0
sen şuan kimle konuşuyorsun biliyormusun
herşeyini kaybetmiş bir insanla
aklını, hayal dünyasını kaybetmiş bir insan
tanrısını, allahını kaybetmiş bir insan
sağlığını ve bedeninin tüm güzelliklerini kaybetmiş biri
mutluluğunu kaybetmiş anldıbını ve amacını
onun yerine dert keder satın almış birisiyle konuşuyorsun
ben buyum işte kardeşim
bomboş biri, aşağılık bu aciz bedeninden ibaret olan
onun içinde hapis hayatı yaşayan bomboş biri
belkide dünyanın ve bu evrenin gelmiş geçmiş en aşağılık varlığı
hayvanla insan arası bi organizma
insanlığı kaybettim ben kardeşim
dönüp arkama bakmak istedim ama nafile
anlamları anlamsızlıklarla doldurdum ben
şöyle bir bakıyorumda geçmişe, kendime, hayata ve bu evrene
herşey koca bir hiç gibi geliyor
herşey daha iyi olabilirdi
ben daha iyi olabilirdim
ama hepsi, tüm çabalar, ailemin tüm emekleri boşa gitti
şimdi vakit dolduruyorum ben ey dost tam olarak yaptığım bu
hiçbirşey için hevesim yok aslında
sadece iyi vakit geçirmek için çabalıyorum
ben sıradan birisiyim hatta herkesten daha sıradan
mutlu olmak ve zaman geçirmek tek hayalim ve hedefim
saçma şeyler yapabilirim ama mutlu olursam gerisi boş
şöyle bi evrene bakıyorumda
niye geldim nereye gidiyorum nerden geldim ben kimim? hiçbirinin anlamı yok
tanrı bir dost veya bir sevgili
hepsi gelip geçicimi bilmiyorum
bazen diyorum bir hayvan olsaydım madem bu kadar düşeceksem
gökyüzünde dolaşan bir bulut caddelerde veya ırmakta akan bir su
öyle başlasaydım hayata derdim tasam olmasaydı
ama anlamı yok işte bende insanım azda olsa
sorun ne biliyormusun
böyle biri olduktan sonra inan yapacak hiçbirşeyin yok
kendini böyle kabul etmek zorundasın ve elinden hiçbirşey gelmiyor
ve son olarak farklı bedenlerde olsakta farklı pencerelerden baksakta
hepimiz aynıyız bir yerde aslında
