Evet millet hikayeme başlıyorum eski hesabımda içimdeki cin diye başlamıştım fakat o hesabımı bırakınca buradan tekrar başlıyorum. Rezlerinizi alın haydi Bismillah

Not:Gerçekçiliği arttırılması için bazı film ve hikayelerden küçük alıntılar yapılmıştır.

edit:şuku atın beylerki okunsun devamlılık olsun

1.Bölüm-PART 1

Benim adım Caner. 9.sınıf öğrencisiyim. Eskiden benim de sizinki gibi normal bir hayatım vardı. Veya ben geçmişimle ilgili herhangi bir şey bilmediğim için öyle olduğunu sanıyordum.

Yaz tatili benim için oldukça iyi başlamıştı. Sınıfı 4. Olarak Teşekkür Belgesi ile bitirmiştim. Annem ve babam öğretmendi ve okullarındaki bir proje için 1 aylığına yurtdışına gitmeleri gerekmişti. Bu nedenle evde yalnız kalacaktım. Her türlü planı yapmıştım. PlayStation'da oynayacağım oyunların listesini bile çıkartmıştım. Bu 1 ay benim için oldukça eğlenceli ve kuralsız geçmeliydi. Sonunda annemler gittiğinde arkadaşım Bülent'i eve çağırdım. Normal olarak Ayça, Bülent ve ben birlikte takılırız. Çok sosyal insanlar olmadığımız için arkadaş grubumuz da 3 kişiden ibaret. Ayça oyun oynamaktan pek hoşlanmadığı için bu gibi durumlarda Bülent ve ben beraber takılırız. Sonunda uzun zamandır hayalini kurduğum oyunu almıştım. Bülent'le beraber televizyonun başına kurulup oyunu açtık. ilk olarak siyah bir ekran göründü. Hemen ardından da oyun açıldı. Orada oldukça uzun bir süre oyunu oynadık. Sonuç olarak akşam olmuştu. Önümüzdeki gün tüm grup gezmek için sözleştik, Bülent'i uğurladım. Oldukça yorulmuştum hemen gidip yattım. Kaç saat uyuduğumu bilmiyorum bir anda uyandım. Beni neyin uyandırdığını tam olarak bilmiyordum ve rüyamı hatırlamıyordum. Etrafıma bakındığımda bilgisayarımın açık olduğunu farkettim. Bilgisayarı açmış mıydım ben? diye söylenerek yanına gittim. Uğraşmak istemediğim için doğrudan fişini çekerek kapattım.

1.BÖLÜM-PART 2

Yatağıma döndüğümde ise bedenimin yatakta olduğunu farkettim. ''N'oluyo lan!?dediğimi hatırlıyorum. Hemen arkamı dönüp kaçmaya çalıştım. Bir anda siyah kedi gibi bir yaratık üstüme atladı. Bağırmaya çalıştım ancak ağzımdan sadece ince bir ses çıktı. Bir anda yatakta doğruldum. Kabus görmüştüm. Kabustan olup olmadığını bilmiyorum ağzım kurumuştu. Su içmek için kalktım. Uykum iyiden iyiye kaçtığı için telefonumu elime alarak internette gezinmeye başladım. Bir anda dışarıdan gelen bir gürültüyle irkildim. Balkona çıkarak dışarı baktım ancak herhangi bir şey göremedim. Muhtemelen sarhoşun biriydi'' diye kendimi rahatlatmaya çalıştım. O anın sadece bir gün sonra başlayacak olan kabuslarımın başlangıcı olacağı aklımın ucundan bile geçmemişti... 3

Sonraki sabah erkenden uyandım. Normalde alışık olduğum bir şey değildi ancak buluşmamız gerekiyordu. Oyun oynayalım, yemek yiyelim derken akşam olmuştu. Eve gelip televizyonu açtım. Birden derinden gelen bir ses ile irkildim. Biraz dikkat edince sesin ezan sesi olduğunu anladım. Ancak alışılmışın dışında bir ezan sesiydi. Odama geçerek bilgisayarı açıp araştırmaya başladım. Aradan 5 dakika geçip geçmediğini bilmiyorum. Hemen Bülent'i aradım. Neler olduğunu anlattığımda Ne içtiysen aynısından istiyorum diyerek telefonu kapattı. Ben de bilgisayarımın ekranındaki yazıya baktım. O an nasıl bir belanın içinde olduğumu anlamıştım. Ekranda aynen şu cümle yazıyordu: Cinler aleminde ezan tersten okunur.

Up up up up

Rez alanda yok amk

2.Bölüm

Bilgisayarı kapattım. O an aklım tamamen durmuş gibiydi. Sanki bir robot gibi yerimden kalkarak koltuğa oturdum. ‘‘Allah’ım sen koru beni’’ diye dua etmeye başladım. Gözlerimden yaşlar akıyordu. Sonra kendimi toparlamaya çalıştım. ‘‘Belki de yalnızca benzetmeydi veya okuduklarım yalan yanlış bilgilerdi’’ dedim. Sonuçta henüz olağan üstü bir olay yaşamamıştım. Etrafıma bakındım. Her şey normal görünüyordu. Televizyon izlemeye devam ettim. Bir süre sonra uykum gelmişti. Salondan çıkıp ışığı kapattım. Işığı kapatır kapatmaz kanepenin arkasında bir beden gördüm. irkilerek ışığı yeniden açtım esrarengiz bir şey yoktu. Işığı tekrar kapattım. Gördüğüm beden yok olmuştu. ‘‘iyice saçmalamaya başladım’’ diyerek odama yöneldim. Her ne kadar olanlara tam olarak inanmasam da Başucu sehpamın üzerindeki lambayı yakarak uykuya daldım. Bir anda önceki gece ile hemen hemen aynı saatler arasında uyandım. Yine ağzım kurumuştu. Olanları hatırlayınca ister istemez tırsmıştım ancak su içmem gerekiyordu. Yataktan kalktığım ve mutfağa gittim. Su içtikten sonra odama geri dönerken yine salonda koltuğun arkasında aynı bedeni gördüm. Bu sefer hayal görmediğimden emindim. Hemen ışığı açtım ve beden kayboldu. Kafamdan plan yaptım. Hemen ışığı kapatıp odama koşacak kapıyı kilitleyip sabah olmasını bekleyecektim. Ne olursa olsun artık bu evde kalamazdım. Işığı tekrardan kapattım ve beden hemen önümde belirdi. O korkuyla küfrederek birkaç adım geriledim. O anda salonun diğer tarafından televizyonun arkasından kara kediler ve başka bedenler çıkmaya başladı. Bedenler normal insana benzese de göz bölümleri boşluktu, vücutları bembeyazdı. Kediler iste vahşi sesler çıkarıyorlardı. Arkamı dönüp odama doğru koşmaya başladım. Salondaki yaratıklar ağır ağır yürüyerek geliyorlardı. Ancak kediler koşarak bana doğru geliyorlardı. Odama vardım ancak kapıyı kapatamadan kedilerden biri üstüme atladı. Kediyi sert bir şekilde üzerimden çekip kapının dışına fırlattım. Ardından kapıyı kapatıp kilitledim.

Şuku atında hikaye bilinsin beyler

2.bölüm-Part2
O an ezan okunmaya başladı. Bu sefer ters falan değildi, bildiğimiz ezandı. Kapının dışından gelen sesler kesildi. O an karnımda bir acı hissettim. Kedi üstüme atladığında beni tırmalamıştı, karnımdan kan sızıyordu. Seslerin kesilmesine güvenerek dışarı çıktım. Gerçekten de her şey normale dönmüştü. Yarama pansuman yaptıktan sonra saatin ilerlemesini bekledim. Saat 12 civarlarında Bülent’in evine varmıştım. Olanları bir kez daha anlattım, ancak yine inanmadı. O an çok sinirlendim. ‘‘Bunu da açıkla!’’ diye bağırarak karnımdaki yarayı gösterdim. Bülent bir süre sabit bir şekilde yaraya baktı. O an durumun ciddiyetinin farkına varmıştı. Bağırdığım için özür diledim. Gözlerim dolmuştu. ‘‘Ne yapacağız?’’ diye sordum, ancak cevap vermedi. ‘‘Evde yalnız kalamam’’ dedim. Bülent’in ağzından ‘‘Burada kalabilirsin’’ cümlesini duyduğumda onun ne kadar iyi bir arkadaş olduğunu bir kez daha anladım. ‘‘Şimdilik Ayça’ya bahsetmeyelim onun panik olmasına gerek yok’’ dedi. Kabul ettim. O akşam herhangi bir olay yaşanmadı. Tabi bu her şeyin bittiği anldıbına gelmiyordu…

Rez kapın