30 sene öncesi,11 yaşındaydım, hiç unutmadım, unutmam da mümkün değil.

gultepe'de oturuyoruz, babam fabrika iscisi,eti kurban bayramında kurban kesen bir komşu getirirse yiyebilecek kadar fakir iz,daha ne diyeyim.

Çok zengin bir dayım var,o fındıkzade'de oturuyor, beni de çok sever, bazen hafta sonları arabası ile gelip alır, istanbulu dolaştırırdı, birgün yine geldi beni aldı, biraz dolaştık sonra nerdendi hatırlamıyorum bir yerden eve karısına telefon etti, yenge hanım birşeyler söyledi, döndü bana dedi ki,ahmet ,yengenin siparişleri varmış, onları alıp zütürelim, sonra gezmeye devam ederiz. neyse gittik fındıkzade'ye,mahallenin kasabının önüne yaklaştı, indik içeri girdik,1 kilo bonfile 1 kilo pirzola istiyorum dedi. kasap etleri hazırlıyor, pirzolaları paketlemeye başladı,ben dayımın kulağına eğildim:

-dayı adam seni kazıklıyor baksana, etleri kemikleriyle tarttı.

dayım şaşırdı, bana döndü:

-sen hiç pirzola yemedin mi?

-yoo dedim, hiç yemedim.

kasaba döndü 1 kilo daha hazırla dedi.

sonra akşam bizim eve geldik, anneme bunu ahmet'e pişirme de yesin hiç yememiş dedi.

işin daha da acısı neydi biliyor musunuz? annem de hiç yememisti ve nasıl pişirileceğini bilmiyordu, bunu çok sonraki yıllarda fark ettim. pirzolaları kemiklerinden ayırıp etli patates pişirmişti çünkü.