1. 26.
    +1
    Heyecanla eve gittim , daha büyük bir kavanozun içine koydum..ne yerdi lan bu? Hemen bir akvaryumcuya gidip balığı tarif ettim.. balık yemi alıp eve döndüm.. akvaryumcunun talimatlarına uyarak beslemeye başladım japonu…birden kafam yerine geldi.. ulan kıza hayvan gibi davrandım.. adı neydi acaba? Teşekkür bile etmedim…yarın ilk işim seni bulacağım..ne güzel gülüyordun yaaa.. melek gibi.
    ···
  2. 27.
    +1
    Ertesi gün bulamadım.. nerden çıktın , nasıl girdin hayatıma , niye ben?..hem seni bulup ne konuşacağımı bile bilmiyorum..bir kızla daha önce hiç konuşamadım.. tüm bunlar beynimden geçerken arkamdan gelen bir sesle huzur doldu içim..”naber?” “japon balık nasıl” dedi gülerek…
    tanrım sen ne güzel gülüyorsun ya..bunu söylemenin yolu yokmu?
    “iyi ya napsın evde işte” diyebildim…bunu dile getirebiliyor olmak bile benim için büyük ilerleme.
    Yine güldü..”melek ben” dedi….oha diye düşündüm içimden , isminin hakkını veriyorsun…
    ···
  3. 28.
    +1
    şizofren yazzzz
    ···
  4. 29.
    +1
    Meleğe aşık mı olmuştum , yoksa benimle ilgilenen tek kişi olduğu için mi bu kadar bağlandım ona bilemiyordum…belkide hayatıma “japon balık”’ı getirdiği için değişik hissediyordum…değişik hissediyordum diyorum çünkü sevmek nasıl olur bilmiyorum..ben hayatımda hiçkimseyi sevmemiştim…ama meleği sevmeyi çok istedim.
    ···
  5. 30.
    +1
    melek onun adı, hayalleri vardı,bir yuva kuracak, mutlu olacaktı.
    ···
  6. 31.
    +2
    Japon balıkla çok benziyoruz birbirimize. Benim gibi kendi küçük dünyasında yalnız takılıyor.. çok çirkin ve eminim o da sevmeyi bilmiyor.. aslında neden yaşadığınıda bilmiyor.. hiçbir amacı yok , çoğalmak , neslini devam ettirmek gibi dürtüleri olduğunu zannetmiyorum.. aynı benim gibi…sadece karnını doyurup kimseye bulaşmadan geçiriyor zamanını..
    ···
  7. 32.
    +2
    Garip bir kadermiş benimkisi..en yakın arkadaşım bir balık.. hatta tek arkadaşım bir balık.. artık eve dönmeyi iple çekiyordum.. japonu beslemeyi unutursam açlıktan ölür..eve girer girmez kavanozundan yemleri bırakıyordum , mal gibi gelip yiyordu..ben geldiğim zaman biraz daha hareketlendiğini hissediyordum…sanki bana biraz garip davranıyordu…seviyor olabilir miydi beni acaba?
    ···
  8. 33.
    +3
    Melekle ilgili aklımda kalan tek şey, şahane bir gülümseyişe sahip ve bana hediye veren tek insan olduğuydu.. belki nasıl yapılacağını bilseydim O’nu çok sevebilirdim…o senenin yazından sonra meleği bir daha hiç görmedim…merakta etmedim zaten. Aklımdaki tek şey japon balıktı….
    ···
  9. 34.
    +1
    yaz kardeşim harikasın
    ···
  10. 35.
    +1
    heycanla beklioruz panpa
    ···
  11. 36.
    +1
    hayy hak ..
    ···
  12. 37.
    +2
    Okuldan eve gelişlerimde rutin dayaklarımı yiyor esnafı eylendiriyordum resmen…bir allahın kulu çıkıpta “bu çocuk kimseye karşılık vermiyor , ayıp değil mi?” demedi…bir allahın kulu ben yerde taşaklarımı tutarken kafama tekme atanları kınamadı.. belliki çok hakediyordum ben dayak yemeyi. resmen bunun için doğmuştum.. bana deli diyenler bile oldu…dayak yemekten zevk aldığımı idda edecek kadar ileri gidenler de….
    ···
  13. 38.
    +1
    reserved
    ···
  14. 39.
    +1
    Ben dayak yemenin nasıl bir şey olduğunu ve insanın canını nasıl yaktığını çok iyi bildiğim için kimseye bunu yaşatmak istemedim.. hayatımda kimseye elimi kaldırmadım…sadece uslu uslu dayak yedim.. yüzlerce pgibopat tarafından dövüldüm hayatım boyunca…bir tanesinin bile canını yakmadım.
    ···
  15. 40.
    +1
    Hiç çocuğum olmasını istemedim şu hayatta.. çünkü onu koruyamayacak durumdaydım…kendimi bile koruyamazken çocuğumu nasıl sakınırdım?..hiç çocuk olmak istemedim şu hayatta , aciz ve sevgiden uzak.. keşke hiç doğmasaydım ben…ama biliyorum eğer insan olarak doğmasaydım kesin japon balık olarak doğardım…kaderlerimiz ne kadar benziyor seninle be japon…
    ···
  16. 41.
    +1
    12 Nisan 1998

    Koşa koşa okuldan eve geldim…koşunca beni yakalamaları daha zor oluyor. Yürüme hızım ve dayak yeme olasılığım arasında pozitif korelasyon olduğunu farketmem çok eskilere dayanıyor.
    Hemen japonun kavanozuna doğru ilerledim..o kadar çok alışmıştım ki bu rutine.. hemen balık yemi kutusunu açıp birkaç serpme mama bıraktım kavanoza..
    Farketmem çok ani oldu…japon yoktu…
    ···
  17. 42.
    +1
    ben de bi yazara benzettim yazısini ama dur bakalim sonunda belli olur * rezerved bu arada
    ···
  18. 43.
    +1
    Anlamsız anlamsız kavanoza bakıyor ve birden ortaya çıkmasını umuyordum…birkaç dakika sürdü bu bakış.. içerden gelen sesle birlikte bir daha asla değişmeyecek olan kaderime doğru ilk adımımı attım…
    Sarhoş babamın “ tavaya gelmedi bu balık , ne mal adamsın lan sen” cümlesi kulaklarıma saplandı..
    Keşke ben daha bebekken beni yere fırlattığında ölseydim.
    Keşke o kültablası burnum yerine kulağıma gelseydi ve bu sesi duymasaydım.
    Bugün yeniden yazdın kaderimi
    ···
  19. 44.
    +1
    devam et
    ···
  20. 45.
    0
    hemen evden çıktım... aklımda hiçbir şey yoktu. sadece yürüyordum...
    bir kırtasiye gördüm sokağın sonunda.. içeri girdim ve bir maket bıçağı biraz karton ve renkli kalemler aldım.
    kalemler ilkokuldaki sarı saçlı minik burunlu kızın kalemlerine çok benziyordu.
    kırtasiyeden çıktım , kartonları ve kalemleri çöpe attım.
    yürüyordum.. ağlamayı hatırladım.
    artık ağlayarak yürüyordum.
    ···