işte benim boktan hayatım

siz hiç birisini hayatınızı feda edecek kadar sevdiniz mi?
ben sevdim uğruna okulumu bırakacak kadar beni reddettiği daha sevgilim bile değilken başkalarının hayatıma girme olasılıklarını sıfıra indirdim. başka bir kız istemiyordum ki.

bir kasım günüydü bir gece önce yine kalbimi fena kırmıştı umursanmıyordum o gece deli gibi ağlamıştım.o gecenin sabahında terminalde bir kızla tanıştım ayaküstü sohbet ettik muhabettin sonunda numaralarımızı birbirimize vermiştik. çok değil 2 gün sonra artık çıkıyorduk bu kızla hızlı olmuştu herşey. içimden diyordum ki beni hiç sevmedin değer vermiyorsun ayşe ama bak ben başkasını buldum sana ihtiyacım yok artık beni ağlatamayacaksın. çok değil 1 hafta bile geçmeden müthiç bir pişmanlık duygusu içimi kapladı ayşenin ilgisiz soğuk mesajları tek tük gelirken, yeşim sabah akşam yazıyor, arıyordu dedim ki kendime ben bu değilim tamam bu kız beni sevmiyor istemiyor ama ben onu seviyorum aldatmış gibi hissettim kendimi ayşeyi beni her zaman kıran, üzen reddeden ayşeyi.o günden sonra yeşimi hiç aramadım aramalrına cevap vermedim mesajlarına da sonra bir gün bir mesaj geldi yeşim'den hoşçakal uğur...

özür dilerim yeşim kötü bir niyetim yoktu sadece ihanet edemedim ona edemzdim bunu ihanet sayardım

bir aralık günüydü o hafta sonu ayşe'nin yanına gidecektim hala sevgili değildik ama her fırsatta onun yanına gidiyordum öğrenci halimle biriktirdiğim 3-5 kuruşun hepsini yanına gideceğim günlere saklardım. yemez içmez giyinmez dim kendime bir harcamam yoktu.bir mağazaya girdim çok güzel bir mont beğendim kasiyer kızdan da fikrini aldım. çıktığımda çok mutluydum ayşe de beğenir umarım diyordum ona aldığım ilk hediye değildi bu üstelik son da olmayacaktı. ertesi gün ise teyzemin oğlundan montunu ödünç istedim, çünkü ayşenin yanına giderken giyebileceğim düzgün bir montum yoktu.

bir aralık gecesiydi o gece bana ne kadar değer verdiğini ama arkadaş olarak gördüğünü söylemişti yüzüme güçlü olmaya çalıştım çok güçlü çıkarken koruparktan kendimi dizginliyordum ağlamamak için tek kelime etmedim tek kelime de edilmedi. dayanamadım bir volkanın patlaması gibi hakim olamadım gözyaşlarıma git dedim nolur git ben sonra gideceğim bırakmam dedi yalnız bırakmam.o gece ilk defa sarıldım ona ilk defa elini tutabildim rahatça ilk defa dökebildim içimdekileri.

bir kış günüydü bir mağazanın önünden geçerken ayşe ayakkabı beğendi dükkana girdi ve denedi çok beğenmişti yokmuş parası bıraktı ayakkabıları çıkıyordu.ben bırakmadım aldım o ayakkabıları. çok mutluydum o da mutluydu. bundan yaklaşık 15 gün sonra yine yanına geldiğimde ayağımdaki ayakkabılara bakarak her seferinde bunlarla geliyorsun çok kötüler sandalet giy daha iyi dedi. üzülmüştüm bende bilirdim kendime almasını ama imkanlarımı kendim için değil onun için kullanıyordum sonuna kadar. çok zevksizsin diye de yaftaladı kötü ayakkabılarım yüzünden. dedim ucuz diye almıştım kendime bunları zevksizliğimden değil. demedim yine de diyemedim ayağındaki sana benim aldığım ayakkabılarda mıo kötü diye,onu sanki beraber beğenmemişmiydik yine zevksizmi diyorsun bana diyebiliyorsun diyemedim...

bir ocak günüydü artık sevgilidik koluma girmişti, elleri ellerimde.o gün dünyanın en mutlu insanıydım sopnraki 2 buçuk ayda öyle olacaktım.

bir mart gecesiydi 1 haftadır ilgisiz ve soğuk davranıyordu dayanamadım aradım neden böyle bana anlat paylaş çözelim beraber. dedi sorun biziz. yanlış bir karar verdik mutsuzum. çok dil döktüm o gece ve ertesi geceler işe yaramadı. biletimi aldım gittim yanına yine bir faydası olmadı terkedilmiştim. sebebide yoktu sevemiyormuş beni. sebebi buymuş. evlilik planlarından bahsederken hayatımla ilgili önemli kararları alırken de sevmiyoırmuydun dedim. cevap veremedi. değişebiliyormuş dedi insanın düşünceleri. terkedilmiştim en sevdiğim tarafından hiç ummadığım birşeydi

bir mayıs günü annem okulumu bıraktığımı öğrendi o günden beri benimle konuşmuyor ve beni sildi öyel davraıyor.
özür dilerim anne ne yaptıysam senden çok kendime yaptım sadece sevdim hayatımı alt üst edecek kadar ve alt üst de oldu
şu an etrafımda hiçbir arkadaşım yok zamanında ihmal ettim hepsini hayatımd aayşe vardı başkası yoktu ki tüm zamanımda onundu bende onundum
özür dilerim arkadaşlarım zor günümde yanımda asla olmadınız kimse olmadı ama olsun üzgünüm

özür dilerim uğur en çok sana yaptım. okulunda en parlak beyinlerden biriydin hayallerin vardı neşeli bir insandın küçük şeylerden mutlu olurdun iyi şeyleri hakeden biriydin senden gururunu aldım hayallerini aldım özür dilerim en çokta senden senden en değerli zamanlarını aldım inancını aldım seni hiç bıraktım herkesten yoksun herşeyden izole. beni bensiz bıraktım özür dilerim.
hayır özür dileme herkesi herşeyi affediyorum ama kendimi affedemem bu hallere saf sevgim yüzünden düştüm akılsızğım yüzünden seni affetmiyorum, kendimi affetmiyorum
kimsedende af beklemiyorum tanrıdan bile hani yalnızlık tanrıya mahsustu...