. Ama birşey oldu...
Birisi kapıdan içeriye girdi ve bana birisini anımsatıyordu, ama sonra hoca sınıfa girince hocaya odaklandım. Ders bitiminde sınıftan çıkarken onu daha yakından gördüm. Ve bana kimi anımsattığını buldum .
O benim kurguladığım insana fiziksel olarak çok benziyordu.Ama nasıl bir karaktere sahip olduğunu bilmiyordum. Daha sonra "ya boşver bu da diğerleri gibidir" dedim ve yoluma devam ettim. Onu araştıracak vaktim yoktu. Bu kadar şeyin arasına onuda koyamazdım.

Sonra ...

Sonra ...

Dershanenin normal düzeni başladı. Artık onu sadece hafta sonları ders çalışmak ve hocalara soru çözümleri yaptırırken görebiliyordum. Onu gördüğüm her an içimden bir güç bana "işine bak boşver" diyordu.

Her zaman yanında bir arkadaşı ile geziyordu . Sonraları sağlık lisesi okuduğunu öğrendim . Ve ismini de. ismi Seda . Her gördüğüm zaman kafamdaki iki sesi duyuyordum . 1. Ses "bu o olabilir" ,2. Ses "saçmalama senin bundan daha önemli işlerin var onu düşünecek durumda değilsin" diyordu ve bende hep 2. Sesin sözünü dinliyordum.

Bir gün kentinde , kantin sahibi Hasan Abi ile otururken Seda da masaya geldi . oturduğumuz masaya genelde kantin sahibi ile samimi olanlar otururdu. Hasan abi Seda geldiği an tezgahının başına gitti. Ben Seda ile yalnız kaldım.

Kitaplarım masanın üstünde idi. Kitaplarımı gözleri ile inceledi. Sonra bir tanesini aldı bana sordu " bu kitap iyimi Sence" dedi.. Bende " evet tavsiye ederim" dedim ve muhabbet tenefüsün bittiğini duyuran zille bitti.

Lan bu sefer gerçek hayat hikayemi yazıyorum. inanmamak sizin elinizde ama . efkar bastı kardooooooooo Mkdumun hayatı bitirdi beni..

Etkisi artmaya başladı...

Artık her zamankinden farklı olarak , gözlerim onu fazla arar oldu. Artık onu görmek beni mutlu etmeye başlamıştı , ama hala tam bir etki sayılmaz bu. çünkü kafamda hala soru işaretleri geziyordu.

Bir gün dershaneye hafta içi gelmişti . Sanırım bire bir dersi vardı. Sonra aynı anda asansöre doğru yöneldik ve asansöre bindik. Üstünde beyaj staj elbisesi vardı. Saçları herzamanki gibi uçlarında dalgalı... Asansörde boyunun benim tam sarılabileceğim kadar uzun olduğunu farkettim. * Asansör 0 a geldi. Önce o çıktı , sonra ben çıktım .. Otobüs durağına kadar sanki beraber yürüyormuş gibiydik. Sonra o , durakta durdu bende bizim fakirhaneye doğru taban tepmeye başladım...

Gelecek planları...

YGS ye girdik . Ve açıklandı. Kendime göre başarı sayabileceğim bir sıralama geldi. 170 bin. Geçen sene 1 milyon sıralama gelmişti. Gelecek plablarım değişmeye başladı artık kısa yollu düşünmeye başladım. Ya subay, astsubay yada pmyo için çalışmaya başladım. Ve bu düşünce bana daha mantıklı geliyordu , hem aileme yük olmayacağım hem de kısa bir zamanda işe başlayıp kendi hayatıma yön vermeye başlayacaktım... Bu bana çok mantıklı geliyordu.

ilk pmyo mülakatına gittim. Ve geçtim sadece yazılı sınavı kalmıştı. Ama o dönemde iktidar cemaat kavgası patlak verdiği için pmyo alımları yarı yarıya düşmüştü.Bu bana sorun çıkartabilirdi.

Ve Yıkım yaklaşıyordu...

Bir akşam Mete ile çarşıdaki parkta oturuyorduk. O an dershneden bir arkadaş yanımıza selam vermeye geldi . Bu gelen arkadaş Seda ile aynı sınıfta ve dershanede sigara içerken ayak üstü muhabbetlerimizin olduğu bir insandı.

Muhabbet başladı. Normal gidişatından gidiyordu. Nasıl oldu ise muhabbet Seda üstüne geldi. Arkadaş Seda yı bir anlatmaya başladı kız bildiğin melek çıktı. Ben çok şaşırdım , bu kadarını hiç beklemiyordum . Çünkü böyle insanlar karşıma nerdeyse hiç çıkmamıştı.

Muhabbet bitti. Arkadaş gitti . Mete ile bende ufaktan evlere doğru yol almaya başladık. Mete ile Trafik ışıklarının olduğu yerde ayrıldık.
Sonra düşünmeye başladım .
Bu o olabilir mi acaba diye içimden geçirdim. iç seslerimden biri "ben sana ne demiştim bak o bu" dedi. Diğeri konuşmuyordu artık . Ve bu durum beni Seda ya çekmeye başlamıştı.

Artık merak duygusu işin içine girdi.
Bu duygu beni, onun hakkında herşeyi öğrenmeye itiyordu. Onun ve benim ortak arkadaşlarımızdan samimi olduğum bir kaç insanla konuştum ve hepsi bana Seda nın çok özel bir insan olduğunu ctrl+v yapmış gibi anlatıyordu.

Birşeyler yapmam gerekiyordu çünkkü bu kadar yıl bekledigim insanı kaybedebilirdim.

ilk adımlar...

Artık kendimi kaptırmıştım. Hayal kurmak ise ritüel haline gelmişti. Gitgide onu içimde hissediyordum.
Aslında ona karşıkoyabilirdim nedense hiç bunu istemiyordum.

Bir şekilde bu duygularımın farkında olmasını sağladım. Onunla irtibat kurabileceğim tek yer mesenger dı.
Ona mesaj attım . O soğuk bakıyordu. Ama pes etmeyecektim.
Ve ona hep bu durumun biraz farklı olduğunu göstermeye çalıştım ama bu onun umrunda olduğunu sanmıyorum..

Yazarken ağlıyorum mk...

Hayatım gibildi .. Yüreğinizi gibimmm

Hayatımın en güzel , kötü anı

Çarşıda merkezi bir yerde. Bir arkadaşımla başka bir arkadaşımı bekliyordum . Orada durduğumuz sürece insanların kalabalığı gözümü yoruyordu. Bu kalabalıktan sıkılıp tek bir yere odaklanıp düşünmeye başladım .

Onun etkisi artık her an içime işliyordu .. Her an onu düşünmeye başlamıştım . Hayatıma karşılığı olmayan bir heyecan katıyordu , onu düşünmek bana keyif veriyordu.

Bu düşünce yoğunluğu ile karşımdaki yaya geçitindeki çizgilere odaklandım. Düşünmeye devam ettim.

Bir an kafamı kaldırıp karşı kaldırıma baktım .
Ve O nu gördüm. Sanki düşünce ile real in tesadüfü gibiydi .. Her zamanki gibi çok alımlı ..
Doğal saçları , saçlarının uçları dalga , makyajsız , sadece dudaklarında parlatıcı kullanmış , ve bütün ihtişamlı görüntüsü ile karşımda . ve bana doğru geliyordu..

Gelirken attığı her adım kalbimin atışlarını dahada sertleştiriyordu. Ve karşımdaki kaldırımdan , benim bulunduğum kaldırıma doğru ilk adımını attı. Aramızda 16 metre falan var .
Ve geliyordu. Ama nasıl geliyordu .
O yaya geçidinde yürümeye başladığı an sanki dünya , zaman , insanlar, herşey durdu ve sadece o hareket ediyordu ve yaya gecitini yarıladığı an sol tarafından bir rüzgar esti . Saçlarını havalandırdı . O da saçlarının bozulmaması için başını sağ tarafa doğru çevirip saçlarını düzeltme çabasına girişti o çaba o kadar tatlı gösteroyordu ki onu ...
Ve saçlarını düzelttiği anda kafasını karşı tarafa doğru ,"bana doğru" geldi ve göz göze geldik sonra kafasını çevirdi omuz silker gibi önümden geçti gitti..

Pampa larım bunları yazarken öyle rahatlıyorum ki...

Akşam oldu , eve geldim. Yemeğimi yedim. Sonra odama gittim. Her zamankinden farklı olarak ışıkları yakmadım. Odamın karanlığı ile yalnız kaldım. Düşünmeye başladım.

insanlar kaybetmek zorundamıdır . hiç kazanmayacak mı. Gibisinden sorularla kendi kendimi sorguya çekmistim. Ama hala pes etmemem gerektiğini düşünüyordum. Bunu kontrol altında tutabileceğimi düşünüyordum.

Bu düşüncelerle uyuma dürtüsü gelmişti. Yastığıma sarılıp ,mutlu bir uykuya daldım.

Artık sınav süreci bitmişti. Benim için 2. Süreç olan mülakat süreci başlamıştı. Aldığım puan astsubaylık için yüksek bir puandı , mülakatı geçmem yeterliydi. Bu mülakat süreci , hayatımda iz bırakan bir süreç .

ilk olarak pmyo yazılı sınavına girdim. O günün akşamı izmir e doğru yolculuğum hava kuvvetleri komutanlığı mülakatı için başlamıştı.

. Neyse yolculuk başladı sabah izmirde oldum . Kuzenim beni karşıladı . Yanıma geldi ilk önce bir sarıldık sonra bavulumuda alıp minibüslerin olduğu yere doğru yola koyulduk. Minibüslerin olduğu yere geldik kuzenimle Menemen istikametine giden minibüslerin birisine bindik . Yolculuk esnasında kuzenle muhabbet etmeye devam ettik . Muhabbet genel olarak dayımlar nasıl , sen ne yapıyon, hayat nasıl gidiyor tarzındaydı .
Çiğli ye geldik kuzenle minibüsten indik. Eve doğru elimizdeki bavulla yol almaya başladık . eve geldik halam kapıyı açtı 6 yıldır görmüyordum ilk önce sarıldık nasılsın iyimisin muhabbeti ardından geldi . Sonra koltuklara oturduk halamda kahvaltı hazırlamaya mutfağa gitti. Sonra kahvaltıyı beraber yaptık . kuzenim kuaför salonuna gitti ."bayan kuaförü" . bende odaya geçip uyumaya başladım.

Akşam uyandım kuzenimde işten eve gelmişti. Beraber akşam yemeğini yedik . sonra kuzenimle beraber Karşıyakaya metroyla gittik. Karşıyakaya geldik sonra bistanlı sahiline doğru yürümeye başladık. Bu arada izmir in insanlarını inceliyordum kızları gerçekten güzel ama erkekleri bir taka benzediği yok. Birde bütün kızlar bir birisine benziyor.
Sonra Bostanlı sahiline geldik yanımıza kuzenimin arkadaşı da geldi .Bir seyyar çay ocağı tarzında bir yer vardı oradaki taburelere oturdum çay sigara içip muhabbet etmeye başladık. Muhabbet gecenin ilerleyen saatlerine kadar sürdü , sonra muhabbetin zevk vermediği görünce evlere doğru yol aldık.

Mülakat a girdim. Ama geçemedim. Önsağlık aşamasında elenmiştim. Yapabileceğim birşey yoktu. Sonra izmir de pmyo yazılı sınav ın sonucunu beklemeye başladım. Sınava girdikten 10 gün sonra o da açıklandı . Yaklaşık 3 soru ile sıralamaya giremedim.

Artık piskolojim bozulmaya başlamıştı. Hiçbir şey istediğim gibi gitmiyordu. ileriki planlarımın sıkıntıya girmesi benim Seda ile olan muhabbetimi de etkiliyordu. Zaten öyle çok büyük bir muhabbetimiz yoktu ama neyse...
Bu piskoloji ile Seda ya bir mesaj attım. Artık onun hayatına giremeyeceğimi , bir an olsun aklına girdiysemde çıkartıp atmasını söyledim. Çünkü o na yaşam vaat edemiyordum.

Memlekete geldim. Herşey üstüme üstüme geliyordu. Bütün planlarım boşa gitmişti. Üniversiteye gitme fikri bana mantıklı gelmiyordu . aldığım puanla çok iyi yerlere gidemiyordum.

Sonra bir umut belirdi. Tek bir umut.
Deniz kuvvetleri komutanlığı nda mülakata gitmek. Arkadaşımla konuştum. Mülakat ın kolay olduğunu puanı iyi olanın geçtiğini söyledi. Bende evrakları hazırladım. istanbul a gidiş bileti aldım , dönüş bileti yok, cebimdede 20 TL para var . hiçbir varlığımda yok. Benim istanbul a gittiğinden kimsenin haberide yok.

istanbul a yolculuğum başladı, kendi Hayatımdan çok sanki ona yaşam vaat edebilme beni , böyle bir istanbul yolculuğuna itti. istanbul a gittiğim sürede hiç uyuyamadım hep o , gelecek olan güzel günleri düşündüm. Bu beni motive ediyordu.

Neyse istanbul harem otogarında indim, oradan kadıköy iskelesine geçtim. iskelenin oradaki dolmuşların Tuzla Deniz Harp Okulu dolmuşuna bindim. Bindikten sonra bir sorun vardı benim akpil im yoktu. Kaptan, yolculardan iste dedi. içeride 15 tane falan yolcu vardı. Fazla akpil i olan var mı dedim. Hepsi bana mal mal bakıyordu. Neyse sonra otobüse binen benim yaşlarda bir çocuktan rica ettim . Çocuk benim yerinede akpil bastı parasınıda ona verdim.

1-30 saatlik yolculuk ile sonunda Deniz Harp Okuluna gelmiştir.

Harp Okulundan içeriye girdim. Giriş nizamiyesinde bizi bir astsubay çavuş karşıladı. Gelen öğrencileri topladı. Orada pgibolojik test denilen bir test yapıldı. Kağıtyaki soruları cevaplıyorduk. Sonra ilk aşama olan önsağlık aşaması için otobüs getirtildi. Otobüse doluştuk.

Sonra önsağlık mülakatının yapılacağı binaya doğru otobüs haraket etti. Benimde içimdeki heyecan artmaya başladı. Bıçakladığım için , ameliyat izleri sorun çıkartabilirdi. Pmyo mülakatında çıkartmaması bana biraz umut veriyordu.

Mülakat başladı. Sıra sıra insanlar içeriye giriyordu. Ve sıra bana geldi...
Ne mi oldu...
Değersiz bir varlık gibi hissettim. Bu kadar emek , çaba , rezillik boşuna ELENDiM...

Sonra dışarıya çıktım bir köşeye geçip ağlamaya başladım. Ama ben ömrümde böyle ağlamamıştım. Artık bütün inancım kaybolmuştu ve herşey daha kötüydü.
Ben ağlarken oradaki astsubaylardan birisi yanıma geldi. Biraz teselli vermeye çalıştı. Ama nafile. Bu düzende ne yaparsan yap olmayacak , fikri doğdu ve umudumu kaybettim. Sadece adam gibi bir hayatımın olmasını istemiştim. Gidip kaybeden insanlar gibi olmak istemiyordum. Bu kadar rezilliğin ardından insan gibi bir yaşamı hakediyordum. Sonra dışarı çıktım , en ufak er inden genel kurmay başkanına kadar küfür ettim. Milletvekilleri , Cumhurbaşkanı , siyasi partiler hepsine ...

Sonra Kadıköye gittim . Kadıköy iskelesinin orada sosis ekmek satan büfenin yanına gidip 10 TL kalan pamla 1 tane sosis ekmek yedim. Cebimde 5 TL kaldı. Sonra iskelenin oradaki bankların birisine oturup denize doğru düşünmeye başladım. Artık bu kadarı fazla geliyordu taşıyamıyordum bütün emeklerim çöpe gitti. Sonra bir arkadaşım beni aradı. Konuşmaya başladık. Anlatmaya başladım. Geri ne zaman geleceksin sorusuna malum cevabı verdim. Bana internet üzerinden bilet ayırtacağını onunla geleceğimi söyledi. Eyvallah dedim kapattım.
Sonra Harem otogarına gittim. Gidiş saatini beklemeye başladım . en son bir önceki gün sabah 8 de uyanmıştım hala uyumamıştım. Ama uykumda yoktu.

Şimdi jigolo hikayesinde neden Kadıköy kullandığımı anladınızmı mk istanbul da gördüğüm tek yer orası..

Sonra otobüs geldi . Memlekete doğru harekete geçtik. Geri dönüş yolculuğunda da hiç uyumamıştım . memlekete gidene kadar düşündüm. Sakin olmam gerekiyordu. Artık olan olmuştu ama bu pgibolojiyi hemen üstünden atamayacağımı biliyordum. Her molada kuytu köşe bir yere geçip ağlıyordum. Ben hiç bu kadar ağlamamıştım bu durum hayatımın kırılma anı gibiydi.

Sonra memlekete vardık.