Pampa larım bunları yazarken öyle rahatlıyorum ki...

Bu arada tercihler açıklanmıştı. O anda Seda ile mesajda tartışıyordum. Sonra ona neresi geldi dedim istanbul da özel bir üniversite tam burslu ağız ve diş sağlığı dedi. Kendiside bana aynı soruyu sordu

Bu soru cevabını bildiğim ve söylemek iatemeyeceğim bir soru ydu. Ona tekrardan 1 sene daha kalacağımı söyledim . o da "anlıyorum" dedi
Mk neyi anlıyonuz.. !!!

Sonra üniversiteye gittim . bu aradada 9 ay sürecek verem tedavisi başladı. Üniversitede Sedaya arada mesaj attım . ama hep görülüyordu ama cevap gelmiyordu.. Ama acısı ufak ufak gidiyordu. Üniversitede güzel zamanlar geçirdim. Ama bir türlü kilo alamıyordum. tedaviden dolayı da buna etkendi..

Mülakat a girdim. Ama geçemedim. Önsağlık aşamasında elenmiştim. Yapabileceğim birşey yoktu. Sonra izmir de pmyo yazılı sınav ın sonucunu beklemeye başladım. Sınava girdikten 10 gün sonra o da açıklandı . Yaklaşık 3 soru ile sıralamaya giremedim.

Artık piskolojim bozulmaya başlamıştı. Hiçbir şey istediğim gibi gitmiyordu. ileriki planlarımın sıkıntıya girmesi benim Seda ile olan muhabbetimi de etkiliyordu. Zaten öyle çok büyük bir muhabbetimiz yoktu ama neyse...
Bu piskoloji ile Seda ya bir mesaj attım. Artık onun hayatına giremeyeceğimi , bir an olsun aklına girdiysemde çıkartıp atmasını söyledim. Çünkü o na yaşam vaat edemiyordum.

Memlekete geldim. Herşey üstüme üstüme geliyordu. Bütün planlarım boşa gitmişti. Üniversiteye gitme fikri bana mantıklı gelmiyordu . aldığım puanla çok iyi yerlere gidemiyordum.

Sonra bir umut belirdi. Tek bir umut.
Deniz kuvvetleri komutanlığı nda mülakata gitmek. Arkadaşımla konuştum. Mülakat ın kolay olduğunu puanı iyi olanın geçtiğini söyledi. Bende evrakları hazırladım. istanbul a gidiş bileti aldım , dönüş bileti yok, cebimdede 20 TL para var . hiçbir varlığımda yok. Benim istanbul a gittiğinden kimsenin haberide yok.

istanbul a yolculuğum başladı, kendi Hayatımdan çok sanki ona yaşam vaat edebilme beni , böyle bir istanbul yolculuğuna itti. istanbul a gittiğim sürede hiç uyuyamadım hep o , gelecek olan güzel günleri düşündüm. Bu beni motive ediyordu.

Neyse istanbul harem otogarında indim, oradan kadıköy iskelesine geçtim. iskelenin oradaki dolmuşların Tuzla Deniz Harp Okulu dolmuşuna bindim. Bindikten sonra bir sorun vardı benim akpil im yoktu. Kaptan, yolculardan iste dedi. içeride 15 tane falan yolcu vardı. Fazla akpil i olan var mı dedim. Hepsi bana mal mal bakıyordu. Neyse sonra otobüse binen benim yaşlarda bir çocuktan rica ettim . Çocuk benim yerinede akpil bastı parasınıda ona verdim.

1-30 saatlik yolculuk ile sonunda Deniz Harp Okuluna gelmiştir.

Akşam oldu , eve geldim. Yemeğimi yedim. Sonra odama gittim. Her zamankinden farklı olarak ışıkları yakmadım. Odamın karanlığı ile yalnız kaldım. Düşünmeye başladım.

insanlar kaybetmek zorundamıdır . hiç kazanmayacak mı. Gibisinden sorularla kendi kendimi sorguya çekmistim. Ama hala pes etmemem gerektiğini düşünüyordum. Bunu kontrol altında tutabileceğimi düşünüyordum.

Bu düşüncelerle uyuma dürtüsü gelmişti. Yastığıma sarılıp ,mutlu bir uykuya daldım.

Kızı gibmeden anasını gibmişsin mutlu musun

Bir gün 10 lira param vardı. Bu arada ayda 50 lira parayla geçinmeye çalışıyordum. Geçinmeye çalışıyordum derken geçinemiyordum tabi mk.. Sigara içen bir adamım. Mk paranın yarısına tütün alıyorum o da anca 20 gün gidiyor. Sonra pert.. Ekstra yok. Mk par yok.

Birgün 10 lira param vardı. O kadar çok içlenmiştim ki. Gittim bizim yakınlardaki tekel bayiinden" it öldüren " şarabı aldım eve geldim odama geçip içmeye başladım. Mk ağladım lan bu kadarı bir insan için çok fazla mk...

Doktor bana "ameliyat olacaksın ,bu kitleyi almamız laazım sonra ne olduğunu öğrenip tedavisini yapacaz " dedi.
Bende "tamam hocam 1 hafta sonra lys sınavına girecem ondan sonra hemen ameliyatı yapalım dedim .. "

Sonra lys ye girdim çıktım biraz umut vaat ediyordu.

Sonra ameliyat oldum ameliyat sonrası kendime geldiğimde doktor bana .
"Allahtan kanser çıkmadı. LENF TBC çıktı. Yani VEREM olmuşsun. " dedi bende
"Allah razı olsun hocam Saolasın" dedim

1 hafta hastahane de yattım. 1 hafta boyunca şekerden yatan dayılarla hastahanenin bahçesinde taşak muhabbeti yapıyorduk...

Harp Okulundan içeriye girdim. Giriş nizamiyesinde bizi bir astsubay çavuş karşıladı. Gelen öğrencileri topladı. Orada pgibolojik test denilen bir test yapıldı. Kağıtyaki soruları cevaplıyorduk. Sonra ilk aşama olan önsağlık aşaması için otobüs getirtildi. Otobüse doluştuk.

Sonra önsağlık mülakatının yapılacağı binaya doğru otobüs haraket etti. Benimde içimdeki heyecan artmaya başladı. Bıçakladığım için , ameliyat izleri sorun çıkartabilirdi. Pmyo mülakatında çıkartmaması bana biraz umut veriyordu.

Mülakat başladı. Sıra sıra insanlar içeriye giriyordu. Ve sıra bana geldi...
Ne mi oldu...
Değersiz bir varlık gibi hissettim. Bu kadar emek , çaba , rezillik boşuna ELENDiM...

Sonra dışarıya çıktım bir köşeye geçip ağlamaya başladım. Ama ben ömrümde böyle ağlamamıştım. Artık bütün inancım kaybolmuştu ve herşey daha kötüydü.
Ben ağlarken oradaki astsubaylardan birisi yanıma geldi. Biraz teselli vermeye çalıştı. Ama nafile. Bu düzende ne yaparsan yap olmayacak , fikri doğdu ve umudumu kaybettim. Sadece adam gibi bir hayatımın olmasını istemiştim. Gidip kaybeden insanlar gibi olmak istemiyordum. Bu kadar rezilliğin ardından insan gibi bir yaşamı hakediyordum. Sonra dışarı çıktım , en ufak er inden genel kurmay başkanına kadar küfür ettim. Milletvekilleri , Cumhurbaşkanı , siyasi partiler hepsine ...

Sonra Kadıköye gittim . Kadıköy iskelesinin orada sosis ekmek satan büfenin yanına gidip 10 TL kalan pamla 1 tane sosis ekmek yedim. Cebimde 5 TL kaldı. Sonra iskelenin oradaki bankların birisine oturup denize doğru düşünmeye başladım. Artık bu kadarı fazla geliyordu taşıyamıyordum bütün emeklerim çöpe gitti. Sonra bir arkadaşım beni aradı. Konuşmaya başladık. Anlatmaya başladım. Geri ne zaman geleceksin sorusuna malum cevabı verdim. Bana internet üzerinden bilet ayırtacağını onunla geleceğimi söyledi. Eyvallah dedim kapattım.
Sonra Harem otogarına gittim. Gidiş saatini beklemeye başladım . en son bir önceki gün sabah 8 de uyanmıştım hala uyumamıştım. Ama uykumda yoktu.

Neyse dershane sürecinin sonuna doğru geliyorduk. YGS yaklaşmıştı. Sınav vakti geldi. Mk sınav çok zordu bu girdiğim sene takta çıkabilirdi.

Sonra lys ye asılldım bu sefer adam gibi çalışıp Üniv. Kazanacaktım .
Bu arada Seda eğlencenin dibine vuruyor . benim aklıma bu be zaman gelse isyana bağlıyordum.. Ygs den sonra benim boynumun sağ tarafında lenf diye adlandırılan bölgenin oralarda bir şişkinlik vardı. Gittikçe şişmeye başlamıştı.
Sonra Ufak limon büyüklüğünde bir şişkinlik olarak büyümeye başladı. Mk doktora gidemiyorum. Yazdan dolayı sigorta yok. Ama sonradan SSK nın yapmış olduğu bir uygulamayı duydum. ilk önce SSK ya gidip gelir testi yaptırdım tabiki Gariban fukara çıktım. Sonra hastahabeye gittim. ilk önce bazı testler yaptılar ama kitlenin ne olduğunu bilemiyorlardı . iğne ucu apse patoloji si yapıldı. Ama asıl kitlenin ne olduğu bulunamadı..

Gelecek planları...

YGS ye girdik . Ve açıklandı. Kendime göre başarı sayabileceğim bir sıralama geldi. 170 bin. Geçen sene 1 milyon sıralama gelmişti. Gelecek plablarım değişmeye başladı artık kısa yollu düşünmeye başladım. Ya subay, astsubay yada pmyo için çalışmaya başladım. Ve bu düşünce bana daha mantıklı geliyordu , hem aileme yük olmayacağım hem de kısa bir zamanda işe başlayıp kendi hayatıma yön vermeye başlayacaktım... Bu bana çok mantıklı geliyordu.

ilk pmyo mülakatına gittim. Ve geçtim sadece yazılı sınavı kalmıştı. Ama o dönemde iktidar cemaat kavgası patlak verdiği için pmyo alımları yarı yarıya düşmüştü.Bu bana sorun çıkartabilirdi.

Dershane süreci başladı. Çalışma tempom aşırı derece ağırdı. Dershaneye ilk girdiğimde . geçen seneden kazananların ismini duvarlara asmışlardı.
Seda nın ismide vardı. Dershaneye her gittiğimde onun adını görmek beni kötü yapıyordu...

Zaman ilerliyor ben gittikçe yıpfanıyordum. Artık her geçen gün kilo kaybetmeye başlamıştım .. iyice eriyordum..

Bu arada Seda da üniversiteye gitti . gitmesiyle değişimde beraberinde geldi..

Ve Yıkım yaklaşıyordu...

Bir akşam Mete ile çarşıdaki parkta oturuyorduk. O an dershneden bir arkadaş yanımıza selam vermeye geldi . Bu gelen arkadaş Seda ile aynı sınıfta ve dershanede sigara içerken ayak üstü muhabbetlerimizin olduğu bir insandı.

Muhabbet başladı. Normal gidişatından gidiyordu. Nasıl oldu ise muhabbet Seda üstüne geldi. Arkadaş Seda yı bir anlatmaya başladı kız bildiğin melek çıktı. Ben çok şaşırdım , bu kadarını hiç beklemiyordum . Çünkü böyle insanlar karşıma nerdeyse hiç çıkmamıştı.

Muhabbet bitti. Arkadaş gitti . Mete ile bende ufaktan evlere doğru yol almaya başladık. Mete ile Trafik ışıklarının olduğu yerde ayrıldık.
Sonra düşünmeye başladım .
Bu o olabilir mi acaba diye içimden geçirdim. iç seslerimden biri "ben sana ne demiştim bak o bu" dedi. Diğeri konuşmuyordu artık . Ve bu durum beni Seda ya çekmeye başlamıştı.

Artık merak duygusu işin içine girdi.
Bu duygu beni, onun hakkında herşeyi öğrenmeye itiyordu. Onun ve benim ortak arkadaşlarımızdan samimi olduğum bir kaç insanla konuştum ve hepsi bana Seda nın çok özel bir insan olduğunu ctrl+v yapmış gibi anlatıyordu.

Birşeyler yapmam gerekiyordu çünkkü bu kadar yıl bekledigim insanı kaybedebilirdim.

Sonra dershaneler açılana kadar odamda günün 22 saatini geçiriyordum . ders çalışıyordum, uyuyordum .ders çalışmasam bile odadan dışarı çıkmıyordum. Sdece yemek , lavabo, duş için odadan çıkıyordum.. Kafayı yemek üzereydim..

Haftada 1 kere Seda ya mesaj atıyordum .. Bütün muhabbet aynen şu
Ben "Nasılsın , herşey yolundamı"
Seda "Evet"
Ben "Tamam "
Muhabbet tamamen buydu..

Ama o günlerde bu bile bana o kadar iyi geliyordu ki . yaşadığım o yıkım hayatımı altüst etmişti..

Okuyom panpa ama kac kisi bilmiok

Benim bu durumdak kurtulmam lazımdı ama nasıl olacaktı ... Dersler bir yandan geçim sıkıntısı bir yandan , stresss bir yandan , mk sosyal medyada üniversiteye gitmiş , pmyo ya gitmiş, astsubay olmuş arkadaşları görünce senin yüzüne vurulmuş ekgiblik bur yandan, istisnasız hergün Seda yı düşünüyoraun o bir yandan mk insan işimi bu şimdi . bu kadar şey üst üste geliyor dershane koşturmacası derken mk kilo vermekten yemin ediyorum Yüzüklerin efendiaindeki "haaaaa efendimiizzzzz" diyen yaratığa döndüm...

Ama çalışmaların karşılığınıda almaya başlamıştım. Denemeler iyi geliyordu. ..

http://www.nobrain.dk

1.85 den sonrasini okumadim.

gibtiğim sözlüğünde herkes 1.85 zaten amk gibtir git

Kendimi odama kapattım. Hayatımdaki tek beni en iyi dinleyen dostum , odamın karanlığında düşünmeye başladım. Artık her düşünce aklını kaybetme derecesine getiriyordu.

Son bir ayaklanma gücüm varmıydı.
Son bir hayata isyan edip , sıfırdan başlamak ... Tekrardan gelecek umutları ile dolu bir sürece girmeye gücüm kalmışmıydı.
Sonra bütün gücümle , en derinden, en şiddetli , iliklerimden kılcal damarlarıma kadar hissedebileceğim bir haykırış.. Bu düzene karşı tam bir ayaklanma.

Bir hışımla , Mülakatta bana verilen elenme kağıdını çalışma masamın karşısındaki duvara yapıştırdım. O na her bakıp , o yaşadıklarımı unutmamam lazımdı.

Sonra babamla oturup anlatmaya başladım. Babam cümlelerimi yarıda kesip araya girdi. " oğlum sen ne yaparsan yap , ben senin ilk günkü gibi arkandayım, ben sana inanıyorum" dedi. Bu sözleri beni biraz rahatatsada, içimde bir burukluk vardı. Annem de her zaman yanıma gelip beni teselli etmeye çalışıyordu "oğlum sen yeterki oku ben gerekirse eskisi gibi yineb milletin evine temizliğe giderim" dedi . bu kadar söze karşılık ben bu işin altından kalkamassam yuh olsun bana...