saat gece 11,Odtü'deki arkadaşımı ziyaret etmiş durağa gidiyorum kendi kampüsüme dönmek için, kışın tam ortaları, Ankaralılar bilir gece saatlerindeki o ayazı
neyse ben şikayetlene şikayetlene durakta bekliyorum,o ara kendi dertlerimi düşünüyorum canım sıkılıyor derken birşey gördüm beyler
Eskişehir yolunun kenarından kenarından yavaşca ilerleyen bir çöptoplayıcı arabası, baba önde çocuk arkada... Saat gece 11 çocuğun üstünde hala o ince önlüğü ve sırtında çantası, türkü söyleyerek babasına yardım ediyor, okuldan yeni mi çıktı okula hiç mi gitmedi bilmiyorum,tek bildiğim o çocuğun o saatte o soğukta o şekilde babasına yardım etmeye çalışıyor olmasıydı.
Bir anda beynim uyuşmaya başladı sonra "Baba mont alabilir miyiz bu topladıklarımızla?"
Ben o duraktan ne zaman otobüse bindim ne zaman kampüse gittim odama girdim hatırlamıyorum, yemin ediyorum hiçbirşey hatırlamıyorum,o andan sonrası bende yok beyler,o gün nasıl uyudum ne yaptım onu da bilmiyorum, kendi dertlerimin saçmalığını, insanoğlunun saçma dertlerini düşündüm durdum, üşümem geçti, çünkü o tablodan sonra üşümeye hakkım yoktu
Türkiyede ve Dünyada bundan daha kötülerinin olduğu da aşikar, çok adaletsiz lan... Şükredin olum, şükredin halinize. Yatın kalkın elinizdekilerin değerini bilin, şansınızın farkına varın
Daha neler var dünyada...