senelerdir bu haldeyim.Ama bazen o kadar bastırıyor ki bunaltıyor beni size edebiyat yapmak için demiyorum beyler ama ne kadar klişe olsada intihar edecek raddede yaşıyorum sürekli o çizgideyim.ne geçebiliyorum ne geri gidebiliyorum. Herşeyin sonunda mutlaka üzüntü olması beni intihara itiyor ama yapamıyorum nedense. Bazen diyorum sizin gibi hayatta yapılacak onlarca şey varken neden intihar ama mutlaka bi süre sonra bir şekilde üzülüyosunuz ve bunların birikmişliği hayatta yapabileceklerimin yanında çok daha ağır basıyor. kısaca hayat 1 veriyor 10 alıyor. Bakın bir aşkın acısında yada ufak tefek sorunlarda değilim. Büyük bir birikmişlik var. işimde,sosyal ilişkilerimde, ailemde yada ahirette hiçbirinde başarılı değilim. Dert yanıp acitasyon yapmayı sevmiyorum ama şuan o da gibimde değil.Ne istediğimi bilmiyorum açıkcası. Bide ne var biliyo musunuz insanları ne kadar takmıyorum desenizde bunu yapamıyosunuz. Herkes birşeyler geveliyor ve insanı binbir türlü pgibolojiye sürüklüyor. Yalnızlıktan bıksamda insanlara yanaşınca hepsinden tiksiniyorum. hayatımda iş, okul dışında sadece filmler müzikler ve siz varsınız. bişeylere ihtiyaç duysamda bu etraftaki insanlar değil. Fiziksel sorunlarda baş gösteriyor sağlam kafa sağlam vücutta bulunur ya benim kafa sağlam değil vücutta artık bu negatif enerji topunu,bu ruhu taşımak istemiyorum diyor gibi. Ulan bide insanlara içimi döküp somurtamıyorum bile.Hep keyifli görüyolar. istesem bile yapamıyorum. insanların canını sıkamıyorum. Karamsar davranıp onları üzersem vizdan azabı çekiyorum lan. çok konuştum ama daha anlatsam hayatımın ve düşüncelerim ayrıntısına girsem kitap çıkar her neyse herşeyi fazlasıyla düşündüm ama bana çıkış yolu yok. bide teselli verin diye yazmadım bunları. Sadece biraz olsun rahatlamak istedim. isterseniz sizde içinizi dökebilirsiniz