EDiT:GELDiM BEYLER SON GAZ DEVAM

3 Gün Sonra

Cenaze namazını kıldığımızda çocukları daha gelmemişti. Gerçekten de 3 çocuğu geliyordu. Babaları öldüğünden dolayı değil, mirası almak için. Ama onlara vermeyecektim. Para istediğimden dolayı değil evlatlarının hain olmalarından dolayı. Benim evladım olsalar kafalarını koparırdım (gerçekten koparırdım) diye düşünüyordum. Cenazeden sonra dükkana girdim ve bir oda dolusu kitaplarına hayranlıkla bakarken buldum kendimi. 3 aydır pek dikkatimi çekmemişti. Gerçekten çok fazla kitabı vardı. Bu kadar bilgi insan bile ölüyordu. Hayat gerçekten acımasız. Dükkanın cdıbına bir adam tıklattı. Yanında 2 tane daha adam vardı. Kapıyı açar açmaz içeri daldılar. (Adama AD diyecem yanındakilere Y1 ve Y2 diyecem)

AD-"Şuraları bir ölçün bakalım. Ne kadar metrekareymiş."

Y1-"Tamam patron."

Y2-"Şuraya bar masası iyi olur aslında sizin fikriniz nedir?"

AD-"Tamam dizayn işi sizde. Bu arada sen kimsin?" adamın tavrı acayip asabımı bozdu.

b-"Bu dükkanın sahibiyim. "

AD-"Nereden sahibisin lan. Burası babamın dükkanı. Muhtemelen çırağı falandın zütünü kaldırdı senin bunak. Kovuldun. Gidebilirsin."

b-"Bak asabımı bozma benim... "

Y1-"Çocuk doğru dur sıkmıyım ağzına" belindeki silahı gösterdi.

b-"En son belinde silah olan 2 koruma gördüğümde bağırsakları kalmamıştı." Adam birden bembeyaz oldu.

AD-"Yoksa sen bizim patronu öldüren adam mısın?"

b-"Sıra size gelmeden önce dükkanı terkedin."

Y2-"Seni şımarık velet patronla nasıl konuşursun" diyip silahını çıkardı. Tam bana doğru tutacakken sırtından kılıç saplandı göğüsünden çıktı. Arkasındaki kişi Selim'di. Herkes Selim'e doğru dönükken 1. yardımcının silahını aldım.

S-"Daha ustamla bu üslupla konuşacak var mı?" Adam hiç üslubunu bozmadan

AD-"Sizinle daha sonra görüşeceğiz. Karşınıza büyük bir mafia aldınız. Bundan önce adınızı öğrenmek istiyorum. Ölürken aklıma kazınmanız lazım çünkü."

b-"Ben bir bine şu addıbının arkasındaki de Selim."

AD-"Benim adım da Turgut bu ismi unutmamanızı sağlayacağım. Tekrar görüşeceğiz."

S-"Hepiniz gelin bir dahaki sefere." ve gittiler. Polise gidemeyeceklerini biliyordum. Muhtemelen sabıkaları kabarıktır. Ama yine de şikayet edebilirlerdi isimsiz bir polis araması yaparak.

b-"Buraları temizledikten sonra konuşacağız." dedim. Selim ise bir gülümsemeyle "Tamam" dedi. Bu çocuğun potansiyeli beni korkutuyordu. Daha sonra temizliği bitirdim. Ceseti yaktım. Her zamanki gibi çöpe döktüm. Ama içim rahat etmedi. içten içe fantazi yapasım vardı cesetle. Ne hale geldim amk.

b-"Selim senin burada ne işin var?"

S-"Seni 3 gündür takip ediyordum. Şans eseri çarpışmıştık ve sen hastaneye doğru koşuyordun. Daha sonra hastanedekilere sordum ustan ölmüş. Ben de senin yasını tutman için gizli gizli izledim. Bu arada özür dilerim. Çakıyı kullanmamam gerekirdi."

b-"Önemli değil. Seni köşeye sıkıştırmıştım intikdıbını kullanarak. Peki buraya nasıl geldin? Ablan bir daha beni görmek istemediğini söylemişti."

S-"O olaydan sonra uyandım ve ablam ağlıyordu. Elinde ailemin fotoğrafı vardı. Neler olduğunu sordum o da bana anlattı. Ondan sonra ablamla uzun bir süre tartıştık ve seni bulmak için yola çıktım. Dünyanın neresinde olursan ol seni bulmaya çalışacaktım. Şans eseri çarpıştık. Zaten devdıbını biliyorsun."

b-"Evet biliyorum. Bu arada kahvehanede yanımda çalışmanı istiyorum. Burayı tek başıma yönetemem. Kazandığımız paranın da yarısı senin." dedikten sonra içim cız etti. ilk kez tanıştığımızda da Yakup baba bana aynısını söylemişti. Daha sonra iki tane adam içeri girdi. Selim elini kılıcında tutuyordu. Ben ise bırakması için işaret yaptım.

b-"Kime bakmıştınız?"(AD2 VE AD3 DiYECEM (Amk git gide isim sözcüğüm daralıyor :D)

AD2-"Biz babamızın cenazesi için gelmiştik."

AD3-"Turgut geldi mi buraya? Kendisi belalı biridir."

b-"Geldi ama haddini bildirip gönderdim."

AD2-"O zaman almışınız başınıza belayı. Neyse bu bizi ilgilendirmez. Biz miras için geldik."

b-"Sizin mirasınızı ben kendi ellerimle takdim edeyim" dedim ve arka odadaki sandığı açtım. içinde çocuklarının resimleri, bir kaset ve bir banka cüzdanı vardı. içindeki parayı görünce şok oldum. 1.2 milyon tl. Bunu ilk başta göstermemeyi düşündüm. Kaseti aldım ve gittim adamların yanına. Kaseti taktım ve play butonuna bastım. Sonra Yakup baba zaten ölmeden önce vasiyeti hazırlamış.

Y-"Eğer ki siz bunu izliyorsanız ben çoktan diğer tarafa gitmişim demektir. Ben bu dünyaya pek güzel şeyler bırakamadım. Tek bırakabildiğim güzellikler sizlersiniz. 3 oğlum. Aslında artık 4. Bir bine yanıma gelip iş istediğinden beridir hayatım güzelleşti. Hep karamsar bir haldeyken artık daha güzel bakmaya başladım dünyaya. Sadece kafamı kitaplara gömen bir ihtiyarken artık çocuk seslerini duymaya başladım. Hepsi senin sayende Bir bine. Diğer çocuklarıma gelince. Turgut'un ne yaptığını benden saklıyordunuz ama ben zaten başından beri biliyordum. O artık doğru yolda değil. Gözünü para hırsı bürümüş. Hatırlar mısınız 8 yaşındayken daha sizin paranızı gizlice alır gider çikolata alır yerdi. Her zaman kötü biri olacak diye korkuyordum ve korktuğum başıma da geldi. Ama sesimi çıkarmadım. Bu zamana kadar siz doğduğunuzdan beri para attım kenara. 1.2 milyon tl oldu." Bunu duyduktan sonra zaten çocukların yüzü gülmeye başladı. "Bu bütün parayı Bir bine'ye bırakıyorum. Bu dükkanı da Bir bine'ye bıraktım. Geriye kalan herşeyim sizindir. Siz beni ziyaret dahi etmediniz hastaneye kaldırıldığımda. Size anca bu kadarını verebilirim. Size önceden kin duyuyordum fakat artık sizin için neden para biriktirdiğimi dahi hatırladım. Ben bu dünyayı terk ederken arkamdan kötü düşünmenizi istememiştim. Artık önemli değil zaten. " Ve video burada bitmişti. Çocukları hemen hararetlendi ve üzerime doğru yürümeye başladılar. Selim'e hiçbirşey yapmaması için işaret yaptım. O da geri çekildi zaten.

AD2-"Nasıl olur da öz oğulları yerine parayı şu daha giyecek kıyafeti olmayan adama bırakır!!"

AD3-"Bencede para bizim hakkımız. Paranın nerede olduğunu biliyorsan söyle. Dükkan sende kalabilir."

b-"Yakup babayı duydunuz. Paraları da dükkanı da bana bıraktı. Şimdi çıkın gidin hemen dükkanımdan."

AD2-"Bunun hesabını soracağız" dedi ve çıkıp gittiler. Bir anlığına öldürme isteğiyle dolmuştum. Ama neyse ki geçmişti.

Hazırlanmıştım. Hala her bir yerim sızlıyordu fakat aldırış etmemiştim. Vakit neredeyse yaklaşmıştı dava için. Bu kadar feci yaralandığımı sadece birkaç tane adam biliyordu onlar da zaten beni taşınırken görmüşler. Geçmiş olsuna geldiklerinde kimseye bu konudan bahsetmemeleri için uyardım. Araba çarptı bahanesini kullandım. Otobüse bindim ve adliyenin yolunu tuttum. Tabi beni yolcular değneklerle (baston diyem bundan sonra amk değnek ne) görür görmez yer verdiler. Selim de hemen yanımdaydı. "Bir de işin yoksa dava ile ilgilen" diye mırıldanıyordum. Selim ise fazla umursamıyordu davayı. Daha çok beni umursuyordu. Ağrı çekersem diye yanına ağrı kesici falan almıştı. Ama ağrı kesicinin bu acıyı kesmesine imkan yoktu. Hem bu acı babamın dayağının yanında sinek ısırığı bile değildi. Otobüsten indim ve adliyeye girdim. Tabi üstüm başım kontrol edildikten sonra dava salonuna girdim ve tahmin edersiniz ki Yakup babanın oğulları oradaydı. Kin dolu bakıyorlardı. Neden acaba? Haa doğru. Paraya tapıyorlardı bunlar. Neyse işte dava başladı. Tabi ben zar zor ayağa kalkıyorum. (Hakime H bizim avukata Av1 karşı avukata Av2 diyecem)

H-"Ne oldu sana evladım. Davacı mı yaptı bunu sana" diye sordu hemen. Hakim babacan adam çıktı. Davadan önce dayak yeme ihtimalimi bile düşünmüş. Tabi hemen karşı avukat atladı

Av2-"Sayın hakim böyle ithamlarda bulunmanız... "

H-"Söz hakkı vermeden konuşmayın. Cevap ver oğlum" dedi.

b-"Hayır hakim bey olanlarla bir ilgileri yok." dedim.

H-"Öyleyse davaya başlayabiliriz." Dava başladı ve adamlar ne kadar yalancı şahit varsa getirmişler. Karşı avukat konuşmuyor resmen hipnoz ediyor amk. Kendim olmasam suçlu diyecem. idam falan verirdim herhalde kendime. Ama elimde bir koz vardı. Kaset. Hakimdeydi kaset. Açınca herşeyi görecektik. Davanın sonuna doğru

H-"Şu kaseti takın" diye söyledi. Çok güzel olmuştu. Şimdi avucumdalardı. Kaseti taktılar. Kaset oynamaya başladı ve inanamıyorum. Kaset değiştirilmiş. Babam oradaydı. Ve

Ba-"Bir bine. Sen bayıldıktan sonra senin işe yaramaz biri olduğunu anladım. Daha içindeki gücün ne olduğunu dahi bilmeyen bir böceksin sadece. Sana baban olarak son bir armağan bırakıyorum. Umarım hoşuna gider." dedikten sonra öldürdüğüm patronun resmi geçti ve sokakta öldürdüğüm çocukları kayıt altına almış. Nasıl öldürdüğüm gözüküyordu. Bu gerçek olamazdı. inanamıyordum. O kadar polisin, savcının, hakimin ve avukatların yanında. Polisler hemen gelip kelepçeyi taktı. Tahmin edeceğiniz üzere Yakup babanın bütün mal varlığı 3 çocuk arasında paylaşıldı. Meteliksiz ve işsiz kaldığım yetmezmiş gibi bir de hapse düşmüştüm. 12 saat sonra tekar dava olacaktı. Bu sefer katil olduğum belli ama kaç sene yatacağımla alakalı.

GÜNÜMÜZ

Karşılık vermeyecektim ve yediğim dayağa razı olacaktım. Babama saldırırken dersimi almıştım zaten. Boş yere kendimi riske atmayacaktım. Kapıyı açtılar ve gelmeye başladılar. Daha sonra tahmin edersiniz ki dövmeye başladılar. içimdeki güç resmen yalvarıyordu "saldır" diye ama bu sefer onları dinlemeyecektim. Arkadan bir kızın sesi geldi:

Kü-"Ne yapıyorsunuz siz?" Bu Kübra'ydı. Biri ona doğru silahını doğrulttu ve ateş etti. O anda nasıl "VAHŞET" diye bağırıp önüne atlayıp omuzumdan mermiyi yediğimi hatırlamıyorum.

Kü-"Abi bu gözler de ne?"

b-"Burada birazdan vahşet çıkacak. Hemen buradan çık"

Kü-"Onları öldürme suçun artar yapma abi." yalvarır sözlerle söylüyordu bunları.

b-"Çabuk git" derken biri tekrar ateş etti ama bu sefer ayağıma. Yere düştüm ama hemen atladım adamın üzerine. Kardeşim arkamdan izliyordu ama yapacak bişey yoktu. Yoksa o da ölecekti. Birinin Kübra'ya yaklaştığını gördüm ve hemen yaklaşan kişiye atlayıp kafasını ezdim. Silah çekenlere doğru koştum. Ateş ediyorlardı ama ayağım yaralı olsa bile mermileri sıyırabiliyordum. Kübra'ya hedef alınanları da bilerek yiyordum. Yaklaşık 1 dakika sonra ortalık kan gölüne döndü. Kübra ise şok olmuş bir biçimde izliyordu. Yanına yaklaştım ama o benden uzaklaştı.

b-"Sana anlatmam gereken şeyler var. Bu göz neden böyle oldu bilmiyorum ama bunun cevabını bulmam lazım. Bunu da hapishanede yapamam. ilk cinayetim beni az daha öldüreceklerken oldu. Patronun adamlarından dayak yiyordum. ikinci cinayetim ise o kayıtlarda gördüğün çocuğu öldüreceklerinden oldu ki şu anda o da benim yanımda. Senden sadece bana güvenmeni istiyorum. Ve babama da dikkat et. Babam da benimle aynı özelliğe sahip. Ne zaman o kelimeyi kullansam öfkem beni ele geçiriyor. Kullanmayınca da kullanmam için zorluyor. Tam yediğim dayağa razı olacakken sana silah sıktılar. Zaten bu da onların sonu oldu."

K-"Pe peki hiç vicdan azabı çekmiyor musun? Nasıl bu kadar gözün dönebiliyor? Nasıl bu kadar vurdumduymaz olabiliyorsun?" Bu sözlerini sinirli bir tonda söylemişti.

b-"Ben de nedenini bilmiyorum. Normalde ağlamam lazım bağırarak. Ama içimdeki güç engel oluyor. Ve bunun cevabını bulmam lazım. Benim kaçtığımı söylersin polislere. Sana da sorun çıkmasın."

K-"Tamam ama cevapları bulunca adaletle yüzleşeceğine söz ver."

b-"Söz veriyorum." dedim ve çıktım. Zaten Selim hazırlamış ortamı. Herkes yerde.

b-"Öldürmedin değil mi?"

S-"Kılıcın keskin olmayan ucuyla vurdum yani baygınlar." Etrafı yara bere içindeydi. Daha sonra ben içimde kalan kurşunları hala vahşet etkisindeyken elimi sokup çıkardım.

b-"Bildiğin bir doktor var mı? Biliyorsun artık kanun kaçağıyız." dedim.

S-"Bir tane var. Ama veteriner. Seninle ilgilenebilir mi bilmiyorum" dedi.

b-"ikimizle de ilgilenecek ve zaten benim bu halde hayvandan bir farkım yok. Sorun olacağını zannetmiyorum" dedim. Selim gülmeye başladı.

S-"Araba hazır. Düz kontakla gidebiliriz."

b-" O zaman hadi gidelim" dedim ve yolculuğa başladık.