-
26.
03.Bölüm-Part1
Bir sonraki sabah oldukça geç kalkmıştım. Bülent’in anne ve babası işe gitmişti. Yataktan kalkıp yatağı düzelterek salona doğru geçtim. Bülent eline telefonunu almış araştırmaya başlamıştı. Onun çok iyi bir oyuncu olduğunu itiraf etmeliyim. Karnımdaki yarayı görünce oldukça korkmuş, ancak ailesinin yanında oldukça normal davranmıştı. ‘‘Günaydın!’’ diye seslendim. Önceki gece herhangi bir olay olmaması ve uykumu iyice almış olmam beni sevindirmişti. Sonra telefonun ekranına eğildim. Bülent cinler ile ilgili bazı bilgilere bakıyordu. ‘‘Bir şey bulabildin mi?’’ diye sordum. ‘‘Sanırım buldum’’ dedi. ‘‘Ama cinler her türlü nedenden dolayı musallat olabiliyor’’ diye ekledi. ‘‘Yatağa besmele çekmeden girersen bir cinin üstüne yatabilirsin’’ Telefonu elime aldığımda gerçekten de pek çok neden olduğunu gördüm. Buradan sebebini öğrenmemiz mümkün değildi. Bülent, ‘‘Burada okuduğuma göre sana zarar vermek isteselermiş bunu zaten yaparlarmış sadece korkutmak istemişler’’ dedi. ‘‘Bu akşam bizde kalabilir misin?’’ diye sordum, olumlu cevap aldığımda oldukça rahatlamıştım. Akşam eve vardık. Her şey oldukça normaldi. Bülent’in yanımda olmasına güvenerek televizyonun arkasına ve diğer karanlık köşelere baktım. Olağandışı bir şey yoktu. Akşamı normal bir şekilde geçirdik. Playstation'da oyun oynadık. Çıkış kapısını kilitledikten sonra odaya geçtik. Gece yatarken her ihtimale karşılık çıkış kapısına en yakın olan odada yatma kararı almıştık. Ne kadar uyuduğumu bilmiyorum, birden Bülent omzuma dokundu. Kalk salondan sesler geliyor dedi. Yataktan doğrulup ışığı açtım. Aslında bir an önce evden çıkıp gitmek istiyordum. Odanın kapısını hafifçe aralayı dışarı süzüldüm. Bir anda yan taraftan üzerime bir sandalye fırladı. Hemen odaya dönüp kapıyı kilitledim. O umutsuzlukla ağlamaya başlamıştım. Bülent'de ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Sakin ol önce burdan çıkmalıyız dedi, haklıydı. ''Ne yapacağız?" diye sordum. Bu sırada salondan gelen sesler iyice artmıştı. Bülent telefonuna uzanarak internetten araştırma yapmaya başladı, ancak bir sonuca ulaşamadı. -
27.
03.Bölüm-Part2
internet oldukça yavaş çalışıyordu. "Hemen kapıyı açacaksın ve dışarı koşacağız" dedi. Masanın üzerinde duran anahtarımı aldım. Her ne kadar tuhaf bir huy olsada anahtarlarımı hep yanımda taşırdım. Kapıyı açtım ve hemen karşıdaki çıkış kapısına koştum. Kapının kolunu çevirdim ancak kilitliydi. ilk önce kısa bir panik anı yaşadım, sonra kapıyı bizim kilitlediğimiz aklıma geldi. Kilidi çevirerek kapıyı açtım ve dışarı fırladık. Dairemiz 8.kattaydı her ihtimale karşı asansöre binmeyi göze alamadık, merdivenlerden koşarak inmeye başladık. Aniden ışıklar söndü. Bülent cep telefonunun fenerini açtı ve hız kesmeden bahçeye çıktık. Sabahın nasıl olduğunu bilmiyorum. Ancak ilk ışıklarla beraber Bülent'lere gittik. Anne babası henüz uyuyordu. Şüphelenmemeleri için alarmlarının çalmasına 5 dk kala dışarı çıktık. Onlar uyandıktan sonra sanki normal bir şekilde evden geliyormuşuz gibi zili çaldık. Kapıyı açtıklarında oldukça şaşırdılar ancak Bülent durumu toparladı. "Caner'i kahvaltı için bize davet ettim, beraber yaparız diye düşündüm" dedi. Bülent'in annesi bayağı uykulu olduğu için "iyi yapmışsın" diyerek geçiştirdi. Ancak babası ikimizi de süzdü. "Ne zamandan beri dışarı şort ve atletle çıkıyorsunuz" diyince ikimizde birbirimize baktık. Gerçekten de o anki panikle üstümüzü değiştirmeyi unutmuştuk. Neyseki babası o kadar üstünde durmadı ve kahvaltıyı yaptık. Ailesi işe gittikten sonra ikimizde birbirimize baktık. Ortada kesin olan bir tek şey vardı. Gerçekten çok ilginç olaylar oluyordu, ve bunu yardım almadan çözmemiz mümkün değildi.
başlık yok! burası bom boş!