içimden bu gece yazmak

geçiyor, okumak isteyen okur kendi kendime öz-dertleşme yapacağım facebookta yorum yapar gibi liseli entriler girecek huur çocukları gibtirsin gitsin.

düşünüyorum da buralara nasıl geldim, 14 yaşında ilk kez aşık olup 15 yaşında gerçek manada ayrılığın karanlık yüzüyle tanıştım, hani sizin bildiğiniz türden, aşkım ben ayrılmak istiyorum sen daha iyisine layıksın felan değil, ölüm ve bir daha asla beraber olamayacak olma, ruh halim pgibolojim gibildi mi? evet gibildi. sonrasında gibimsonik aile ve zaten pgibolojisi huur olmuş bir çocuk lisede sınıfta kalmasın da nolsun? ergendim amk. ergenlikle insanlara dikkatli yaklaşılır iyi bir dönem geçirmesi hedeflenir ama benim başıma gelmeyen kalmamıştı, ikinci defa da kaldım haliyle. sonra ne oldu beni gibtir ettiler tabi liseden

biliyorum kimsenin gibinde yada umrunda değilim, ama belki de bu satırları son kez yazıyor olacağım, hayatımın tak gibi olduğunu bunu sadece ben istediğim zaman güzelleştirdiğimi ve artık uğraşmak istemediğimi biliyorum.. yukarıda anlattığım olaylar kısmen devam ediyor, ancak artık ne benim uğraşacak gücüm nede uğraşma isteğim var o yüzden bırakıyorum her şeyi, kim bilir belki sabaha yaşamayı da bırakırım.

sınıfta hoşlandığım bir kız vardı adı zeynep, kız çok güzel bir şeydi, birazda saftı, hatta bazen salaklık boyutunda mesela küfür etsen kıza yaaaa öyle konuşmasan felan olur..bu züt taylan işte burda da konuya girdi varlığını gibtimin evladı, buna kızdan hoşlandığımdan bahsettim bir süre sonra kıza benim hakkımda atıp tutarken keşfettim, sonrasında bana gelip gardaş bu kız yollu sana layık değil ayağı felan yapıyordu, haliyle kızla aramı bozdu dedim ya hayatımı gibenler hep t ile ismi başlayanlar oldu diye...

diğer iki ismi verdim ama onlardan hiç bahsetmedim, yusufla uğur sevgiliydi zaten, bu tipini gibtiklerim ikiside birbirinden çirkin uyumsuz tencere kapak yanlarında miss turkey 2014 kalır amk. ikiside gerizekalıydı benim sayemde beraber oldular, liseli havalarında birbirlerine trip atıyorlardı dershane boyunca getirdim bir araya lan dıbınakoduklarım birbinizi seviyonuz neyin nazı tribi bu oturun adam gibi konuşun üniversite kazanacak yaşa geldiniz hala birbirinizin yüzüne bakamıyonuz diye bi fırça attım ertesi gün derse kolkola geldiler amk.

sonra ben kazanıpta istanbula gelince, bu herif tekrar hazırlanmaya çalıştı üniversite sınavına aynı zamanda arada sırada fırsat buldukça arayıp hal hatır soruyordum ama insan işte karaktersiz bin olmasın, bu çocuk arkamdan atıp tutuyormuş işte bu çocuk böyle bu çocuk şöyle diye ortak arakdaşlarımıza önceki bahsettiğim iki kişi haricinde... ben bunu duyunca kafayı yedim adanaya ilk gitmemde, açtım ağzımı yumdum gözümü allah ne verdiyse saydım ve o gün bugündür görüşmüyoruz, hayatımı gibme kısmına gelince, dıbınakodumun evladı benim sana hiç bişey yapmamış olmamı göz ardı etmene eyvallah ama dönüp niye sallıyorsun benim hakkımda züt olu züt.

bu dıbınakodumun çocuğuna o kadar fazla iyilik yaptım ki, münker nekir artık yazacak yer bulamıyordu. birde onun hayalini çaldım, biraz salaktı çalışır çalışır anlamaz okur okur anlamazdı o kadar ders anlattım(olmayan bilgimle)hayali istanbul üniversitesinde radyo tv sinema okumak o beyazıttaki tarihi kapı onunde fotoğraf çektirmek facebook profil fotosu yapmak vesaire.. kitaplığında tarihi kapının fotoğrafı vardı sözde ilham veriyormuş, bre dıbınakodugum bu sınava 5. girişin olacak 5 senedir ne ilhammış alamadın diyemiyorsun tabi yakın arkadaş olunca...

rezerved okurum bi ara.

yusuf uğur(amlı) taylan... dıbınakoyim hayatımı gibenlerin hepsi t harfiyle başlıyor resmen, taylan dediğim binle gerçekten çok yakın arkadaş olduk aile durumu pek iyi değildi bazen kiralarını bile ödeyemezlerdi, ben haftada 1-2 gün evlerine giderdim giderkende elim boş gitmezdim, bunun babası ölmüş zamanında, mezarına bir kaç kere ziyaretine gitmiştik bir keresinde mezar taşını çalmışlar, benim de yakın arkadaşımın abisisnin mermer atölyesi var, orda bir taş yaptırıp taktırmıştık bilen bilir bu mezar baş taşlarının fiyatı 3bin liraya felan mal oluyor ortalama...

özet: şöyle söyleyeyim kısaca bir insana ailesinin dahi yapamayacağı iyilikleri yaptım ben bu şahısa, kişiliğimi gibeyim iyilik meleği gibiyim halada öyleyim çok kullanılıyorum bu yüzden.

üniversiteye hazırlanmadan önce açık öğretim lisesinin son senesini bir kafede çalışarak geçirdim, hem biraz para biriktirdim dershane için hemde ihtiyaclarımı karşılamak adına, sonra dershaneye kaydoldum, hayatımda ilk defa dershaneye gittim, ortama bakıyorum amk burası amerikan gençlik filmlerindeki kolejler gibi ben niye daha önce gelmedim vesaire aklımdan bir kaç saniye geçti sonra dedim ki dıbınakoyim ailen seni önemsiyor mu ki seni dershanye yazdırsınlar. tek sözel sınıf var, 17 kişi ve ilk günde 3 arkadaş edindim

@2 panpa, onlar senin pgibolojik halinle değil ders notlarınla ilgileniyor o yüzden kimsenin gibinde olmazsın, anca okulu yakmaya felan kalkarsan bu çocuğun cidden sorunu var derler ben içime kapanık yaşadım

lisenin son döneminde, bir sevgilim olmuştu adı tansu şuan vanda ebelik okuyor amk, neyse konuya döneyim, bu kevaşe ile güzel vakit geçiriyorduk çok uzun sevgili de olmadık zaten 3 hafta felan sürdü yanlış hatırlamıyorsam, ben okuldan atılınca bana demediği kalmadı yok sen vasıfsızsın sen şöylesin sen böylesin senin bir geleceğin yok vesaire, demediği kalmadı kevaşenin ve ayrılıkla tekrar tanıştım bu kez ki ayrılık tanıdık gelmiştir size... işin gibimsonik kısmı, bu kez ölen sevgilim tuğçe gibi depresyona girmedim, bende bir hırs patlaması oldu, 2sene azim, 2 senede açık lisede 6 dönemde bütün dersleri verip mezuniyet, ilk girişimde istanbul üniversitesi... biraz şaşırmıştım doğrusu

şimdi öncelikle atladığın bir insanın yaşdıbının sona ermesi ve bunu kabullenmek bir süreçtir. bu süreçte sana destekçi olmak seni bir yerlere taşımak gerek . liseden seni atan zihniyetin dıbına koyim

anlat panpa burdayım gerekirse başbaşa veririz