1. 1.
    0
    Sadece başlıkta biraz dertleşecek eleman arıyorum hepsi bu.
    kız meselesi ve nedense içimde kocaman bir yara çünkü hep istediğim hayalini kurduğum kızdı ama olmadı[başka yerlere çekmeyin] . dertleşecek panpa varsa dökelim içimizi.
    ···
  1. 2.
    0
    Lan dertleşecek panpa hiç mi yok?
    ···
  2. 3.
    0
    Vay dıbına çakiyim ya yok mu adam?
    ···
  3. 4.
    0
    Liseye başladığım ilk yıl bir kızdan çok hoşlandım. Hem artık liseliydim ve duygularım biraz daha netti artık , kendimce tabi. ilk yıl o'nunla hiç iletişim kurdum mu hatırlamıyorum ama sonraki sene onu biraz daha tanıdım ve ona hayran olmuştum. Ama ona bu düşüncelerimi söylemedim söyleyemezdim de zaten. Çünkü o, o kadar güzeldi ki.. Bazen langırt, masa tenisi felan oynama fırsatımız da olmuştu. Ama dedim ya sadece bu kadarla sınırlı. Yaz tatilinde de berbat bir şey yaptım. Facebook denen şeyden fake hesaptan onunla konuşmaya başladım. Yanlış anlaşılmasın ben baya bir zorladım isteği kabul etmesi için. Aynı okulda olduğumuzu felan söyledim. Zor da olsa mesajlaşmaya başladım öyle. Tabi o sürekli kim olduğumu öğrenmek için çabaladı , ben de biraz kendimi anlatma fırsatı bulabilmiştim. Ramazan ayı olduğu için de sabaha kadar mesajlaştığımız bile olmuştu. Zaten ona hayrandım ve güneş doğana kadar onunla sohbet edebilmek benim için çok özeldi. Tabi bu konuşma 1 ay kadar sürdü.
    Daha fazla devam ettirmeyi isterdim ama o benim kim olduğumu bulabilmek için sürekli kopya istiyordu ve ben de onu kıramadım. Bu arada mesajlaşmamızda ondan hoşlandığımı söyledim ama duygularımı daha iyi ifade etmediğim için çok üzüldüm. O da çok umutlu olmamam gerektiğini söyledi sürekli. Ve bir gün o kim olduğumu öğrendi. Aslında vereceği tepkiden korkuyordum çünkü ben böyle bir şey yapabildiğime inanamıyorum. Sonra 1-2 güm gerçek hesaptan konuştuk. Sonra hiç konuşmadık. Arkadaşlığımızın devam edeceğini söyledi. Üzüldüm ben nasıl bu kızın yüzüne bakacağım artık diye çok düşündüm. Zaten 11. sınıfta da bakamadım sadece sabahları onun servisten indiğini görmek için pencereden gözlerimle onu arardım. Onu gördüğümde yerin dibine giriyordum. Son sınıfta ise yani tam da bu yıl 3 gün önce biraz konuşabildim. Sanki unutmuş gibi davranıyor olayları. Aynı üni'ye gitmek için kendime söz verdim. işte o zaman gerçekten güzel günler olacağına inanıyorum.
    KÜFÜR ETMEZSENiZ SEViNiRiM.
    ···
  4. 5.
    0
    yurtta kaliyorum ve calisamiyorum her seyi hesapladim bana cok uygun oluyor hergun eve gidip gelmek babama soyleyiyorum ne yapmam gerekiyor of içim. daraliyor oluyorum yaa
    ···
  5. 6.
    0
    evet inci sözlük ilk defa size anlatıyorum.
    Adanada doğmuşum ve dogdugumdan itibaren bakiciya vermiş annem 10 yaşima kadar, maddi durumlar nedeni ile calismalari gerekiyormus. hiç bir zaman insanlara güvenmedim ve inanmadim o bana bakan kadinlarin beni dovmesinden sonra edindim bu huylarımı. hic bir insana sevgi adında bir sey kalmadi o yuzden kendi paramla aldigim bilgisayarim ile dost oldum. annem de babam da o bilgisayardi. kimseyle arkadaş olmadim kimseyle 2 cümleden fazla konuşmadim. kendi çabamla okudum ve şu an yurttayım adı lazım olmayan bi fen lisesinde okuyorum ve her yil yurttayim. Annem babam mi hikaye oldular neyse içimi ilk defa doktum ister okuyun ister okumayin sadece rahatlamak istedim
    ···
  6. 7.
    0
    Hikay şeklinde yazmayacağım, canım çok sıkkın içimi dökmek istiyorum sadece.

    29 ocakta yengem kanserden vefat etti. Gençti daha 40 olmamıştı annem gibi severdim çok gidip gelirdim. Uzun bi süre acı çekti amca oğlumla amcam da çok çektiler hep yanlarında olmaya çalıştım tek amca oğlum o vardı zaten, yaşımız da birbirine yakındı. Herneyse ablam şehir dışında evli 25 yaşında. Ablamın baş ağrısı vardı 1 ay kadardır 7-8 hastaneye zütürdük bir sonuç çıkmadı. 14 gün sonra bir telefon geldi gece 2-3 gibi, eniştem aradı ablamın kötü olduğunu hastaneye kaldırıldığını söyledi. Annemler hemen ilk uçakla gittiler ablamın yanına diğer ablam ve ben evde kaldık. Sabah oldu babam olmadığı için amca oğlumla ben babamın çalıştığı yere gittik onun boşluğunu doldurmak için. Arıyorum babamı hastanede olduğunu doktorların bakımı altında kaldığını söylüyorlardı açıkçası pek umursamıyordum çünkü daha 15 gün önce gördüm ablamı, pek bir şeyi yoktu hafiften baş ağrısı vardı. 14 şubat geldi uzun zamandır beraber olduğum kız arkadaşımın yanına gittim hediyesini vermek için, öyle sarıldık oturduk falan derken geçtim eve amca oğlunun yanına o gün sabaha kadar takıldık evde. Tabi uykusuzuz biraz da yorgunluk var, ertesi gün işe gidiyoruz. Saat 11 gibi amcama telefon geliyor -Amcam ile babam aynı yerde çalışıyorlar- amcamın birden yüzü düşüyor kapının önüne çıkıyor tabi biz telaş yapıyoruz bir şey mi oldu diye. Amca oğlunu çağırıyor ona bir şeyler söylüyor herneyse amca oğul geliyor diyor ki Pheles babannem kötüymüş onu hastaneye zütürecekmişiz. Ben mutlu oluyorm çünkü babannem hastalık hastası yani bir şeyi olmasa bile hastayım doktora zütürün beni diye gezer. Yolda gidiyoruz diyorum işte lan amca oğul babannemi hastaneye zütürürüz sonra evde bi güzel uyuruz falan mutluyum tabi. ilk amca oğulunun evine geçiyoruz birkaç bir şey almam gerek diyor iyi tamam diyorum geçiyoruz onlara, eve geldiğimizde bana telefon geliyor diğer ablam aradı başladı telefonda ağlamaya Napıcam ben Pheles napğıcam ben diyip duruyor. Abla ne oldu söylesene diyorum hiçbir şey anlatmyıor sadece onu sayıklıyor o sırada amca oğlu geliyor ablamı sakinleştirmeye çalışıyor telefonda kapatıyorum telefonu hadi gidelim kötü bir şey oldu diyorum. Aklıma ilk gelen rahatsız olan ablamın kafasında tümor vb bir şey olduğu. Tam kapıdan çıkacağız dur diyor bana. Ne oldu olum yolda söylersin diyorum Pheles ablan vefat etmiş diyor bana. Saçma saçma konuşma kalk gidelim diyorum ağlamaya başlıyor. Ne diyorsun oğlum sen diyorum vuruyorum buna sakinleştirmeye çalışıyor. Oturup ağlıyorum birkaç saat sonra zar zor taksiye binip zütürüyor beni. Mahalleye gidiyoruz anne baba şehir dışında ablamın yanında, teyzemler komşular tüm akrabalar toplanmış eve ve mmahalleye ağlıyorlar. gibtirin gidin diye bağırıyorum benim ablamın bir şeyi yok diyorum herkes bana bakıyor. Teyzemler sarılıyor ağlıyorlar ulan diyorum napıyorsunuz siz daha 15 gün önce gördümb ir şeyi yok diyorum kimse konuşmuyor. Diğer ablamın yanına gidiyorum 2 saat önce ki gibi oturduğu yerde napıcam ben diye sayıklıyor. Çıkıyorum dışarı koşabildiğim kadar koşuyorum saat öğlen 3, oturuyorum bi parka amca oğlumda beni takip etmiş geliyor yanıma. Sigara üstüne sigara yakıyorum, ne sigara dayanıyor ne ben dayanabiliyorum. Ama bir türlü kabullenemedim birkaç gün boyunca. Akşam oluyor babamlar hava alanına gelecek ablamı kargoyla yollamışlar, ne kadar acı değil mi? Bir düşünün ablanızı kargoyla yolluyorlar. Saat 8 oldu ben hala parkta bir sigara bitiyor diğeri yanıyor. Babamı arayıp duruyorum, sesini duymaya o kadar çok ihtiyacım var ki anlatamam. En sonunda açıyor efendim oğlum diyor ama öyle bir ses tonuyla söylüyor ki ömrüm boyunca unutamayacağım ses tonudur o. Doğru mu baba diyorum, kapatıyor telefonu. Saat 10 buçuk olmuş hava alanına gidiyoruz babamla annemi almaya. Bir geliyorlar ama öyle bi haldeler ki ikisininde koluna girmiş akrabalar ayakta duracak bir gram halleri yok. Sarılıyorum bunlara ama ağlayamıyorum öyle garip bi kafa yaşıyorum ki anlatılacak gibi değil. Mahalleye giriyoruz tam eve girecekken birden başlıyorum hıçkıra hıçkıra ağlamaya. Kısa keseyim biraz toprağa verme zamanı geliyor kendi ellerimle veriyorum toprağa ablamı ama hala kabullenemiyorum bür türlü. Tabi her gün gidiyoruz mezarlığa saatlerce ağlıyoruz, fakat annem 1 ay boyunca mezarlığa gelemiyor. Bir hafta sonra gittiğimde mezar taşı konmuş onu görüyorum ve o zaman kabulleniyorum ablamın öldüğünü. Diyorum ki benim ablam gerçekten ölmüş, gerçekmiş hepsi. O sıralar tabi kız arkadaşım çok yanımda oluyor, her gün beraberiz beni ayakta tutuyor. Evde ki herkes kötü zaten evi sırtlayan ben oluyorum. 3-4 ay geçiyor ben kızın ailesiyle kız benim ailemle tanışıyor iş iyice ciddiye biniyor derken ben okulu bırakıyorum. 20 yaşındayım bu arada üniversite 1 e giderken yarıda bırakıyorum okulu kızla beraber şehir dışında beraber üniversite okumak için. Anlayacağınız iki yılım çöpe gidiyor. Fakat kızda 5 ay kadardır şehir dışında babasının işlerinde dolayı. Zamanla pek görüşemiyoruz ayda bir iki defa belki. Her şey iyi güzel derken 1 ay kadar önce benden ayrılmak istiyor. Ne diyorsun sen o kadar şey yaşadık okulu bıraktım senin için falan senden sıkıldım soğudum diyor. Bir şey diyemiyorum tabi benim iki senem çöpe gidiyor. 1 buçuk ay sonra aynı eve taşınacaktık dostlar. o kadar dayanamadı ve ben dün gece anneannemi kaybettim. Bu son 7 ayda öyle bir hale geldim ki kafam hiç yerinde değil, 3 yakınımı ve canımdan çok sevdiğimi kaybettim. 2 hafta sonra tek başıma gidiyorum şehir dışına okumaya yaş oldu 21. Okul hayatım, iş hayatım, evim, arabam hepsi iki yıl ertelendi bir kız yüzünden. Çok kötü durumda olduğum için hastaneye gittim bipolar bozukluk diye bir hastalık çıkmış. ilaç falan verdiler işte anlatamadım bir türlü kimseye, o yüzden buraya döktüm içimi. Bir tavsiyem var abi kardeş olarak ağlayın arkadaşlar. Yengem öldü ağlama dik dur dediler dediler, ablam öldü ağlama evdekiler kötü dik dur dediler, sevgilim bıraktı gibtir et ağlama sana kız mı yok dediler, anneannem vefat etti ağlama annen kötü dediler. Ağlayamadım ben beyler siz ağlayın, gibtir edin her şeyi.
    Tümünü Göster
    ···