devam ediyuorum arkadaşlar

Zaman geçtikçe arkadaşlar çıktığımızdan şüphelenmeye başladılar ama ben genede sır gibi saklamak için elimden geleni yapmaya devam ettim. ama öğrenmelerini engelleyemedik çünkü benim kızın bazı huur arkadaşları ortalığın karışmasını istediği için birkaç kişiye anlatmışlar ve sonunda herkes öğrendi , sınıfımdaki erkekler kimse benimle konusmuyordu 1 kişi hariç , okuldaki erkekler herkes bana cephe almıştı ama ben hala hoşlandığım için hepsine göğüs gerdim hepsini görmezden geldim.

benim için artık lisenin son günleri yaklaşmıştı artık liseden üniversiteye doğru bir adım atmıştım , o ise lise 2. sınıfa geçmişti , ben üniversiteye gittiğimde üniversite ortamındaki kızlar aklımı çelmeye baslamıstı , sırf onlarla rahat rahat takıla bilmek için bazen telefonumu sessize alıyordum . bazen ondan ayrılıyordum beni aramaması için hatta uyuyorum telefonum seslide beni arama diyordum , bakın bu söylediğim yalanı yaptıklarımı unutmayın ki ileride göreceksiniz tekrar

o kadar çok yalan söylemiştim ki , söylediğim yalanları unutmamam gerekiyordu , artık hepsini ezberlemiştim çünkü bana tekrar sordugunda açık vermemeliydin onuda kaybetmek istemiyordum sonuçta ilk çıktığı ilk sevdiği bendim. onun gibi birisini bulamayacagımı biliyordum . üniversite 2. sınıfta artık o kadar kudurmuş olmalıydımki 6 ay bi süreyle ondan ayrıldım ama beni hergün aramaya sürekli mesaj atmaya devam etmişti . şöylede bir sorun vardı ki ben bunları yaparken onun kız arkadaşlarıyla bile dışarıya çıkmasına izin vermiyordum makyajına giydiğine yaptığı herşeye karışıyordum telefonlar konustugu insanları bile seçiyordum . biyerden sonra beni annesiyle tanıştırmak istedi. annesiyle tanıştım annesi beni çok sevmiş çok güvenilir birisi oldugumu söylemiş ve rahat rahat güvenebileceğini söylemiş. nasıl böyle bi karar almış bilmiyorum ama gerçektende onunla ilgili aklımdan bir kötülük geçmemişti. ama ilişkimizin ilk 2 yılında hatta 3 yılında ben ne onun beni sevdiği kadar onu sevmiştim nede ona ilgi göstermiştim.

artık ben üniversiteyi bitirmiştim yaşadığım bölgede bir işe başladım o ise son sınıfa geçmişti işte hayatımın gibilmeye başladığı günler yaklaşmıştı çünkü artık 18 yaşına girmişti ve çok sevdiğim saydığım abilerimin bana dediği laflar aklıma gelmeye başlamıştı , olum o ilişkiden bişey bekleme 18 yaşına geldiğinde gözü açılır seni tanımaz başka heyecanlar ister demişlerdi, ve bu bende adeta bir züt korkusuna dönüşmüştü , çünkü sevmek bir yana alışmışlık var bunca zaman derdini sevincini herşeyini ona anlatmışsın onunla paylaşmışsın , neysen konumuza geri döneyim. çalıştığım yerde gene birbirinden güzel kızlar ama artık bende bir züt korkusu oldugundan dolayı elimi ayağımı çekmiş yalan söylemeyi bırakmıştım. haftada bir kaç gün benim yanıma geliyor beraber geziyor eğleniyoruz herşey çok güzel gidiyordu.

devam edeyim mi?

gelin okuyun yazayımda yazdıkça hafifliyor yükün oğlum tek bırakmayın lan beni çok yalnız kaldım :(

artık ne yapacaksa müstahak ama devam et hadi amk

Biz variz panpa

zaman iyice ilerlemiş oda liseyi bitirmişti ailesinin maddi sıkıntısından dolayı onunda biriş bulması lazımdı ailesine destek olmak için aynı okulu bitirmiş aynı mesleklere sahiptik.
onuda uzaktan bi akrabamın sahibi oldugu biryerde işe başlattım artık sonun başlangıcı başlamıştı. işteki ilk gününden sonra beni aradı. gayet güzel konustuk kapattık.

ondan sonra yavaş yavaş bana olan ilgisi azalmaya başaladı artık daha az arıyor daha az soruyordu beni merak etmiyordu kıskanması azalmıştı sanki onunlayken onsuz gibiydim çünkü varlığını hiçbir türlü bana hissettirmiyordu, birgün nöbetten cıktı , aradım nöbet çıkışında eve geçip direk uyuyacagını söyledi , uyudu , uyudu , uyudu arada bir arıyordum açmıyordu tam 28 saat geçti aradan ve bana yeni uyandığını söyledi 28 saat.

inanmıyordum çünkü bir zamanlar bende aynısını yaptım aklıma gelen ilk şey artık başkasımı vardı onu benden daha çok sevecek birisimi vardı süphelere düştüm, düşünmeden edemez oldum sürekli aradım çoğunda telefona bile bakmadı mesajlarıma çok nadir cevap verir oldu ağzından aşkım hayatım kelimelerini çok nadir duyar oldum.

ve bunda 1 hafta önce 08.09.2015 günü beni aradı ve artık benimle yapamadıgını yürütemediğini bana karşı eski hislerinin olmadığını söyledi ve sesi hiçte kötü değil sanki normal birşey söyler gibi söyledi.
duydugum anda yıkıldım başımdan aşşağıya kaynar sular dökülmüş gibiydi kendimi yapayalnız hissettim bocaladım. terkedilmiştim çok zor durumdaydım , çevremdeki kimseye bahsedemedim çünkü onlar bizi çok iyi biliyorlardı beni çok güçlü...

kaybetmek istemiyordum onun gibi birini birdaha asla bulamam bunu biliyorum kazanmak için tekrar elimden geleni yapmakta kararlıydım , ama merak ettiğim bazı şeyler vardı ve cevabını asla duymak istemeyeceğim şeyler sormaya başladım,
Gelecek hayallerinde ben varmıyım? - Hayır
Artık beni sevmiyormusun? - Hayır sevmiyorum
Bu kadar kolay mı ? - Zor olsada artık yapacak birşey yok
Bu söylediklerine yemin edermisin? - hepsi için yemin ederim.
Yıkıldım, bittim , hayallerim dünyam yok oldu elime kalan şeyler 4 yıl boyunca yaşadığımız iyi kötü anılar , bu zamana kadar göz yaşı dökmemiş ben her gece otobanda tek başıma sabahlara kadar ağlar oldum , aklıma geldikçe o gözlerin bundan sonra başkasına güleceği , aklıma geldikçe o dudakların başkasına öpücük konduracagı , o elleri başkasının tutacağı dünyam yıkılıyor nefes alamıyorum. al canımıda kurtulayım allahım dediğim oldu. ama şunu öğrendim onsuz yapamam deme yaparsın.. ben onsuz yaşayamam deme yaşarsın.. Ve şunu öğrendim verilen sözlerin zamanla hiçbir anlamı kalmazmış. okuyan herkese teşekkür ederim benim hikayem bu. tamamiyle kendi yaşadığım olaydır , sevdiklerinizin kıymetini onu kaybetmeden önce bilin ki kaybettikten sonra geri dönüşü olmuyor. ben yandım siz yanmayın.