+31
-6
sabah bindiğim otobüste 50 li yaşlarda bir karı düştü önüme
minare yıkılmış ama mihrap yerrinde diyebileceğimiz bir karıydı
otobüs hareket ettiğinde dayamaya başladım buna ufaktan
baktım tepki yok ve hatta yarağımı züt loblarının arasına ortalamaya çalışıyor
bende artık dövülmüş çelik kıvdıbına gelen yarağımı iyice bastırmaya başladım zütünün arasına
o değil eşofman var üzerimde ve karı önümden çekildiği an rezil olma durumum var
neyse ben artık otobüsün ritmi ile beraber abandıkça abanıyorum
arada elimi atıp züt loblarını bile ayırıp daha da derine bastırmaya başladım
nefes nefese kalıyorum adrenalinden ama yarağımın başı resmen zütünün deliğini hissediyor karının
huur da rahat durmuyor ben patladım patlayacağım diye biraz geri çekiyorum kendimi
bu sefer karı kendini geriye atıp yaslanıyor züt deliği ile yarağıma
ulan ne olacaksa olsun diye tüm gücümle abandım buna eşofman zütünün deliğine bile girmiş olabilir
titreye titreye boşaldım donlara amk.
allahtan laptop var çantasını önüme çekmeyi hesap ederken
kadının telefonu çaldı ve arayana oğlum diye hitab ediyordu
çocuk internet faturasını niye yatırmadığını sorup atarlanıyordu annesine
bir baktım kadın da buna kızıyor tak mu var incide ne anlıyorsun orada yazmaktan diye
başımdan aşağı kaynar sular döküldü elim ayağım titredi yeminlen.
ilk durakta inip eşofmanımı izleyen meraklı gözler eşliğinde vurdum kendimi ara sokaklara
şu an eve geldim ve bunun pişmanlığı ile ağlıyorum.
içinizden kim ise o yazar hakkını helal etsin cidden çok pişmanım..