yine her pazartesi sabahı olduğu gibi istiklal marşında sıra olduken öndeydim o zamanlar ikinci sınıftayım huur çocuğu bi hoca vardı (onun ben anasını gibeyim) istiklal marşından önce tuvalete gitmeme izin vermedi neyse başladı marş okunmaya bikaç saniye sonra iyice kıvranmaya başlamıştım ve artık tutamadım ama nasıl bir işeme aq artık bağımsız akıyor pantolon sidik torbası olmuştu arkadakiler benden akan çişi gördükçe gülüyodular huur çocukları istiklal marşı bittikten sonra bütün sınıf gülmeye başlamıştı bense ara sokaklardan ağlayarak eve gitmiştim gülen bütün herkesin ve hocamin anasını gibeyim.
Buda böyle bi anımdır.