intihar çağı, mutluluğu maddiyatta arayıp, süresi bittiğinde sıkılan insanlığın bomboş birer zombi gibi gezmesini izlemek ve zamanla aylak aylak yaşayan boş patates çuvalına dönüşmek. Ve en onemlisi, sevdiklerimizin kiymetini ancak kaybedince anlamak. Aitlik duygusunun karmaşası altında ezilmek..

Zaman akıp gidiyor sanki acelesi varmış gibi
yavaşlatamıyoruz
yaşlanıyoruz
Bir dakika durup geçmişe baktığımızda neden hep kötü anıları hatırlıyoruz
Veya iyi anıları hatırlasak bile bir iç burukluğu yaşıyoruz
Acaba saf ve masum olduğumuz zamanları mı özlüyoruz
Düşünmek, daha çok düşünmek..

shhh..

http://youtu.be/btfoKGpVl5k