Ufak bir hatırlayalım
ne yapıyorlardı acaba derken çok fazla geçmeden gecenin karanlığıyla birlikte göz gözü görmezken evin kapısına doğru askerlerden biri kucağında saçları aşşağı doğru sallanan bir şeyle kapıya doğru geldi...
Uzaktan kim veya ne olduğu tam belli değildi. Ama benim tahminime göre ya Cansu yada Zeynep ti bu. Asker yaklaştıkça kucağında taşıdığı kişinin yüzü dahada belirginleşti. Evet bu Cansuydu. Benim hatundu bu. Dıbınakoyim nolmuş kıza diyerek bahçenin duvarından arap atı edasıyla atlyaıp askere doğru koştum. Adam zaten anladı heralde tanıdığımı sakin bi şekilde "meraklanma sadece bayılmış" dedi. Ufakta olsa bir rahatladım. Ardından bütün askerler evin etrafından dışarı çıktılar ve araçlarına doğru yöneldiler. Cansu içinde ambulans çağırmışlardı. Gece yine uzun sirecek gibiydi diye düşünürken Zeynep nerdeydi?! Direk koşarak komutanın yanına gittim. Komutanım içerden başka bir kız çıkmamış mı ? Sadece cansu mu varmış dedim. Adam hemen askerlere dönüp sordu ve askerler başka kimsryi görmediğini söylediler. Hemen koşturarak eve girdim ve içeri üstten bakındım. Zeynep içerde yoktu. Yasini polisler almıştı çocuğun birde sevgilisi kayıp. Ben elemana nasıl açıklıcaktım şimdi? içerde düşünürken komutan yanıma geldi yavaşça. " genç başka biri daha mı vardı evde " diye sordu. Ulan yannağım içeri bakındığıma göre başka biride vardı tabi dicektim ama onlar şöyle döküldü ağzımmdan " evet komutanım bir kız arkadaşımız daha vardı " dedim. Komutan o sakinliği bırakıp anormal bir telaşlanmayla evin dışına doğru koştu. Ardından bende fırladım bu sefer olaya hakim olacaktım. Ama komutanlarının koştuğunu gören askerler beni adama yaklaştırmadılar. Adamda hemen ekip arabasının ön kapısını açtı ve koltuğun üzerindeki telsizi eline alıp bir şeyler söyledi. Sonra 1 dakika kadar sessizce bekledi ve telsizden gelen o cızırtı sesini duydum. Komutan kulağına zütürdü ve söyleneni dinledi. Sonrasında boğazlarındaki damarların görülebilceği ve ağzından etrafa tükürükler saçılacak şekilde telsizde bağırarak bir şey söyledi. Benim tüylerim diken diken olmuştu konuşma şeklini görünce. Kimse bana bakmadan tüm askerler araca atladılar ve çok hızlı bir şekilde siteden çıktılar. Cansuyuda ambulans zütürmüş tek kalmıştım. Ulan yannağım ne yapçağımı şaşırdım şimdi bunlar bir şeyden kaçmak için mi bu kadar hızlı çıktılar paniklediler yoksa bir şey olduda oraya mı gittiler. Hangi tarafa gitsem tehlike olabilirdi. Stresten ellerim titreyerek ağzıma bir sigara koydum ve çakmağı zar zor çaktım. Düşünüyordum.. Burda dursamda ayrı bir tehlike vardı. Haaagibtiir bizim evin arkasındaki evin bahçesinden atlayan gölgemsi şeyi askerlere söylememiştim. Ulan oda aklıma gelince burdada duramazdım hemen atladım arabaya ve ilk olarak hızlıca siteden çıktım. Korkumdan farları kapattım. Çünkü ne olduğunu bilmiyordum ama tek bildiğim dikkat çekmemem gerektiğiydi. Bu sırada yan koltuktan telefonuma gelen bildirimlerin ekranı aydınlatması gözümü biraz aldı. Baktım hepsi yasindi. Hemen yasinin paketlendiği yere arabayı çevirdim ve son gaz bastım. Karanlık yolda farlarım kapalı ilerliyordum ve önüme bir hayvan fırlasa reaksiyon verme ihtimalim çok düşüktü. Bunlara dikkat ederek gitmeye çalışırken kafam biraz dağılmıştı. Kısa bir süre kırmızı şeritlerin olduğu yere yasinin paketlendiği yere gelmiştim. Arabadan hızlıca indim. Şeritler yerdeydi, polis ekipleri burda değildi ve dahada garip olanı yerde cam kırıkları vardı. arabaya koşup hemen yasini aradım ve bir anda zil sesi duyuldu. ilk önce sese doğru gittim amayaklaştıkça ekran ışığından aramaya başladım. Ormanın az içinde çalıların arasındaydı telefon!! Yasin nerdeydi...
Edit: beyler biraz sonra aralıksız denilebilir 3 saat yazıcam. Yazdıkça atmamı mı istersiniz partları. Yoksa hepsini yazıp aynı anda mı atayım size göre yapıcam. Rezleri alalım bu arada bi hortlasın. Saygılar