Bikaç bir şey yazacağım eğer olur da mantıklı gelirse uygularsın. Normalde insanlara sorarak bulduruyorum bu cevapları ama senle şu an yüz yüze konuşamayacağımız için maalesef hazır cevaplar vereceğim. Dediğim gibi mantıklı gelirse uygularsın.

Biliyorsun ki vücudumuz da hem fiziksel hem zihinsel acılar mevcut. Örneğin elini ateşe tuttuğunda muhtemelen büyük bir acı hissedersin. Acı seni kendine zarar verdiğin konusunda uyarır. Bu acı sana neyin zararlı olduğunu kalıcı olarak ÖĞRETiR. Peki zihinsel dediğim duygusal acılar? Onların mantığı farklı mı? Değil onlar da seni o an kendine veya bir başkasına zarar verdiğin konusunda uyarır. Üzülme, sıkılma korkma utangaçlık sinir stres öfke vs.

Acının en büyük özelliği sana sorgulatmasıdır. Örneğin hayatı istediği gibi giderken kimsenin gidipte neden her şey istediğim gibi güzel gidiyor dediğini duymadım ama işler istediğimiz gibi gitmeyince NEDEN ben veya NEDEN hep benim başıma geliyor gibi bir sorgulama başlar.

insan sorgulama olmadan öğrenemez. Örneğin annesi çocuğa ocaktan uzak dur der bu bilgi vermedir. Öğretmez. Ama çocuk elini gidip ocağa vurur ve acı hissederse bu sefer öğrenme gerçekleşir çünkü bir sorgulama olur. Neden elim yandı gibi bir soru sorar beyin hızlı bir şekilde ve bunu yanıtlar o anki bilgisiyle.

Örneğin fitness body salonlarına git çalış. Acı hissetmeden istediğin kadar çalış gelişim olmayacaktır. Kaslar acıyla öğrenir ve beyin de bir kastır. Sebebi acının sorgulatmasıdır. Kol kasların bile sorgular neden şu an zorlandık diye. O an öğrenir ki güçlenmesi gerek.

Sadede geleyim. Sen acı hissettiğinde 2 seçeneğin var ya o acının seninle birlikte kalmasına izin verir ve sana zarar vermesine izin verirsin ya da ondan öğrenir ve güce dönüştürürsün. Acı sana gerçek bir sorgulama geçirtmelidir. Acı o an seni kapatman gereken zayıf bir noktan olduğu konusunda uyarır. Benim için acı en güçlü öğretmendir. Okuldakiler hocadır bilgi verirler, öğretmezler. Öğretmenlik yüce bir sıfattır. Gerçekten senin için iyi ve kötü olanı gösterir. Sana doğruyu gösterir.

Acıdan kaçmamalı onunla yüzleşmelisin. Zaman acıya ilaç felan olmaz. Zaman sadece unutturur. Acı bir gün yine gelecektir.

Örneğin parasızlık seni üzecektir. Bu acıyı kabullenmelisin. Aslında parasız olmanın sana verdiği bir zarar yoktur. Bu zararı kendine sen verirsin.

Bil ki o an acı hissediyorsan hayat sana bir şeyler öğretmeye çalışıyordur. Eğer inancın varsa sana bir şeyler öğretmeye çalışan yaratıcıdır. işte bu yüzden eğer bir cehennem varsa orasının bir işkence yeri olduğunu düşünmüyorum. Bu dünyada acılarıyla yüzleşmeyi reddeden insanlar güçlenmeleri için kaçtıkları acılarla yüzleştirilecek. Yeterli güce ulaşanlar cennete alınacak sadece. Fiziksel acıları bile kabul edebilirsin. Elini ateşe tuttuğunda öğrenmen gereken şey kaçmak değildir aslında. O acının nereden geldiğini anlamak ve kabullenmek. Yani elini değil bütün vücudunu ateşe verseler bir şey hissetmeyeceksin. Hatta "Thich Quang Duc " a bak. Kendisi Bir rahip. Araba kullanarak meydana geliyor ve o dönemki hükümeti eleştirmek için kendini yakıyor. Bu adamı izle videolar var. Sonra ne demek istediğimi daha iyi anlarsın. Bu rahibi cehennem e atsan ne olacak? Artık yüzleşebileceği bir acı kalmamış.

Bir de olumsuz düşünüyorsun gibime geldi. Sana şöyle söyleyim eğer ben iyi birisiyim dersen bilinçaltın otomatik olarak senin kötü şeyler yapmany engellemeye çalışacaktır. Aynı şekilde ben şanssız birisiyim dediğinde de otomatik olarak bilinçaltın seni şanssız biri yapmaya çalışır. Yani olumsuz cümleleri olumluya çevir istersen bunla ilgili bir kitap var öneririm.

Bunlar hakkında bir başlık açmayı düşünüyorum. Ne zaman olur emin değilim. Umarım işine yarar bu bilgiler. Baya yazmışım uzun oldu ama yeter ki faydası olsun.