Beyler gerçek hayatta kimseyle konuşamadım bunları. Burda da çoğu kişi birbirini tanımadığı için yazmak istedim.
Öncelikle karaktersizim aq. Kötü anlamda değil. Keşke kötü bi karakteri olsaydo o da yok nötrüm. Bunun nedenini en başta anlatmak istediğim şeye bağlıyom.
Benim babam ben üç aylıkken vefat etmiş. Hiç bilmiyom tanımıyom yüzü dahil. Ona benziyom mu vs. vs. Nası biri olduğnu da bilmiyom çünkü anneme sormaya korkuyom üzülür diye. Babasını kahraman olarak görenlere çok özeniyom. Babanın kıymeti çok. Çok şeyden mahrum kaldım aq. Küçük şeylerden örnek veriyim hiç balık tutmaya gitmedim nerdeyse aq. Bunun gibi bi çok şeyden mahrum kaldım aq en çok da nasıl baba oluncağnı bilimyom. ilerde Allah baba olmamı nasip ederse falan napcağmı hiç bilmiyom. Bunu en yakın arkadaşlarıma anlatmadım bile
Sonra 7 yaşımda falan da dedemi kaybettim. Artık karşımda hiç bi "ERKEK" Örneği yok. Ailemin tek erkeği benim Ben de isterim bi sorun çıkınca arkamda herzaman babamın durcağnı bilmek Koca çınarın gölgesine sığınmak. Savaşın ortasına komutansız kaldım.(Klişe oldu ama en doğru tanım)Erkek olmayı kendi kendime değilde babamdan öğrenmek isterdim...

Gerçekte bile bana böyle destkek olmuyolardı beyler hepinize çok teşekkür ediyom. Baya içimde tutmuştum bunları. Gerçekten iyi ki varsınız beyler.

Çok saolun beyler morale ihtiyacım vardı