zamanında they call me alpha'nın yazdıklarını okumuştum. alfa beta omega diyordu. alfa kendine güvenen, kararlı, istediğini elde eden lider bi tipti. beta özgüvensiz, omega da bu ikisi arasında bi şeydi.

sonra başlığı omega olduğunu iddia edenler ve tcma yı savunanlar tarafından devralındı...

kimse beta değil tabi. e alfa olmak da kolay değil. madem bir tak olamıyorum bari bu işin ideologluğunu yapayım, adamı savunayım da kenardan omegalıktan kurtarayım tarzı, sabah akşam kilolu romen karılarının balkondan balkona ağız dalaşı yapışını andıran entryler döşediler.

alfa beta omega bir kapalı kutudur. eğer gerçekten hayata bakış açınız bu üçlü sistemden dışarı çıkamıyorsa kendine alfa diyen grubun sizi tanımladığı şekliyle orada kalırsınız. hayatın her alanında başarılı olmak tabii hoş bir şey, ve zaten herkes elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyor. fakat işinde başarısızlık, aşkta mutsuzluk, hak ettiğinden daha azını kazandığın fikri vs. hayatta çok yabancısı olunan duygular değildir. her konuda ne olursa olsun başarılı olmayı öğütleyen ve bu iddiada olan, ve en ufak bir başarısızlığından bahsetmeyen kişi size kendi rekldıbını yapmaktan başka bir şey yapmıyordur.

ortada realite var, bir de bunun yorum kısmı var. iş yaşamında başarılı pek çok insanın, ilginç bir şekilde kendilerini sürekli pozitife ittiklerini gözlemledim. ben katı gerçekçiliğimle böyle bir şeyi asla yapmadm, aslına bakarsan yapmak da istemem, kendimi kandırmak istemem. fakat başarı ile olayları sürekli olumlu yorumlamak arasında güçlü bir bağ olduğunu kabul etmek lazım. yalan da olsa kendinizi başarılı bulmaya alışırsanız, kur yapınca tavladığınız tüm kadınlar altın dişi, tavlayamadığınız diğer kısım ise beta dişi olur. bu bakış açısı kuvvetini güçlü bir benlik yönetiminden alır. depresyondaki kişilerin çoğu aşırı gerçekçi olmalarının faturalarını ödüyorlar. bunun gibi, sürekli başarılı olduğunu, hem de hayatın her alanında başarılı olduğunu iddia eden kişi, aslında olayları yorumlama ve yorumladığına inanma konusunda başarılıdır.

alfa-beta meselesi, narsist kişilik bozukluğunun başarılı bir pr çalışmasıdır.

kendinizi biricik ve özel görmenizi tavsiye ederim. alfa olucam diye hatalarınızı sürekli "yok sayma" alışkanlığına kapılırsanız sonunda elde ettiğiniz ukala bireyi yaratırsınız. kendinizi pazarlamak elbette önemli bir şey, hatta ukala olmayı bazen ben de isterim. fakat uzun vadede bu durum kişiyi bitmek bilmez yıpratıcı bir rekabete sokacaktır. tanıştığınız her insanı potansiyel dost görmek yerine rakip görmek ve nihayetinde yaşanacak rekabetçi ilişkiler, kişinin de bir gün yenilmesine sebep olacaktır.