Sosyal fobimin bana kazandırdıkları gibi kaybettirdikleri de vardı. Günler geçiyordu ve ben hala X' ile muhabbet kuramamıştım. Onu her an kaybedebilirdim. Bir an önce muhabbeti kurmalıydım. Yoksa her an kaybedebilirdim. Bir yandan ona herşeyi itiraf etmek için içim içimi yerken bir yandan da aklımda sürekli sorular dolanıyordu. Acaba beni sevebilir miydi ? Başkaları bu ilişkiyi nasıl karşılar ? Acaba ona yakışacak nitelikte bir insan mıyım ? Onunla olmam başarımı etkiler mi ? vs vs. işte bir anlığına bu olumsuz düşüncele kalıplarıyla oluşmuş soruları aklımdan yok edip, internetin başına geçtiğim gibi öncekilerden daha sıkı bir araştırma yapmaya koyulmuştum. Özgüven nasıl geliştirilir, Kızlarla nasıl arkadaşlık kurulur, Sosyal fobi nasıl yenilir, Kızlarla iletişime nasıl geçilir, Kendine güvenmenin yolları gibi araştırmalarda bulundum.

Size hak etmediğiniz gibi davranıyor o.

Yapamam, yapmamalıyım, onlar benden daha iyi, ben bir işe yaramam, onlar daha yakışıklı vs...

Bunları söyleyen siz değilsiniz beyler uyandırın artık kendinizi...

içinizdeki huur çocuğu bunları yapan.

Şimdi gibme sırası sizde.

Çıkarın onu içinizden !

kendinizi bildiniz bileli depresyondasınızdır. sabahları kalkmak, giyinmek, insan içine karışmak zulüm gelir. olur da sabah biraz şevk gelmiş ve zevkli giyinmişseniz, bütün gün daha da diken üstünde ve herkes daha fazla size bakıyor gibi hissedersiniz. istemsiz olarak koyu giyinirsiniz, hem ruh halinizi yansıtır hem de dikkat çekmek istememişsinizdir. şimdi gidip dolabınızı açın ve bakın. çoğu eskimiş koyu renk kıyafetler bulacaksınız...

yeterince samimi olmadığınız birinin karşıdan geldiğini gördünüz. o sizi görmedi. hemen bir düşünce süreci başlar: "ona nasıl merhaba diyeyim? merhaba mı diyeyim, selam mı diyeyim, kafa sallasam yeter mi? yoksa iyi günler mi desem? bu esnada gülümseyeyim ki odun gibi kalmayayım. ama çok da sırıtmamam lazım öyle pişmiş kelle gibi. aptal durumuna düşmeyeyim. ben aptal değilim, çok zekiyim. aptal durumuna düşemeyecek kadar harikayım. önceden gördüm ama sanki görmemiş gibi yapayım. kafamı eğeyim. bu kadar uzaktan bakmaya başlarsam, o da baktığımı görürse, bu kadar uzaktan selam vermek zorunda kalırım, sesimi duymaz, ne dediğimi anlamaz, belki bişey dediğimi fark etmez bile... öyle salak gibi bakıyor durumuna düşerim birden bire... evet... biraz daha yaklaşsın, o zaman ona bakar, sanki yeni görmüş gibi davranır ve selam veririm. evet süper taktik. yok olmaz. belki o görmüştür önceden. der ki, niye önceden gördün sonra kafanı eğdin sonra yeni görmüş gibi yaptın... evet böyle der... niye desin ki... eyvah çok yaklaştı... kafanı eğ... yok yok kaldır... neyse eğ sanki görmemiş gibi yap, yoksa der ki gördün de niye başını eğdn. sonra selam vermeyen yabani biri olduğumu zannederler. (sadece o da değil, gidip herkese yayacak sanki, "bana selam vermedii!!! var ya hayvan bu hayvan medeniyet yok hiç") ama iyi rol yapmam lazım ki gördüğümü çakmasın... sonra der ki niye gördün de görmemiş gibi yapıyosun kafanı çeviriyosun. mesela geçen gün oldu böyle: bir şey demediler ama kesin odunun biri olduğumu düşündüler. acaba hiç görmemiş gibi mi yapsam, o selam verirse ben de veririm. aha, geldi!!!"
merhaba, selam ve naber arası, kısık bir ses çıkar ağzınızdan, duyulmaz neyse ki. yarı-tanıdığınız kişi ise gayet doğal bir biçimde gelir, selam der, ağzını bir kenara kaydırarak gülümser, ne kadar doğal gülümsüyordur, siz de belli belirsiz, çarpık bir gülümseme ile karşılık verirsiniz. sizinki kesin iğrenç bir gülümsemedir. yolunuza devam edersiniz. "naber demedi. demek henüz samimiyette naber safhasına ulaşamadık. halbuki 1 senedir aynı dersleri alıyoruz. o herkesi tanıdığına, bana ise n'aber bilei demediğine göre sorun bende. gideyim atlayayım şu camdan. eyvah, biri daha geliyor! buna ne yapsam? aha, sağda wc var hemen gireyim, görmemiş gibi yapayım. evet. süper taktik... "

bi ortamda otururken sürekli etrafınızı süzüyorsunuz. herkesin duruşunu, hatta mimiklerini bile takip ediyorsunuz. yanınızdaki bacaklarını açmışsa siz kapatıyorsunuz, ya da siz de açıyorsunuz. sokakta yürürken kaldırım taşlarının desenlerine göre adımlar atıyorsunuz. inkar etmeyin. gölge boyunuzu ölçüyorsunuz, etraftaki cisimlerin boyunu hesaplıyorsunuz. ve bunun gibi biçok saçma takıntınız var. inkar etmeyin. bende de var.

Biraz müzik ekleyelim
https://www.youtube.com/watch?v=X4EO3UVgy-A

Konuya geri dönelim. Her sosyal fobik birey gibi bende internette birçok araştırmalar yaptım ve birçok tedavi yöntemlerine, birçok taktiğe, ve bir çok bilgiye ulaştım. Bu illeti yenmiş tecrübeli bireylerin hayat hikayelerini okuyarak bilgime daha da bilgi kattım. Zaman geçtikçe olumlama yöntemini keşfettim, ve hergün yazdığım kendine güven, sosyal fobi, sosyallik arttırıcı vs vs gibi telkin cümlelerini tekrar ediyordum. Olumlama yöntemi bir nevze bu hastalığı azaltmıştı ama hala daha etkisi altındaydım sosyal fobinin.

çok iyi olduğunuz için bazen kullanıldınız

bazen ortam içinde rezil oldunuz kimbilir ?

asansöre bindiniz. çıktığınızda terlediğinizi hissettiniz.
çünkü içeride birileri vardı, hatta bazıları kızdı. siz hep yere ve tavana baktınız. arada aynaya göz atıp dış görünüşünüzü kontrol ettiniz. saçlarınızı düzeltmeye çalıştınız çaktırmadan. asansör durunca dışarı attınız kendinizi direk. belki bekleyen birilerine çarptınız.

yalnızken düşünüyorsunuz, diyorsunuz ben bunlardan daha iyiyim her türlü. yarın gidip ortamın en kralını yapacam. yatmadan önce dinlediğiniz müzikler de etkili bunda. gaza getiriyorlar sizi. sabah olunca az da olsa kalmış oluyor dünkü enerjiden, dışarı çıkıp insanlara gülümsüyorsunuz. yarım saat sonra herşey bitiyor. aynı tas aynı hamam. gittiğiniz ortamda bunalıyorsunuz. erkenden çıkıp eve dönüyorsunuz. çünkü sen geceki sen değilsin, ya da geceki seni tanımıyorsun. aslında geceki sen hiçbir şey değildi, sadece senin biraz gaza gelmiş halin

Başlığın tutmayacağını bildiğim halde açmıştım yazdıklarımı beğendiğiniz için teşekkür ediyorum

okuyup bitirdikten sonra insanların ne kadar yalancı, çıkarcı, aciz ve zavallı olduklarını anladım. Bana "o kız sana bakmaz" diyen arkadaşlarımın sözlerindeki en ufak bir samimiyet ve doğruluk olmadığını, tek amaçlarının özgüvenimi yıpratmak olduklarını gördüm ve buna şok oldum. Hayır yani bir kız neden bana bakmazmış ? O da insan, ben de insan değil miyim ? Nedir onu benden ayıran özellik ? Şu hayatta ikimizde fani değil miyiz ? "o kız sana bakmaz" da ne demek ? Zaten bunu diyen biri nasıl "gerçek arkadaş" olabilirdi ki ? Zamanla arkadaş çevremide değiştirmiştim ve onlara güvenim de kalmamıştı.

facebookta ilginç bi insan olduğunuzu göstermek için farklı paylaşımlar yapıyorsunuz. bundan medet umacak kadar çaresizsiniz, biliyorum. ama kimsenin umrunda değil bu. zaten anlarsınız da bir süre sonra. bazen mesaj yoluyla konuştuğunuz insanlar olur aynı sınıftan, yada aynı yerde çalıştığın. karşılaşınca suratını asıp geçersin, hiç tanımıyormuş gibi

7. gün değişimimde ki son evreydi. Kötü giyim tarzımı değiştirmiş, tarz kıyafetler giymiş, saçımı özenle tasarlamış, kendi görünüşüme oldukça özen göstermiştim, şimdi sıra x' e duygularımı açıklamaya gelmişti. Okulda ona rastlamıştım, yanında da en samimi olduğu arkadaşı vardı, yanlarına gittim, "merhaba x nasılsın?" "iyidir thanatos sen ?" "iydir. Bugün müsaitsen birlikte sahile gidebilir miyiz ?" Biraz düşündükten sonra "Olabilir" "Saat kaçta hazır olursun 17:00 uygun mu ?" "Evet, peki" Buna gerçekten inanamamıştım, onunla konuşurken gayet rahattım, ne bir ellerimde titreme olmuştu, ne de içimde herhangi bir heyecan duygusu. Bu nasıl olabilirdi ? Tüm bunlar okuduğum birkaç satır söz dizesinin etkisiyle mi olmuştu ?

Başlığa binlerce sayfa entry girilmişti, herkes bu adam hakkında yorumda bulunuyor, hayatlarının nasıl değiştiğini anlatıyordu. Bazıları ise kendi hayatlarından kesitler yazıyor bir yardım istiyordu. Bu kadar kişinin ilgisini çektiğini görünce bu adamın bir bildiği var belliki deyip heyecanla okumaya devam ettim. Başlığın içeriğinde kızlarla iletişime geçmenin ne kadar kolay olduğu, tek yapmam gerekenin kendime güvenmek olduğunu ve gerisinin sonradan geleceğini uzun dizelerle dile getiriyordu. Yazdıkları bir nevi hayatın gerçekleriydi. Okurken birçok şeyin farkına varmıştım, bunlar okura gaz vermek amacıyla yazılmış şeyler değildi. Bu adamın bir amacı vardı insanların hayatlarını değiştirmek.

ilk önce herşeyi idrak edip sağlam bir alt yapı oluşturduk.
şimdi bu kezbanların ve toplumun size yaptıklarını yok edeceğiz.
özgüveniniz yerine gelecek beyler, kendinizi bulacaksınız...
size altyapı olmadan manipülasyon tekniklerini öğretseydim sadece kız tavlarsınız...
ama hem kendinizi bulmanıza yardım eder, hem de bu tekniklerle birlikte kız tavlamayı öğretirsem, işte o zaman mutlu yaşarsınız...
evet, manipülasyona da değineceğim.

Değişim karşınızda beyler.

içinizdeki fahişeyi çoktan gibmeye başladınız.

ilk entryden beri poposuna vura vura gibiyorsunuz şanslı binler

biraz bakımlı bi kız görünce kaçmak istiyorsunuz. uzaklaşıyorsunuz hemen olabildiğince. çünkü siz kezban diye tabir edip aşağıladığınız kızlarla konuşurken bile saçmalıyorsunuz, heyecanlanıyorsunuz. bakımlı bi kız sizin neyinize öyle değil mi? ona bakmayı bile hak etmiyorsunuz, konuşmak ne haddinize. bi de sosyal olanlarla konuşurken de heyecanlanıyorsunuz, çünkü kabul etmeseniz bile onlar sizin idolleriniz, hep onlar gibi olmak istediniz.

Size iltifat edilse bile içinde ima ararsınız .

Saat 17:00 da orada olmuştum. Denize bakan bir masaya oturup beklemeye başlamıştım. Benden 15 dakika sonrada o gelmişti. "Merhaba" dedi bende ona "merhaba" dedim. "Çok beklettim mi ?" diye sordu, "hayır bende yeni gelmiştim" diye yanıtladım. Oturup biraz sohbet ettik. Ben size X' i tanıtıyım X giyimine kuşdıbına, hareketine tavırlarına, oturuşuna kalkmasına, konuşmasına dikkat eden bir kızdır. Karşısındakinin kalbini kıracak sözlerden kaçınacak kadar yumuşak ve sevgi dolu bir kalbi vardır. Ve kalbini kırdığınızda sizinle uzun bir süre konuşmayabilir. Ama yine affeder (tabi hatanız büyük değilse)

bazen sosyalleşeyim diyorsunuz. aç değilsiniz, bi çay istiyorsunuz. ikinci, üçüncü geliyor. manzarayı seyrediyorsunuz boş boş. sadece siz varsınız ve manzara size huzur veriyor.

belli bir dünya görüşünüz yok. bazen bir ateist, bazen yobaz bir müslüman gibi(müslümanların yobaz olduğunu söylemiyorum. kimseye yanlış anlaşılmasın anladınız siz) düşünüp hareket ediyorsunuz. ama hiçbirine ait değilsiniz. aslında hayatınız boyunca da hiçbişeye ait olmadınız. ne benimsediniz ne benimsendiniz. hep farklı olandınız, ya da o kadar sıradan ve önemsizdiniz ki sıradanlığın ötesindeydi artık bu.