Rezervus belki değerlenir

Bir gün matematik dersindeki bir problemi çözmem için tahtaya çıkmıştım. Bütün sınıfın bana çevrilmiş bakışları ve hepsini ekarte edip zihnime yerleşen Melis'in bakışına maruz kalmanın heyecanıyla yüzümde terler boşalıyordu. Tahtaya döndüm. Diz kapaklarımın titrediğini hissediyordum. Ve hemen arkamda bana yönelen bakışları... Bu da problemi çözmemi imkansız kılıyordu. Tebeşiri hocaya verip çözemeyeceğimi söyledim ve kendi sırama doğru yöneldim. Sıraların arasında geçerken Melis'in bana baktığını ve elinde bir meldil tuttuğunu gördüm. Mendili bana uzattı.
Terlemişsin dedi. Olduğum yerde çakılı kaldım. Bu arada hala elindeki mendili tutmaya devam ediyordu. Sonunda kendime geldim ve teşekkür edip mendili aldım. ilk temasımız böyle başladı.

ilgi varsa devam edeyim beyler 1 kisi bile olsa yazarim duvara anlatmiyim yeter

Gel zaman git zaman bası vesilelerle yakınlaşma fırsatı bulduk. Birbirimizi tanımaya çalışıyorduk. Göğsünün sol tarafında taşıdığı mükemmel kalp ve o yaştaki bir insandan beklenmeyecek tarzdaki olgunluk belirtisi davranışları yüzünün güzelliğini geride bırakmıştı.

Bu şekilde yarım dönem geride kaldı.
2. dönemin başlarında bir ders arası üzgün bir şekilde yanıma geldi. Bahçeye inmemiz gerektiğini, bana söyleyecek önemli sözleri olduğunu söyledi.

indik bahçeye. Okulun denize sıfır manzarası, baharın yakın olduğunu müjdeleyen serçelerin şarkıları ve dört bir yanımızı süsleyen sık ağaçlar onun varlığı karşısında değerini yitiriyordu.

Ağlamaya başladı Melis. Hıçkırıkları tek kelime söylemesine bile fırsat vermiyordu. Ne olduğumu şaşırdım. Benim gülüşüne ömrümü verebileceğim kız kollarımda hüngür hüngür ağlıyordu.Ne olduğunu bilmediğimden onu teselli edecek kelimeleri de bulamıyordum. Birkaç kere ne olduğunu sorduysam da cevap verecek gücü kendinde bulamadı. Sadece ağladı.

Beyler bu kadar emek veriyorum gibleyen yok ama

Neden sonra ağzından belli belirsiz sözcükler dökülmeye başladı. Arasından seçebildiğim kelimeler sadece izmir ve Gidiyorum oldu.

Anlamıştım beyler. Hayatımın en anlamlı zamanına denk gelmiş, beni içinde bulunduğum boşluk hissinden tutup çıkarmış olan kız gidiyordu. Başımı öne eğdim ve kollarımın arasında kaybolan başına dayadım. Senden dedim. Vazgeçmeyeceğim.Her nerede ne durumda olursan ol yine de vazgeçmeyeceğim.

Daha fazla konuşacak gücü kendimde bulamadım. Melis'i sınıfa çıkarıp okuldan kaçtım. Sahilde, benim hikayem gibi nice hikayeler barındıran bir bankın üzerine oturup ağlamaya başladım. Yüzünün silueti gözlerimin önüne geldi.

Anlatmiyorum amk

Ben dinliyorum

anlat kardeşim ya

iyi salliyodun moruk devam

reserved

çalıntı aminyüm. dsgr hopotis bu pampanın hikayesidir