gib gibi bi yurtta kalmaya başladım, dersler lehçe. Hiçbir şey anlamadım. Dersleri boşladım, yurda gitmemeye başladım. Pgibopatlığına, buz gibi havada sokakta falan yattım kaç defa. Delirmenin kenarlarında gezdim hep. Nasıl bi hayat lan bu? Niye böyle oldu amk? Ne güzel geçinip gidiyodum izmir'de. iyi de arkadaşlarım vardı. Okulum da iyiydi, derslere çalışıp iyi bi üniversite de kazanabilirdim. Neymiş efendim, onları kardeş olarak görmüşmüşüm. gibtir. Bırak millet ne tak yiyosa yesin, baksana dalgana amk. Bakmadım. Her geçen gün daha çok kafayı sıyırdım. Sayamayacağım kadar tikim oldu, hala da var. Bütün gün yurtta düşünüyorum. Ne yapabilirim? nasıl nomale dönebilirim? Her bi gibi kendi ellerimle mahvetmiştim. Önce bi intihar etmeyi düşündüm. Bu konuyu epey düşündüm, daha sonra gezmeye karar verdim. Gezebildiğim kadar gezeyim paramın bittiği, gücümün tükendiği yerde de kendimi atarım yüksek bi yerden dedim. Okulu bıraktım, yurtta kendime bi çanta yaptım. Beni 4-5 kişi durmadan sıkıştıran alman grubuna saldırdım. Birinin yanağını ufak çakıyla amcık gibi açtım. Otostopla Polonyanın güneyinden , Çek cumh, Fransa, Belçika, Hollanda , Belçika, Fransa, ispanya, Portekiz yatım. Uçakla Bratislava'ya geçtim. Oradan balkanlara indim. Tüm balkanları gezdim. Param sıfıra yakındı. Bi gün telefonum çaldı.

Sen ne biçim insanmışsın be.Ben dostlarım için canımı veririm senin yaptığına bak

istanbul'da üniversite okuyan bi arkadaşım vardı. Onda kaldım bi süre.3 ay kadar, iş falan buldum kağıthane'de. Sonra bahar aylarında hafiften sınava çalışmaya başladım. Yurtdışında üniversite okumayı kafaya koydum. Sınava girdim çıktım, pek bi gibim yapamadım. Pgiboloji okumaktı hedefim, aldığım puanlarla bi yarramda okuyamazdım anca özellerde %50 okuyabiliyodum. Birikmişim vardı, hepsini versem 1 senenin parasını ödeyebilirdim. Ama giberim dedim. Yurtdışında okucam ben. Polonya'yla Hollanda arasında çok kararsız kalıyorum. Okul fiyatları yıllık eşit (3 bin euro) ama Polonya'da hayat ucuz. Hollanda da ortam konusunda giber. Bu kararsızlıkla yaza giriş yaptım.

... hayatımda senin kadar şerefsiz, bin,huur çocugu, quzê kerê,kîrê kerê birini tanımadım.. seni eşeklere gibtireyim(not:kürdüm)

... not:ama herşeyi oldugu gibi anlatman ve kendinle barışık olmana da hayran kaldım bin..

... reservour dogs and devam et o.ç.

saygılarımla..

Cenaze falan işte. Üzülmedim lan ben. Niye yalan söyliyim ki şimdi. Hiç üzülmedim. Sadece boşluk oldu biraz içimde, cidden. Hani her gün gördüğün insanı görmiceksin ya o boşluk. Yoksa herkes kadar bende düşkündüm anneme. Hatta daha bile fazla. En yakın arkadaşım oydu. Babamı 98317 katı ilgiliydi benle. Konuşamayacağım bi konu yoktu. Ama üzülmedim işte. Bunu da ilk defa dile getiriyorum amk. Cenazeye gelenler ağladı çoğu kişi ağladı hatta, iyi kadındı annem, zararsızdı. Ben ağlamadım. At yannanı gibi mezarlıktaki hayvani su tankına dayanıp sigara içtim. Sonra eve döndüm. Bi süre hep evde takıldım. Bir ay civarıdır sanırım. Pederi falan gibime takmaz bi şekilde sarıp içiyodum, tekila alıp burundan çekiyodum.

Neyse abinin teklifine dönecek olursak .

Allah resmen taşşak geçiyodu benle. Başka bi açıklaması yoktu. Şu günün parasıyla 100 lira vardı cebimde. Sonrası belli. Ya atlıcam bi yerden, ya açlıktan ölücem yada hırsızlık yapıcam. O zaman da muhtemelen yakalanırdım. Bu arada hala telefon açık, abi benden bi cevap bekliyo. Dedim abi dur bende geçeyim Sarajevo’ya. Gittim buluştum abiyle. Kıyak adam, yol görmüş. iş dedi bu bu, parası da şu. Prim de var. Dedim abi senin yollarını gibeyim çok iyi iş bu. Yapıcağımız iş kuaförlere malzeme satmak. Manikür, pedikür makası, saç makası, tırnak, saç, boya…. Aklınıza ne geliyosa. Tanıtım için bana katalog verdi. Yapıcağım iş mal mal gezip ürün tanıtmak bi yandan da. Koli başına da prim alıcam ayrıyeten. Dedim anasını bile giberim abi.

Durun bi sigara içip uzaklara dalarak annemi düşünücem.. ehehe şaka la kahve koyuyom devam etcem.