işi bırakacağım çok sıkıntıdayım yardım

panpam into the wild izle.

bende çalışmak istemiyorum amk. fakir ama istediğim gibi bi hayat olsun. zengin olupta ikea veya başka markaların kölesi olacağıma. fakir olurum keyfime bakarım amk

işe başladığımın ikinci ayında banka müdürümüz burak bey ara ara her elemanına yaptığı gibi beni de mesaiden bir saat önce bankaya çağırdı."bir şikayetin var mı?"diye sordu. hayır yok teşekkür ederim dedim. bana gülümseyerek"arkadaşlarının dedikodu ortdıbına katılmaman dikkatimi çekiyor. sadece emre yle muhabbetin var sanırım. boş muhabbetlere girmemen senin için iyi zira kızlar hem birbirlerinin moralini bozuyor,hem de her kümelenişleri(bu kelimeyi dedikodu yapanlar için kullanırdı)kendi hanelerine eksi yazılıyor."dedi.bu adamın kendini saçma işine bu kadar adamış olması çok ilginç geldi.bir an yeni idolüm o mu olmalı diye kendi kendime takıldım. fakat ben onun gibi biri olamazdım.ne onun gibi makineleşebilirdim ne de onun kadar hayatı sorgulamadan devam edebilirdim.

ben dinliyorum yaşını da merak ettim yazar mısın?

reserved
anlat panpa dinliyorum

eve gidince sabah kahvaltıda arkadaşımın nasıl olduğunu sordular,iyi çocuk dedim. annem tebessüm ederek "sadece iyi çocuk mu?" dedi."hiçbir şey konuşmadınız mı, anlatmadı mı sana iş yerinde kim kimdir,ne nedir diye?"dedi. sadece işi pek sevmiyor diyerek sorularını geçiştirdim. zaten işten çıkma kararı aldığımda da hep emre yi suçladılar. kafana o girdi, aklını çeldi,ona gittikten sonra değiştin gibi şeyler söylediler. belki benim kıllığımı kabul etmek istemediler, belki de gerçekten oğullarının kendi fikirleri olabileceğini hesaba katmadılar. neticede emre ye gittiğim akşam işte henüz çok yeniydim. yine de aileme bu kadar büyük bir hayal kırıklığı yaşattığım için onlara hiçbir zaman sert çıkışlar yapmadım. onlar da hep"emre yeni iş bulsun, bakalım seni tanıyor mu"demeye devam ettiler. kaç yaşına gelseniz de neticede onların gözünde çocuksunuz işte. belki de doğanın kabunu budur. beni sakin gören kızlar arada bir"ay sen ne kadar rahatsın,sen bu işi seviyorsun herhalde" gibi gereksiz yorumlarda bulunmaya başladılar. samimi olmak istemediğim hıı, evet diyip hepsinin cümlelerini kendilerine iade ettim.

gibecem işimizi de gücümüzü de sonunda çekip gidecem köyün birine

panpa hastayım, uyumam lazım. sonra okurum rizörv.

anlatacaksan da özet geç okuyom.

anlat fernado, en azindan ben dinliyorum. ara ara ben de katilirim belki.

tamam panpalar anlatıyorum. sevişme başlıkları sayfalarca dolunca canım da sıkkın, dinlenmiyorum sandım.

yok kanka anlat. bizim hikaye de benzer. is hayati, giber hayalleri.

lan olm anlat diyoruz ya

anlat panpa ben dinliyorum giriş yapmamıştım ondan yazamadım anlatmıyorum diyince hemen girip yazıyım dedim anlat panpa

anlatmıyorum amk. size hep ciks, gibiş başlığı açmak lazım.

dinleyen var mı bu arada? kendi kendime mi yazıyorum?

çıkışta kızın yanına gittim, neyin var çok mu kızdı müdür sana diye sordum. kız yok bi şey, canıma yetti falan dedi. kız triplerinden hoşlanmadığım ve kendisinin de hatasının farkında olduğunu gördüğüm için üzerine gitmedim. onun ağrına giden fırça yemek ve saatlerce bilgisayar karşısında oturarak hayatının eritiliyor olmasıydı. bankada beni ilk karşılayan ve sonra da arkadaşım olan emre ertesi akşam beni evine çağırdı. öğrenci evini andıran fakat biraz daha toplu bir evi vardı.tek sosyal uğraşı ps de pes oynamakmış.ben futboldan anlamadığım için onu da beceremedik. sonra bana iş hakkında düşüncelerini açtı,"ben bu işin devamlı olabileceğini düşünmüyorum. hani portakal suyunu sıkarsın da artık portakal kalmaz ya,bu iş de onun gibi" dedi. nasıl yani diye sordum söylemek istediğini anlamış olsam da."bizimki hayat mı?" dedi."kim bize bu şekilde yaşayacağımız söyledi.her zaman okuyun iyi günler ileride, okuyun rahat edeceksiniz, okuyun iki sene daha sıkıntı sonra geçecek demediler mi?şimdi kendi paramızı kazanıyoruz ama ne işe yarıyor zaten yarısı kiraya, yakıta,faturalara, yola gidiyor."diye iç geçirdi. söyleyecek bir şey bulamadım."haklısın" diyebildim..

@12 konu am gibi de panpa, hayatın gerçeği malesef. benim de moralim bozuk.

@13 ediyorum panpa.

üç sene evvel üniversitedeki bir hocam,"iş yerinden arkadaşınız olmayacak çocuklar. neredeyse hepiniz özel sektörde çalışacaksınız. bugüne kadar nasıl birbirinizin rakibi de arkadaşı da olduysanız, bundan sonra hep rakip olacaksınız. evde eşinizle mi tartıştınız,iş yerine gidince moralin mi bozuk derlerse, havadandır diyeceksiniz."şeklinde bir konuşma yapmıştı. mesai arkadaşlarımla tanışırken aklımda bu cümleler vardı. fakat içlerinden bir tanesi "ah kardeşim ah,hehehe"şeklinde beni karşıladığında sanki ona bu tür bir konuşma yapılmamış ya da gerçekten canına yetmiş diye düşündüm.ilk günler iş hayatının verdiği idealistlik ve kendi paramı kazanacak olmanın sevinciyle nispeten mutlu şekilde çalıştım. bankada gördüğüm ilk fırça olayı meltem isimli bir kızın yaptığı hesap karışıklığı üzerine oldu. kız kendi başına durumu toparlamaya çalıştıysa da beceremedi. burak bey in odasından çıktığında ağlamaktan rimeli akmıştı. üzerime vazife olmamasına rağmen ne olduğunu öğrenmeye gidip, kıza destek olmaya karar verdim.

baya yazmış cocuk. okurum ben bunu bi ara.