Hepiniz buradasınız. Muhtemelen yazıya bakacaksınız ve beni 10-15 saniye içerisinde unutacaksınız. gibinize takmayacaksınız. Banana sevgi koyayım diyeceksiniz. Benim derdim mi diyeceksiniz.
Olsun ben yine de anlatmak istiyorum.

Şu an 24 yaşındayım. Ömrümün 10 yılı gerçekten her çocuğun isteyeceği bir şekilde geçti. Babamın harika bir işi vardı. inanılmaz para kazanıyordu. Annemle çok mutlulardı. Ama her ailede bir kötü insan olur ya, işte bizde de dayım vardı. Alkolle yatar kumarla kalkardı. Bütün mal varlığımızı, Toplamda 5 adet evimizi 3 arabamızı 2 yazlığımızı ve babamın tüm birikimini yine bize ait olan ganyan bayiisinde yedi bitirdi. Tabi daha sonra babamda uzunca bir süre kendine gelemedi. Ama herşeye rağmen o savaşmaya devam etti. Benim için annem ve kardeşim için. Ailesi için herşeye devam etti. işleri bir kaç yıl içinde azalmaya başladı. Dükkanı kapandı. Bababm da işsiz kaldı ve de hiçbirşeyi kalmamıştı. Elinde yaklaşık bugünün parası ile 50 bin tlye yakın nakit paradan başka hiçbirşeyi yoktu.

Ama babamda çok büyük bir hata yaptı ve annemi aldattı. Bir intihar mektubu bıraktı ve bizi terketti. inanın beyler haftalarca komşularımız yemek getirdi. Yakacağımız yoktu. Ödenmemiş kira borçları vardı. Kiraya çıkmak zorunda kalmıştık çünkü. Zaman akmaya devam etti ve bu hayattaki en sevdiğim varlık olan annemi bize baktı büyüttü. Ama onun sürekli bize bakmak için namusuyla çalışması beni güçlendiriyor ama aynı zamanda da onun yıprandığını harap olduğunu görmek de beni yiyip bitiriyordu.

Yıllar böyle geçti. Bu sırada bir kız arkadaşım vardı. O beni annemden sonra hayata bağlayan 2. insandı. 2 kadın için yaşıyor gibiydim. Bunca kötülüğün arasında canımdan çok değer verdiğim, gözümü dünyaya ilk açtığımdan beri yanımda olan arkadaşım ile beni aldattı. Onları öpüşürken gördüm. Onlar beni görmedi. ilk yaptığım şey intihara kalkışmak oldu. Ama sonra düşündüm ki deymez ulan. Deymezzz. En azından hayatta güvenebileceğim bir insan daha var. Annem. Önce Allaha sonra anneme güvenerek yaşamaya devam ettim.