+3
Dear yannankafa fernandoalonso
panpa heryerde görünen işiniz sizi tanımlar, mutlu olduğunuz işi yapınız falan filanlara aldanma. Şimdiki işinin, şimdiki haliyle, gelecek 10yılda da mutluluğuna katkısı olmayacağını farzedelim. Eğer varsa, o ideal işi bulmak 1 yıldan uzun sürebilir. Özel sektörde çalışıyorsun, 3 aydan önce olmaz, 6 ay belki, ideali arayacaksan 1 yıl ver hadi, zira gir çık gir çık yaparsan özgeçmişinin de ebesini gibmiş olursun. iş kucağına ilk haftadan da düşer mi düşer, ama polyannacılık yapıp onu ihtimallere katman mallık olur
Ailenle yaşıyorsun, onlar da zaten şimdiden durumunu sorguluyorlar, ki ailenin görevi-yapacağı iş odur. Bu demek değil ki evden ayrılmalısın, hem işi arar hem de yalnız yaşıyor olursan pgibolojin iyice gibilir, onlar en azından haftada 1 kez kafanı iyi yönde dağıtacak birşey çıkarırlar. Sense zaten şimdiden yeterince etkilenmişsin, iş arama süresince kendini daha 50 kez gözden geçirirsin, 20-30 red yedikten sonra artık aydınlanma mı geçirirsin depresyona mı girersin kişiliğine kalmış artık (bu noktada gerçekçi ol, challenge accepted yapıp yannanlara koşmaya kalkma)...
Senin o hoca aslanmış, işle gerçek yaşantını ayırdetmeye çalışman lazım. işini askere gider gibi düşün, kışladayken gerçek hayattaki tüm takunu nasıl oraya da taşımayı planlamadıysan bunda da öyle yapacaksın. Fark bunda askerlik sabah hazırlanma vaktinden akşam evine döndüğün ana kadar olacak. Mutlu olmayı istiyorsan da her ikisinde de ayrı ayrı kendinini mutlu etmenin yolunu bul. Askere giderken, kısa dönem yaptığın varsayımıyla, ulan her göreceğim insan huur çocuğu, geçireceğim her dakika angarya, her saniye zehir zihniyetiyle giden adamın ebesi gibilir. Güzel geçirmenin yolu o süre boyunca oraya özgü bir yaşam kurmak. Aynı mantıkla o taku iş yerinde de oturtacaksın. Madem özel sektördesin, profesyonelliği tavanda tutmaya bak, yeni mezun musun ne taksan artık, git motivasyonel mal kitaplardan al oku, hocan bilmiyorum 1800 alan adamı gibine sürer ya da seni hatırlar mı ama, adama kahve - öğle yemeği ısmarla, profesyonel tavsiye al, o taku nasıl yiyeceğini öğren. Profesyonel yaşamda ilerlemeyi planlıyorsan "nasıl profesyonel olunur" u öğren...
Harici kısmı için de eve gidip ailenin yaptıklarına ortak olma haricinde bir hayatın olsun, yetişkin insana o yetmez, artık evlenir misin, kendini bir hobiye mi adarsın ne yaparsan, bir de seni mutlu eden "gerçek hayat" kur kendine...
Bunları da vakti zamanında o işe yatkın olduğun farzıyla, hevesle girip sonradan zevkin kırıldığı farzıyla yazdım. Bulunduğun noktanın hizmet sektörü öyle olacak tabi yannanım; şifresini unutan yaşlı teyzeleri, 24lirayı çok gören ayda 1000-2000 lira kazanıp/kazanamayıp da evladına acilen 300 lira göndermeye hayaliyle gelip sırf o iş için de 24 ayırması gerektiğini öğrenen halktan adamı, veya 100 lira anca ayarlayıp herhangi bir iş için 5 daha ödemesi gereken insanın isyanını hor görmeyeceksin. Banka ticarethane, işi o parayı almak, vatandaşın görevi işini yaptırmak istiyorsa o parayı ödemek, senin işinse müşteri odaklı bir banka elemanı olarak vatandaşa gerektiği şekilde, laubalilik yapmadan izah edip menmun edemesen de kabul ettirip bankanı da kötü göstermeden arayı bulmak.
Özet: işle - özel hayatı ayırdetmeyi öğren, her ikisi için de ayrı ayrı mutlu olmanın yolunu bul. Kendini geliştirmekle ilgili sorunun varsa özel sektörden gibtir çık, memur ol, o denli performans gerektirmez. Hizmet sektöründe kalacaksan insanlara güzel davranmaya alış, sinirli gelen rahatlamış ayrılamıyorsa bile daha gergin de ayrılmasın. Eğer ottan taktan işlemlerle uğraşmak istemiyorsan kendini geliştir terfi et, 10 tane işten 1 tanesi en azından öyle olur. Patronun da sana makine gibi gelecek tabi, insan idare etmek kolay mı amk; becerebiliyorsan o seviyede sen öyle olma.
Saygılar
Not: Oksye hazırlanıyorum, anca bu kadar yazabildim.
edit: imla
Tümünü Göster
